Τι σηματοδοτεί πολιτικά το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης

Το συλλαλητήριο για το «Μακεδονικό» σηματοδοτεί κάτι πολύ περισσότερο από μια συμπτωματική πατριωτική έξαρση. Ο χώρος ανάμεσα στη διαπλεκόμενη και καταχρεωμένη ΝΔ και τη Χρυσή Αυγή είναι το νέο “Εldorado” ψήφων των δεξιών πολιτευτών, της εκκλησίας και φιλόδοξων απόστρατων, που δηλώνουν πλέον ανοιχτά “παρών” στον πολιτικό στίβο. Είναι το «πεδίον δόξης λαμπρό» της σοβαρής “Χρυσής Αυγής” που ο “γέροντας” Μπάμπης είχε προφητεύσει από το «άγιον όρος» του χρυσαυγίτικου φιλελευθερισμού, το ΣΚΑΙ και που τόσο πρόθυμα βουλευτές και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (αλλά και των ΑΝΕΛ) μαζί με μετανοημένους νεοναζί, θα κληθούν να εκπληρώσουν με θρησκευτική ευλάβεια.

H Νέα Δημοκρατία, μέχρι το στρατηγικό άνοιγμα του Κώστα Καραμανλή το 2000 στο μεσαίο χώρο και τη διαγραφή Καρατζαφέρη, ενσωμάτωνε σε ένα σχετικά δημοκρατικό πλαίσιο, όλο το μετεμφυλιακό εσμό. Μεταξικοί, ταγματασφαλίτες, χίτες, χουντικοί, βασιλικοί, νεοναζί, λαϊκοί δεξιοί, φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι αποτελούσαν πάντα το μωσαϊκό ανθρωπογεωγραφίας της Νέας Δημοκρατίας.

Μέχρι και την συντριπτική ήττα του 2009, η ΝΔ παρέμενε ένα «καραμανλικό» κεντροδεξιό κόμμα, με σημαντικές απώλειες προς τα δεξιά της, που στην αρχή καρπώθηκε το ΛΑΟΣ και μετέπειτα η Χρυσή Αυγή. Η ανάληψη της ηγεσίας της ΝΔ από τον Αντώνη Σαμαρά και η είσοδος -και το ξέπλυμα από τα ΜΜΕ- των σκληροπυρηνικών ακροδεξιών Γεωργιάδη, Βορίδη, Πλεύρη, σηματοδότησε και την απομονωτική στροφή του άλλοτε μετριοπαθούς κόμματος.

Η σπασμωδική αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά το χθεσινό πολυπληθές συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη και η σχετική προσπάθεια οικειοποίησης μιας συγκέντρωσης για εθνικό θέμα, αποδεικνύει τις τεκτονικές αλλαγές στον ευρύτερο χώρο της ελληνικής Δεξιάς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει καταφέρει -αν και έχει προσπαθήσει- να πείσει ότι είναι ακροδεξιός. Δεν είναι. Εδώ δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι είναι ακραίος νεοφιλελεύθερος. Που είναι. 

Η νέα δεξιά που με αφετηρία το “Μακεδονικό” θα αρχίσει να συγκροτείται, είτε με άκρως επικίνδυνες στρατιωτικο-θρησκευτικές αναφορές, είτε με πολιτικού περιεχομένου πρωτοβουλίες, είναι το νέο πλάνο που θα εστιάσει η πεινασμένη για “αίμα” κάμερα των συστημικών ΜΜΕ.

Αν, από την πλευρά της, η κυβερνώσα αριστερά δεν καταφέρει σύντομα να πείσει για την έξοδο από το φαύλο μνημονιακό κύκλο και την ανασύσταση ενός, έστω στοιχειώδους, κοινωνικού κράτους, θα καταστεί υπεύθυνη για την πλήρη συντηριτικοποίηση της κοινωνίας με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η εξαθλίωση τις πιο πολλές φορές φέρνει τη συντήρηση και το φασισμό, όχι την επανάσταση.

ΥΓ. Η δήλωση του Αμβρόσιου: «προτιμώ να με αποκαλείτε φασίστα, χουντικό και ναζιστή, όχι όμως κατσαπλιά… Ούτε αντάρτη και προδότη», στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στο Αίγιο και η παρουσία πλήθους ιερέων σε αυτό της Θεσσαλονίκης, αποδεικνύουν την επικινδυνότητα ενός μεγάλου μέρους των ορθόδοξων “ταλιμπαν” του μίσους. Η αδυναμία του Ιερώνυμου να ελέγξει τους ιεράρχες κάνει ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη για άμεσο διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr