Την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία προωθεί τώρα το Βερολίνο

Η γερμανική καγκελαρία ετοιμάζει εδώ και καιρό να θέσει σε εφαρμογή μια σειρά μεγάλων πολιτικών που αλληλοσυνδέονται και περιλαμβάνουν ισχυρές συνέργειες, με στόχο την πλήρη νομική ολοκλήρωση της ανεξάρτητης Γερμανίας και ταυτόχρονα την συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας. Το ελληνικό ζήτημα αποτελεί μια παράμετρο που πρέπει να επιλυθεί οριστικά, καθώς επηρεάζει ευθέως αυτούς τους σχεδιασμούς, αλλά και άλλους που αφορούν την κατάσταση στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Η Γερμανική Ομοσπονδία είναι ένα κράτος που εξακολουθεί να διέπεται από το νομικό καθεστώς  που επέβαλαν οι νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και χωρίς αμφιβολία, μετά την ενοποίησή της επιδιώκει την πλήρη απαλλαγή από αυτό το νομικό πλαίσιο και την απόλυτη ανεξαρτητοποίησή της. Σχετική  έμμεση αναφορά έκανε πρόσφατα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ήδη εδώ και καιρό δοκιμάζει δυνατότητες στην διεθνή πολιτική σκακιέρα, όπως για παράδειγμα με την διαφοροποίησή της στο ζήτημα της Λιβύης, την «εξωστρέφεια» της υπηρεσίας πληροφοριών BND, την αναδιάρθρωση των ενόπλων δυνάμεων και τώρα η καγκελαρία αποφάσισε την προμήθεια έναντι 4 δισ. ευρώ του ευρωπαϊκού αντιπυραυλικού συστήματος MEADS αντί του αμερικανικού συστήματος PATRIOT μέχρι το 2025. Στο Medium Extended Air Defense System  συμμετέχουν η γαλλογερμανική Airbus, η ιταλική Finnmeccanica και η βρετανική BAE. Η παραγγελία έχει διπλό στρατηγικό χαρακτήρα. Αφ΄ ενός αποτελεί μια χειραφέτηση έναντι της αμερικανικής ομπρέλας, αφ΄ ετέρου «δένει» τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Σε ότι αφορά το μεγάλο ευρωπαϊκό project, δηλαδή της συγκρότησης της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας (Confederation) που θα αφορά την Ευρωζώνη και όχι την ΕΕ, θα εμφανιστεί μάλλον σαν κοινό σχέδιο Μέρκελ-Ολάντ σε λίγες μέρες στη Σύνοδο Κορυφής με τετραπλό στόχο: 1) να φανεί ότι η ευρωζώνη ξεπερνά οριστικά την κρίση (κυρίως χάρις στην πιστωτική επέκταση (QE) του Ντράγκι και μετεξελίσσεται σε πολιτική οντότητα με πλήρη εσωτερική νομιμοποίηση. 2) να προλάβει καμιά στραβή το 2017 με τη Λεπέν στις προεδρικές εκλογές και ένα πιθανό Frexit. 3) να «πιέσει» τη Βρετανία όχι μόνο να ψηφίσει παραμονή στην ΕΕ στο δημοψήφισμα του 2017, αλλά και να την σύρει μέσα στην ευρωζώνη. Σημειωτέον ότι εκτιμάται ότι ένα Brexit θα κοστίσει στην Βρετανία 15% του ΑΕΠ της, ενώ αντίθετα, αν μπει στην ευρωζώνη υπολογίζεται ότι θα το αυξήσει κατ΄ αντίστοιχο ποσό. 4) να αντιμετωπίσει και ενδεχομένως να ματαιώσει την συμφωνία Transatlantic Trade Investment Partnership (TTIP)  που προωθούν οι Αμερικάνοι και η οποία καθιστά τις επιχειρήσεις άτρωτες έναντι του κράτους…

Το project έχει και μεγάλες ανατροπές που θα επηρεάσουν και τη γερμανική πολιτική σκηνή, όπως νέες δομές στο Ευρωκοινοβούλιο, ισχυρός δημοκρατικός έλεγχος, τακτικές συνόδους κορυφής των χωρών-μελών της ζώνης του ευρώ, αλλαγή του καταστατικού της ECB στο πρότυπο της αμερικανικής FED, αμοιβαιοποίηση  του χρέους και μεταφορά εξουσιών στην κεντρική κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, όπου η κυρία Μέρκελ φιλοδοξεί εύλογα να είναι πρόεδρος της Συνομοσπονδίας!…

Συνεπώς, το ελληνικό πρόβλημα είναι το εφαλτήριο για την πολιτική ενοποίηση της ευρωζώνης και ως εκ τούτου θα βρει εκεί την οριστική του λύση. Το ζήτημα είναι κατά πόσο μπορούμε ως κυβέρνηση και ως λαός να εκμεταλλευτούμε αυτή τη συγκυρία ή θα παραμείνουμε προσκολλημένοι στη δεκαετία του ΄70 του περασμένου αιώνα. Αν η κυβερνώσα αριστερά πετύχει εκεί που απέτυχαν επί δεκαετίες οι «αστικές» κυβερνήσεις, τότε, θα έχει πιστωθεί με την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκότητας και της ταχείας ανάπτυξης της χώρας και της ευημερίας του ελληνικού λαού… 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr