Το δικαστήριο αποφάσισε: "Και την όγδοη ημέρα ο θεός αντάλλαξε τη Βιστωνίδα με ακίνητα- φιλέτα"…

Του Γιάννη Συμεωνίδη

Κι όμως, για το έγκλημα σε βάρος τής δημόσιας περιουσίας αποφάσισε πως δεν φταίει κανείς, πως όλος αυτός ο συντονισμός δεν προέκυψε από δόλο, αλλά έγινε από μόνος του, με τη βοήθεια ίσως του θεού που θέλησε με αυτόν τον τρόπο να συνδράμει το έργο τού γέροντα Εφραίμ, ο οποίος συνεχίζει να περιοδεύει ανά τη χώρα με τις θαυματουργές του εικόνες και, “φυσικά”, με το αζημίωτο. Είδες αν έχεις το θεούλη με το μέρος σου και, εντάξει, μερικούς “παραπλανηθέντες” δικαστές πόσα μπορείς να πετύχεις;…

Όταν κάποιος ομολογεί την ενοχή του δεν είναι απαραίτητο να καταδικαστεί γι’ αυτό, αφού αυτή η ομολογία μπορεί να προέκυψε από την άσκηση σωματικής ή ψυχολογικής βίας εναντίον του. Όταν είσαι, ωστόσο, πρωθυπουργός τής χώρας κι ομολογείς την ευθύνη σου, όπως συνέβη με τον τουρίστα τής Ραφήνας και το Βατοπέδι το 2008, αλλά περίπου δέκα χρόνια αργότερα σπας την πολιτική σου αφωνία για να παραστήσεις τον κατασυκοφαντημένο και τον δικαιωμένο τότε δύο τινά είναι δυνατό να ισχύουν: είτε δεν εννοούσες τη συγγνώμη σου το 2008, αλλά την εκστόμισες για να κρατηθείς στην εξουσία είτε είσαι τόσο ανόητος, άσχετος, αδιάφορος κι αφελής ώστε να λες δημοσίως όσα οι λογογράφοι σου, σου λένε να δηλώνεις δίχως να γνωρίζεις τίποτα για το θέμα, επιτρέποντας σε αυλοκόλακες και λοιπούς μανδαρίνους τής εξουσίας να κυβερνούν στην θέση σου…

Δεν θεωρώ τον τουρίστα τής Ραφήνας φαύλο. Αλίμονο, ωστόσο, αν η ικανότητα ενός ανθρώπου συνδεόταν αποκλειστικώς με την εντιμότητά του. Όταν, για παράδειγμα, είσαι πρωθυπουργός μιας χώρας κι εργάζεσαι με ωράριο Δημοσίου και ύστερα πηγαίνεις σπίτι σου για να παίξεις “Playstation” με τα παιδιά σου και το βράδυ να φας τις γαρδούμπες σου και να πιεις τα ουζάκια σου στις ταβέρνες τής περιοχής σου, τότε μπορείς να χαρακτηριστείς καλός πατέρας και ψυχή τής παρέας, αλλά ηγέτης με τίποτα…

Ο τουρίστας τής Ραφήνας έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως του παραδόθηκε ένα κράτος- “μακέτο” από τον αρχιερέα τής διαπλοκής, μια σαπουνόφουσκα που προβαλλόταν ως οικονομικό θαύμα. Επί πεντέμισι χρόνια, ωστόσο, όχι μόνο δεν το επανίδρυσε, όπως είχε υποσχεθεί, αλλά κυβερνώντας με τον αυτόματο πιλότο κι επιτρέποντας την αντικατάσταση του “πράσινου” από το “γαλάζιο” κράτος το χρεοκόπησε, εγκαταλείποντας το καράβι σε έναν εξίσου ανίκανο, τον ρεζίλη των Παπανδρέου. Κι αυτό, βεβαίως, είναι ένα ακόμα έγκλημα της δυναστείας Καραμανλή σε βάρος τής χώρας το οποίο κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να ξεπλύνει εκδίδοντας αθωωτική απόφαση… 

Πηγή: tripioevro.blogspot.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr