…Τί να καταλάβουμε οι φτωχοί !!

Ένας στίχος του Σαββόπουλου στο τραγούδι “Είδα την Άννα κάποτε” λέει: “Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή, τί να καταλάβουμε οι φτωχοί”.

Κι όμως επιβάλλεται να καταλάβουμε τι ακριβώς σημαίνουν για ένα κόμμα της Αριστεράς, για τον ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, οι οργανωτικές αλλαγές που πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας στο πολιτικό συμβούλιο. Είναι άραγε κάποια αλλαγή στο καταστατικό λειτουργίας του κόμματος που αφορά αποκλειστικά τον πολιτικό φορέα και μόνο; Έχει ιδεολογικό υπόβαθρο η πρόταση αυτή; Είναι κάτι καινούργιο το οποίο σπάει ένα παγιωμένο τρόπο λειτουργίας πολλών δεκαετιών των κομμάτων της Αριστεράς, με ευρύτερες επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό; Τί σηματοδοτεί η πρόταση αυτή ευρύτερα για την κοινωνική οργάνωση, για τη συμμετοχική δημοκρατία, για τη σχέση του πολιτικού φορέα με τις οργανωμένες, και όχι μόνο, δυνάμεις της κοινωνίας; Είναι δυνατό να οικοδομηθεί ένα νέο υπόδειγμα πολιτικής οργάνωσης της Αριστεράς αξιοποιώντας σύγχρονες θεωρητικές προσεγγίσεις και στρατηγικές; Έχει κάποια σχέση η προτεινόμενη εκλογή προέδρου και ηγεσίας από την οργανωμένη βάση του κόμματος με την επικοινωνιακή διαδικασία εκλογής των Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη;

Αυτά και άλλα ερωτηματικά απασχολούν εμάς τους “φτωχούς” που βλέπουμε να αλλάζουν όλα με ορμή στη δημόσια σφαίρα. Οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις, όπως ήταν φυσικό, ήρθαν από πρωτοκλασάτα στελέχη του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ που διαφώνησαν με την πρόταση Τσίπρα και αφορούσαν κυρίως την εκλογή προέδρου και ηγεσίας από την οργανωμένη βάση του κόμματος. 

Πληροφορηθήκαμε λοιπόν από τον κ. Φίλη σε δημόσιες παρεμβάσεις του, ότι το σύστημα πιέζει με στόχο τη συστημική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα και σε ένα star system. Είναι έτσι;

Ανάλογη ήταν και η δημόσια παρέμβαση του κ. Σκουρλέτη. Ο τελευταίος μάλιστα ανάρτησε στο fb κείμενο καθηγήτριας της Παντείου το οποίο προφανώς τον εκφράζει.

Είναι απόλυτα θεμιτό να εκφράζονται δημόσια διαφορετικές απόψεις, διαφωνίες, επιφυλάξεις, κριτική, στην πορεία προς το συνέδριο σ’ ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Δε σκοπεύουμε να κάνουμε δίκη προθέσεων. Προσπαθούμε να καταλάβουμε λαμβάνοντας υπ’ όψη την προϊστορία της Αριστεράς, τις παθογένειες που σημάδεψαν την πολυτάραχη διαδρομή της, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και την πολυμορφία αναλύσεων και προσεγγίσεων οι οποίες πάμπολλες φορές οδήγησαν σε “αιματηρούς” εμφύλιους της Αριστεράς. Δεν είναι εύκολη η αλλαγή υποδείγματος ακόμα κι αν η πραγματικότητα πιέζει ασφυκτικά προς αυτή την κατεύθυνση. Οι παγιωμένοι μηχανισμοί, η κομματική επετηρίδα, η “ισόβια επαγγελματική” σχέση με τα ηγετικά κλιμάκια αποτελούν φρένο. Η δύναμη της συνήθειας είναι τροχοπέδη στην εξέλιξη, έλεγε ο Μαρξ, και οι ηγέτες θετικοί ή αρνητικοί καταλύτες σ’ αυτό που πασχίζει να γεννηθεί.

Στο κείμενο της ανάρτησης του κ. Σκουρλέτη στο fb αναφέρονται μεταξύ άλλων:

“Η αμεσότητα της άμεσης μεταδημοκρατίας δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η δημοκρατία που όλοι ευχόμαστε και πολλοί φαντάζομαστε. Πέραν των ελκυστικών όρων και εννοιών που παραπέμπουν εύλογα στη συμμετοχή όλων όσων ενδιαφέρονται για μια προοδευτική και αριστερή δημοκρατία, υπάρχει και μια εφαρμοσμένη καθημερινή πραγματικότητα που μας διδάσκει ένα πράγμα: ότι η εικονική ψηφιακή πραγματικότητα δεν συμπίπτει με τη βιωματική καθημερινότητα και τη βιωμένη εμπειρία, αντιθέτως έρχονται σε τόσο μεγάλη αντίθεση που μας εξοργίζει. Μας αφήνει ακάλυπτους, χωρίς έκφραση δημοσίου λόγου καθώς αποπροσανατολίζει πλήρως.
Απόδειξη αυτού που γράφω είναι η κατάσταση με τα ΜΜΕ τα οποία είναι σαφές ότι προβάλουν μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που ζούμε και από αυτή που υπάρχει. Πώς λοιπόν θα αποφασίσει κάποιος με βάση μια μη βιωμένη πραγματικότητα; Μέσα από την εικονική πραγματικότητα, δεν θέλει φιλοσοφία. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Με βάση αυτό και υπακούοντας στους κανόνες της προβολής της σύγχρονης πραγματικότητας, δηλαδή της εικόνας της πραγματικότητας, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη για το τι σημαίνει και τι θα παράγει σαν πολιτική πράξη και εφαρμοσμένη πολιτική η πραγματικότητα της άμεσης εκλογής του Προέδρου και των μελών της Κεντρικής Επιτροπής (ακόμη πιο δυσοίωνη επιλογή) σε σχέση με αυτό που ονομάζουμε “Αμεση Δημοκρατία…” 

Δεν είναι η ώρα να αναφερθούμε στις θέσεις του εισηγητή του όρου “Μεταδημοκρατία” Collin Crouch και στο πως την περιγράφει. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του από το κείμενο που παραθέσαμε. Ένα μόνο σχόλιο κρίνουμε απαραίτητο. Δε χρειάζονται πρόχειρες και αντιφατικές θεωρητικές “περικοκλάδες” για να διαφωνήσει κάποιος με μια εκλογική διαδικασία. Ούτε να συναγωνίζεται τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού σε διαύγεια λόγου και επιχειρηματολογίας. 

Στον αντίποδα αυτής της πρόχειρης και ελλειμματικής, κατά τη γνώμη μας, τοποθέτησης που εκφράζει τον κ. Σκουρλέτη, έχουμε τη δημοσίευση του καθηγητή Κώστα Δουζίνα με τίτλο “Οι προτάσεις Τσίπρα και το κόμμα της νέας Αριστεράς” (tvxs). Μεστός, εμπεριστατωμένος, κριτικός λόγος που συνεισφέρει στην παραγωγή οργανωτικής, πολιτικής και ιδεολογικής σκέψης, όπως την αντιλαμβάνεται ο Δουζίνας. 

 Όσο εξελίσσεται ο ενδο-αριστερός διάλογος θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και να αξιολογήσουμε κατά πόσο οι προτεινόμενες αλλαγές οδηγούν σε ένα νέο υπόδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας με στόχο τη συμμετοχή των οργανωμένων μελών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.  

Εκείνο, ωστόσο, που καταλαβαίνουμε καλά είναι η προσπάθεια των μέσων ενημέρωσης των βαρόνων να αξιοποιήσουν τις δημόσιες διαφωνίες των στελεχών της αντιπολίτευσης προς δόξα και μακροημέρευση του σύστηματος κυριαρχίας της διαπλοκής, και φυσικά του υπαλληλικού πολιτικού προσωπικού τους!!!   

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr