Το Κλαρίνο Σώζει Ζωές (και Stories)

Έφτασε και πάλι το Πάσχα κι όπως κάθε Πάσχα, η Αθήνα αδειάζει και τα χωριά γεμίζουν, όχι με πρόβατα, αλλά με «Αθηναίους» που ανακαλύπτουν ξαφνικά την αγάπη τους για την παράδοση.

Κάτι που μόνο κακό δεν θα ήταν αν μετά από έναν χρόνο αστικής ζωής, δεν μεταμορφωνότανε σε «ποιμένες», έτοιμους να «βοσκήσουν» οβελίες και να «χορέψουν» υπό τους ήχους του κλαρίνου.

Ήχους που μέχρι πρότινος το μεγαλύτερο ποσοστό της Gen Z θεωρούσε μπανάλ και βουκολικούς. Τελικά, είναι αυτή η επιστροφή μια αυθεντική έκφραση της παράδοσης ή απλώς πρόκειται για μια ετήσια «παράσταση»; Και αν όντως αγαπάμε τα κλαρίνα, γιατί τα κοροϊδεύαμε τόσα χρόνια;

Η Επιστροφή των «Ξενιτεμένων»: Ένα Πασχαλινό Θαύμα

Μεγάλη Πέμπτη, 12:45 και το μποτιλιάρισμα στην εθνική δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από εκείνο της Κηφισίας σε ώρα αιχμής. Τα αυτοκίνητα γεμάτα με οικογένειες, κουλουράκια, τσάντες, drones και trendy λαμπάδες. Οι οδηγοί με το ένα χέρι στο τιμόνι και το άλλο στο Instagram, αναρτούν story με caption: «Επιτέλους παράδοση ❤️ #villagevibes».

Και κάπου εκεί ξεκινά η ετήσια μεταμόρφωση. Ο τύπος που μέχρι χθες παράγγελλε flat white με αβοκάντο τοστ για brunch, τώρα αισθάνεται σα να φοράει παραδοσιακή φουστανέλα από το Shein και ψάχνει πού θα ακούσει live τον Καλυβιώτη και η παρέα που περνούσε τις Παρασκευές της στο Gazi, τώρα σαρώνει TikTok και Instagram για «το καλύτερο πασχαλινό πανηγύρι με κλαρίνο».

Είναι συγκινητικό, σχεδόν μεταφυσικό, μοιάζει με θαύμα. Αντί να περνάμε το Πάσχα στην Ίμπιζα ή στη Σαντορίνη, πάμε στο χωριό και μάλλον όχι επειδή αγαπήσαμε ξαφνικά την παράδοση…

Μάλλον γιατί είναι πιο φθηνά. Και γιατί το κλαρίνο, εκείνο το παρεξηγημένο όργανο που κάποτε θεωρούσαμε ξεπερασμένο, τώρα έγινε trendy, σαν να ξύπνησε ο εθνικός μας ήχος και μας είπε: «Παιδιά, τι έγινε; Τώρα με θυμηθήκατε;».

Η Ψευδαίσθηση της Παράδοσης

Σίγουρα μόνο κακό δεν είναι να γεμίζει κόσμο και νέα μούτρα η επαρχία, να αποκτά ζωή ξανά, έστω και προσωρινά, να κινούνται ξανά τα πάντα κι ας μη βρίσκουμε να κάτσουμε όσοι μένουμε εκεί πριν και μετά τις γιορτές.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Αυτή η ξαφνική στροφή προς τα πανηγύρια και το κλαρίνο δεν είναι αποτέλεσμα πολιτισμικής αφύπνισης. Είναι αποτέλεσμα… inflaξιολογικής στρατηγικής. Και γι’ αυτό η ξαφνική αυτή αγάπη για τα πανηγύρια πρωτοεμφανίζεται το Πάσχα και κρατάει μέχρι νωρίς το Σεπτέμβριο και ευδοκιμεί στα νησιά.

Τα εισιτήρια για τα νησιά αγγίζουν το φεγγάρι. Τα ξενοδοχεία κοστίζουν όσο δύο μισθοί. Και ο κόσμος, μη μπορώντας να πάει Μύκονο, ανακαλύπτει το χωριό, όχι ως πατρίδα, αλλά ως value for money experience.

Κάπως έτσι γεννήθηκε το νέο τουριστικό προϊόν: το Village Fest. Πασχαλινό πανηγύρι με κλαρίνο, ψητά κι αναρτήσεις με ολίγη από φολκλόρ. Η παράδοση γίνεται background για content.

Μια ψευδαίσθηση “αυθεντικότητας” που εξυπηρετεί την ανάγκη μας να νιώσουμε ξεχωριστοί μέσα στην μαζικότητα. Κι από εκεί που κάποτε κοροϊδεύαμε το «χα χα χορεύει τσάμικο», φτάσαμε στο «πάμε ρε φίλε στο πανηγύρι, θα γίνει χαμός».

Όχι γιατί αγαπήσαμε την παράδοση, ούτε γιατί το να χορεύεις με κλαρίνο έγινε cool. Κυρίως λόγω των οικονομικών προϋπολογισμών… Σε αυτό το σκηνικό, η παράδοση μοιάζει περισσότερο με θεατρικό σκηνικό παρά με τρόπο ζωής και τα πανηγύρια, αυτά τα μικρά θαύματα της συλλογικής μνήμης, κινδυνεύουν να μετατραπούν σε καρικατούρες του εαυτού τους.

Κλαρίνα και Οβελίες

Το κλαρίνο δεν είναι πλέον μουσική υπόκρουση στο “Ο Καραγκιόζης γάμος“, αλλά το beat του φετινού Πάσχα, το soundtrack των stories. Ένας ήχος που από «ό,τι να’ναι» έγινε «ό,τι πρέπει».
Στη μέση της πλατείας, ανάμεσα σε ψησταριές και μαγκάλια, το κλαρίνο ξεσηκώνει το πλήθος.

Μικροί, μεγάλοι, TikTokers, σκυλιά, γατιά, όλοι γίνονται ένα. Οβελίας στο κέντρο, κρασί στο πλαστικό ποτήρι, η γιαγιά που φώναζε «άλλη μια φωτογραφία και θα σπάσω το κινητό», τώρα χορεύει και ποζάρει αγκαλιά με τον εγγονό της υπό τους ήχους του «Μήλο μου κόκκινο». Έγινε περιεχόμενο. Έγινε ευκαιρία για engagement.

Στην ουσία, αυτό το Πάσχα δεν τρώμε απλώς αρνί. Τρώμε παράδοση — μαγειρεμένη στο φούρνο του Instagram, σερβιρισμένη με λίγο digital φίλτρο και hashtags: #clarinovibes #πανηγύριστοvillage #ελληνικόΠάσχα.

Υπάρχει Αγάπη για την Επαρχία ή Απλώς τη Φωτογραφίζουμε;

Κι όταν κοπάσει ο θόρυβος του κλαρίνου και τα κάρβουνα μείνουν να καπνίζουν βουβά, ένα ερώτημα συνεχίζει να αιωρείται σαν ηχώ στα άδεια, ξανά, καφενεία: αγαπήσαμε στ’ αλήθεια την επαρχία ή απλώς βολευτήκαμε στη γραφικότητά της τώρα που είμαστε οικονομικά ασθενέστεροι;

Είναι ο χορός στο πανηγύρι γνήσια επιστροφή στις ρίζες ή μια πασχαλινή/καλοκαιρινή performance για likes και stories;

Η επαρχία δεν είναι μόνο το stage για το τουριστικό μας alter ego. Δεν είναι το πλάνο με τα κατσίκια που περνούν αμέριμνα μπροστά από ένα ηλιοβασίλεμα, ούτε η αυλή της γιαγιάς με τα ροζ γεράνια και τη λαμπάδα στο πήλινο.

Είναι και οι χειμώνες, οι σιωπές, οι κλειστοί δρόμοι, οι ελλείψεις, τα σχολεία που έγιναν αναμνήσεις, τα χωράφια που μαραίνονται χωρίς χέρια να τα καλλιεργήσουν. Είναι τόπος μνήμης αλλά και εγκατάλειψης.

Η αλήθεια είναι σκληρή: η παράδοση δεν μας χρειάζεται. Εμείς τη χρειαζόμαστε, αλλά με όρους καταναλωτικούς. Δεν αγαπάμε την κουλτούρα των χωριών. Αγαπάμε την ιδέα της.

Τη μυρωδιά της σούβλας, το background noise του κλαρίνου, τη γιαγιά που έχει «προσωπικότητα» και το τοπίο που μοιάζει με drone-shot από ντοκιμαντέρ.

Κι ίσως σε λίγα χρόνια να βλέπουμε πασχαλινά πανηγύρια με VIP πάσο, καθίσματα front-stage και προγραμματισμένο show. Ο παραδοσιακός γάμος θα γίνει παροχή Airbnb.

Ο χορός στο χώμα θα έχει χορηγό energy drink. Και το κλαρίνο θα συνοδεύεται από remix με trap 80s. Η αγορά μυρίστηκε το hype. Και το κλαρίνο είναι το νέο… festival headliner.

Κι αυτό να είναι το μεγάλο στοίχημα: όχι να επιστρέφουμε κάθε Πάσχα ή καλοκαίρι για να χορέψουμε πάνω στα αποκαΐδια της συλλογικής μνήμης, αλλά τη ζωντανέψουμε.

Ή έστω να κοιτάξουμε την επαρχία χωρίς νοσταλγία ή τουριστική διάθεση. Μόνο τότε, το κλαρίνο δεν θα είναι απλώς το soundtrack ενός hype, αλλά μια φωνή που αντηχεί κάτι βαθύτερο. Ίσως, τελικά, κάτι δικό μας.

Διαβάστε επίσης:

Καρυστιανού: Τα βήματα της συγκάλυψης – «Καταθέτω μήνυση στα μέλη της ΝΔ στην Προανακριτική»

Αποκαλύψεις για την «Ομάδα Αλήθειας»: Ποιοι τη στελεχώνουν και ποιος πληρώνει τον λογαριασμό

Λούσι Μάρκοβιτς: Πέθανε σε ηλικία 27 ετών το μοντέλο της Armani και της Versace

Πέντε πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν δημόσια έκκληση σε Φάμελλο και Χαρίτση: «Βρείτε τα»

Δείτε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο koutipandoras.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr