Τι σημαίνει «να αντιμετωπίσουμε τη δύναμη των ψηφοφόρων», κ. Διαμαντοπούλου;

Σε ένα κατά τα άλλα χαμηλού ενδιαφέροντος άρθρο στο Liberal, που κατά κύριο λόγο απλώς περιγράφει τα δεδομένα και τα ζητούμενα των νέων διεθνών ισορροπιών με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Άννα Διαμαντοπούλου παρεμβάλει μια φράση που προκαλεί προβληματισμό

Λέει συγκεκριμένα η κ. Διαμαντοπούλου: «Η δυτική όμως συμμαχία καλείται να αντιμετωπίσει τρία μεγάλα ζητήματα που βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη: Τις εξωτερικές συμμαχίες, την εσωτερική ενότητα και τη «δύναμη του πολίτη – ψηφοφόρου» τους, που στην Δύση παίζει τελείως διαφορετικό ρόλο απ΄ ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο». 

Μάλιστα, αυτό είναι και το απόσπασμα που επέλεξε για να «πασάρει» το άρθρο της και στον προσωπικό της λογαριασμό στο twitter.

Στην προηγούμενη παράγραφο από την επίμαχη φράση η κ. Διαμαντοπούλου αναφέρει: «Οι Δυτικού τύπου δημοκρατίες αποτελούν περίπου το 1/3 των χωρών του πλανήτη και στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη με τις ιστορικού μεγέθους αποφάσεις τους, εσήμαναν την έναρξη του ψυχρού πολέμου», ενώ μετά τη φράση για την… αντιμετώπιση των «πολιτών-ψηφοφόρων», αρχίζει να επεξηγεί ένα προς ένα τα τρία μεγάλα ζητήματα που πρέπει να «αντιμετωπίσουν» τα δυτικά κράτη.

Ενώ λοιπόν κανείς θα περίμενε ότι η κ. Διαμαντοπούλου θα επεξηγούσε τη «βόμβα» που έριξε στην προηγούμενη παράγραφο, εντούτοις, στο κεφάλαιο «η δύναμη του πολίτη – ψηφοφόρου», η ίδια περιορίζεται σε μια περιττή περιγραφή της απογοήτευσης που νιώθουν οι πολίτες σε όλες τις χώρες της Δύσης, χωρίς να εξηγεί ούτε πώς, ούτε γιατί θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί η δύναμη που τους προσφέρει η ψήφος τους.

Αρκείται βέβαια να «κλέψει» λίγο Μαρξ, αφού χρησιμοποιεί παραλλαγμένη τη φράση από την Εισαγωγή του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Ο Μαρξ λέει: «ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού». Η Διαμαντοπούλου λέει: «Τα φάντασμα του “κουρασμένου δυτικού πολίτη” από τις κρίσεις, την ακρίβεια και την ανασφάλεια της χαμένης έως πρόσφατα ευημερίας του, πλανάται πάνω από την Ευρώπη».

Αναφέρει συγκεκριμένα η Άννα Διαμαντοπούλου: 

«Οι κυβερνήσεις των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών κινούνται μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά όρια. Σε πολλές από αυτές οι εκλογές πλησιάζουν. Τα φάντασμα του «κουρασμένου δυτικού πολίτη» από τις κρίσεις, την ακρίβεια και την ανασφάλεια της χαμένης έως πρόσφατα ευημερίας του, πλανάται πάνω από την Ευρώπη.

Οι κυβερνήτες βλέπουν με πολιτικό τρόμο τις επιπτώσεις και τις πιθανές ανατροπές το φθινόπωρο και τον επόμενο χειμώνα. Πόσο είναι διατεθειμένοι οι πολίτες των χωρών μας να ανεχθούν χωρίς αντιδράσεις δελτίο στα καύσιμα αύξηση της στρατιωτικής τους δύναμης και των αμυντικών τους δαπανών; Η μεταπολεμική κουλτούρα έχει αυξήσει υπέρμετρα τον ατομισμό και έχει μειώσει την έννοια έστω και της μικρής θυσίας, πόσο μάλλον για κάτι που ακόμα θεωρούμε ότι μας αφορά έμμεσα.

Η Δημοκρατία είναι το πιο ισχυρό και αποτελεσματικό σε βάθος χρόνου πολίτευμα.!»

Κανείς δεν υποδηλώνει ότι η κ. Διαμαντοπούλου, με τις δεδομένες δημοκρατικές περγαμηνές που φέρει από την πολιτική στράτευση στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, καλεί τα κράτη σε περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, και μάλιστα του κορυφαίου δικαιώματος που έχουν οι πολίτες σε μια δημοκρατία: αυτό της ψήφου.

Ωστόσο, το γεγονός ότι αποφεύγει να δώσει οποιαδήποτε επεξήγηση στον συλλογισμό της ότι η δύναμη του πολίτη-ψηφοφόρου αποτελεί ένα από τα τρία μεγάλα ζητήματα που πρέπει να «αντιμετωπιστούν» και ότι περιορίζεται σε μια απλή περιγραφή της κατάστασης, αφήνει τις επεξηγήσεις στην ευχέρεια του αναγνώστη. 

Η επιλογή των λέξεων άλλωστε παίζει ρόλο: δε λέει ότι πρέπει  να αντιμετωπιστεί η οργή, ο θυμός ή η ανασφάλεια των πολιτών. Δε λέει ότι πρέπει να ανατραπούν οι αιτίες που οδηγούν σε ραγδαία φτωχοποίηση τους λαούς της Ευρώπης. Για την Άννα Διαμαντοπούλου πρέπει να ανατραπεί η δύναμη…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr