Τιμούν τους βασιλιάδες, ξεχνώντας τους θνητούς

Αν και έχει περάσει σχεδόν ενάμιση χρόνος από τη μεγάλη φωτιά του Αυγούστου που ξέσπασε στη Βαρυμπόμπη οι καταστροφικές συνέπειές της σε πολλά σημεία είναι ακόμα φανερές. Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται ότι τους ξεχάσαν εντελώς και το κράτος με ρυθμούς χελώνας … δεν έχει δώσει τις αποζημιώσεις που έπρεπε , ενω περιμένουν ακόμα “κάποιον να μαζέψει τα καμένα”. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο ρεπορτάζ το News247 oι κάτοικοι έχουν αφεθεί στην μοίρα τους. Και όλα αυτά την ώρα που τις τελευταίες ημέρες παρακολουθήσαμε τιςπυρετώδεις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν στα πρώην βασιλικά ανάκτορα στο Τατόι, λόγω της ταφής του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ στο σημείο.

“ΝΙΏΘΩ ΌΤΙ ΚΟΡΟΪΔΕΥΌΜΑΣΤΕ. ΜΈΡΙΜΝΑ ΜΗΔΈΝ”

Η Δήμητρα Σιμιανοπούλου, κάτοικος Βαρυμπόμπης, της οποίας το σπίτι σχεδόν καταστράφηκε από τη φωτιά κατήγγειλε στο Magazine την μηδενική κρατική μέριμνα τόσο για τους πυρόπληκτους όσο και για την περιοχή συνολικά.

“Εδώ μιλάμε για έναν δρυμό, έναν λαϊκό δρυμό. Όλη η Αθήνα ερχόταν και χαιρόταν το δάσος στο Τατόι. Το δάσος αυτό κάηκε εντελώς και μέχρι σήμερα δεν έχουν φτιάξει τίποτα” δήλωσε.

“Περιορίστηκαν μόνο σε κάτι πασαλείμματα. Καθάρισαν περίπου 5-10 μέτρα ενώ έχουν καεί ολόκληρα στρέμματα και αυτό ήταν όλο. Τίποτα άλλο. Η Περιφέρεια Αττικής που υποτίθεται είναι υπεύθυνη για τον καθαρισμό του δάσους και όλες τις υποδομές είναι απούσα. Δεν έχει κάνει τίποτα” κατήγγειλε.

Αντιθέτως, τις τελευταίες ημέρες, “νταλίκες ανέβαιναν νταλίκες κατέβαιναν για την κηδεία”, περιέγραψε. “Ήμουν μάρτυρας. Παροξυσμό πάθανε οι νταλίκες. Κουβαλούσαν τσιμένα, κατέβαζαν κορμούς. Όλα, όμως, για μέσα, για τον χώρο του παλατιού και των βασιλικών τάφων. Όχι για εμάς”, συμπλήρωσε.

Υπενθυμίζεται ότι η πυρκαγιά που ξέσπασε το μεσημέρι της Τρίτης 3ης Αυγούστου έξω από τη Βαρυμπόμπη, στα όρια των βασιλικών κτημάτων του Τατοΐου και σάρωσε για 4 ημέρες τόσο την Βαρυμπόμπη όσο και ένα μεγάλο μέρος του βορείου τμήματος της Αττικής, κόστισε τη ζωή σε δύο ανθρώπους. Δεκάδες σπίτια, καταστήματα και αυτοκίνητα καταστράφηκαν ενώ συνολικά κάηκαν 83.700 στρέμματα.

ΟΙ ΚΆΤΟΙΚΟΙ ΣΤΗ ΒΑΡΥΜΠΌΜΠΗ “ΈΧΟΥΝ ΑΦΕΘΕΊ ΣΤΗ ΜΟΊΡΑ ΤΟΥΣ”

Και ενώ οι εξαγγελίες από την πλευρά της κυβέρνησης, ήδη από τις πρώτες μέρες μετά τη φωτιά, υπόσχονταν γρήγορη αποζημίωση και άμεση απομάκρυνση των καμένων, σήμερα, δεκαεπτά μήνες μετά η πρόοδος είναι ελάχιστη.

Συγκεκριμένα, όπως μας περιέγραψε η Δήμητρα Σιμιανοπούλου, “περίπου μία εβδομάδα μετά τη φωτιά κλιμάκιο του ΥΠΕΝ (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ) πραγματοποίησε έλεγχο στην περιοχή, προκειμένου να χαρακτηρίσει τα πληγέντα σπίτια “κόκκινα”, “κίτρινα” ή “πράσινα”. Αμέσως μετά, δόθηκε μία οριζόντια αρωγή στα “κόκκινα” και “κίτρινα” σπίτια και τέλος”.

Όλα τα υπόλοιπα χρήματα τα οποία δαπανήθηκαν από πυρόπληκτους για τις απαραίτητες εργασίες των κατεστραμμένων κατοικιών τους, προέρχονταν κατά βάση “από την τσέπη τους”. Η υπόσχεση, από την πλευρά του κράτους, είναι πως όσα χρήματα δαπανηθούν για τέτοιου είδους οικοδομικές εργασίες, θα συνυπολογιστούν στο τελικό ποσό που θα εκδοθεί για την αποζημίωσή τους.

Ωστόσο, “η διαδικασία της αποζημίωσης προχωρά με την όπισθεν” όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η κ. Δήμητρα, αφού προηγουμένως απαιτούνται άλλες διαδικασίς, οι οποίες δεν έχουν καν ακόμη ξεκινήσει.

Όπως εξηγεί, “η άδεια για την κατεδάφιση ενός ορόφου στο σπίτι μας, ο οποίος κρίθηκε αναγκαίο να κατεδαφιστεί από το αρμόδιο κλιμάκιο, εκδόθηκε μετά από έναν ολόκληρο χρόνο! Τώρα για να ξαναχτιστεί το κατεδαφισμένο, πρέπει να λάβουμε νέα βεβαίωση από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι κατεδαφίστηκε, μετά να καταθέσουμε στην Πολεοδομία έναν πλήρη κατάλογο με ένα σωρό έγγραφα – για τα οποία απαιτείται επίσης αρκετός χρόνος – προκειμένου να λάβουμε την απαραίτητη προέγκριση. Μετά θα πρέπει να αναμένουμε την τελική έγκριση και ύστερα απ’ όλα αυτά να αρχίσουμε να χτίζουμε”.

Κάτοικοι της Βαρυμπόμπης καταγγέλουν πως “έχουν αφεθεί εντελώς στη μοίρα τους”, καθώς αισθάνονται πως είναι στη δική τους, πλέον, πρωτοβουλία αν θα αποκαταστήσουν το πληγέν από τη φωτιά σπίτι τους ή όχι, ενώ από την πλευρά των αρμόδιων υπηρεσιών επικρατεί “απόλυτη σιωπή”.

“ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΈΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙ”

“Μία γειτόνισσά μας εδώ πιο κάτω, της οποίας το σπίτι κάηκε εντελώς, μένει σε ένα δωματιάκι 10 τετραγωνικών, που της έχει παραχωρήσει γείτονας. Είπαν ότι θα της δώσουν άδεια να χτίσει αλλά δεν ξέρουμε πότε και αν θα γίνει αυτό”, μας είπε η κ. Μαρία Βλάχου, κάτοικος του οικισμού Φλόγα στη Βαρυμπόμπη.

Στη Φλόγα, τη “φωτογειτονιά” της Βαρυμπόμπης, όπως μου την περιέγραψαν, αρκετά σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς και μέχρι σήμερα παραμένουν όπως ακριβώς ήταν την επομένη της πυρκαγιάς. Οι περισσότεροι “έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια”, όπως εξηγεί η κ. Δήμητρα, καθώς “χωρίς επαρκή οικονομική στήριξη δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά”.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο όσοι εγκατέλειψαν αλλά και όσοι έμειναν πίσω.

Η κ. Βλάχου, της οποίας το σπίτι κρίθηκε “πράσινο”, μέχρι και τον Νοέμβριο του 2022, δηλαδή 15 μήνες μετά τη φωτιά, δεν είχε σκεπή, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει αρκετές φορές. “Η βροχή έτρεχε μέσα στο σπίτι και είχαμε αρκετά μεγάλες ζημιές”, δήλωσε.

Αντίστοιχα και το σπίτι της κ. Δήμητρας. “Τον χειμώνα του 2021 το σπίτι πλημμύρισε δύο φορές, αφού ήταν ανοιχτό από πάνω και οι φθορές πολλαπλασιάστηκαν” ενώ τον Αύγουστο του 2022, με τη μεγάλη νεροποντή που έπληξε την Αττική, “βραχυκύκλωσαν τα ρολόγια της ΔΕΗ και αρπάξαμε δεύτερη φορά φωτιά”, περιέγραψε.

“ΉΤΑΝ ΠΑΡΆΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΈΓΙΝΕ ΚΌΛΑΣΗ”

“Η Βαρυμπόμπη ήταν πραγματικά ένας παράδεισος. Έρχονταν όλοι για περιπάτους, για εκδρομή στο δάσος κλπ. Τώρα είναι όλα μαύρα. Όλα. Τα πάντα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Το περιβάλλον είναι ζοφερό”, περιέγραψε η κ. Δήμητρα, η οποία μεγάλωσε στη Βαρυμπόμπη.

“Θες να πας κάπου τα εγγόνια σου και δεν μπορείς”, μας είπε μία ακόμη κάτοικος της περιοχής έξω από την ταβέρνα “Το Τζάκι” στην πλατεία της Βαρυμπόμπης, η οποία παραμένει κατεστραμμένη μέχρι σήμερα, γεμάτη πεσμένους δοκούς, κεραμίδια, γυαλιά και αποκαΐδια.

“Εκτός των άλλων, ο βιότοπος εδώ φιλοξενούσε και πολλών ειδών πτηνά. Έβγαινες και χαιρόσουν να τα ακούς να κελαηδούν. Από τη φωτιά και έπειτα δεν ακούγεται τίποτα”, ανέφερε η κ. Δήμητρα.

“Νομίζω ότι αν είναι κάτι που δεν θα ξεπεράσω, είναι αυτός ο λυγμός που με πιάνει όταν βγαίνω έξω και αντικρίζω αυτή τη μαυρίλα”, κατέληξε.

Αλήθεια, γιατί η Βαρυμπόμπη δεν αντιμετωπίστηκε με τον ίδιο ζήλο όπως το Τατόι;

“Μάλλον το κράτος, για να σε ακούσει, πρέπει να έχεις και μερικά γαλόνια”, σχολίασε η κ. Βλάχου.

Μάλλον έχει δίκιο.