Γράφει ο Μάξιμος
Τι ήρθε να κάνει ο Σόιμπλε στην Αθήνα;
Δεν θα συζητήσει σύμφωνα με τη γερμανική πλευρά κανένα θέμα οικονομικής πολιτικής διότι αυτή είναι δουλειά της τρόικας και όχι των διμερών ελληνογερμανικών σχέσεων.
Δεν θα συζητήσει επίσης για τα δανεικά που χρωστούν οι Γερμανοί στην Ελλάδα από την περίοδο του Χίτλερ, διότι το ξέκοψε στην κυβέρνηση να μην τολμήσει κανείς να του θέσει τέτοιο ζήτημα. Φερμπότεν.
Άρα τι μένει; Να συζητήσουν με τον Σαμαρά για τον καιρό; Να του εξηγήσει ο πρωθυπουργός τι πάει να πει “γαμώ το κεφάλι μου”; Ή να επιθεωρήσει την κινητοποίηση της ελληνικής αστυνομίας, έτσι που να κοιμάται ήσυχος ότι όσα εντέλλεται η Μέρκελ θα εφαρμοστούν, αφού υπάρχει η ράβδος που πίπτει, όπου δεν πίπτει λόγος;
Τι ήρθε τελικώς να κάνει καλοκαιριάτικα;
Υπάρχουν λογικές απαντήσεις και λογικές εξηγήσεις γιατί παράτησε έστω για μια μέρα το αγαπημένο του Βερολίνο και κουβαλήθηκα στην Αθήνα.
· Πρώτα-πρώτα να δείξει την ευαρέσκειά του στον πιο καλό το μαθητή -τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος εφαρμόζει κατά γράμμα τα “συμφωνηθέντα”. Να στηρίξει έτσι στο εσωτερικό τον Έλληνα πρωθυπουργό. Τα καλά λόγια είναι ένας από τους σκοπούς του ταξιδιού. Υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που θεωρούν τον έπαινο του Σόιμπλε πολιτικό μπόνους; Προφανώς υπάρχουν και μας κυβερνούν.
· Δεύτερον, να πει και καμιά καλή κουβέντα για τον Βενιζέλο, για τη συνεργασία των δυο, για το έργο της κυβέρνησης. Πάλι για να ενισχύσει τους εντολείς και την επιβολή των μνημονίων.
· Τρίτον για να δώσει στην Ευρώπη και ιδίως στη Γερμανία μια εικόνα της Ελλάδας ως χώρας που ξεπερνάει τα προβλήματα και εισέρχεται στο δρόμο της γαλήνης, επειδή ακολουθεί τις γερμανικές συνταγές. Αυτό κρίθηκε απαραίτητο και εν όψει εκλογών στη Γερμανία, αλλά και επειδή σημειώνονται σφοδρές αντιδράσεις για την πολιτική του Βερολίνου στην Ευρώπη, όπου δημιουργείται αντιγερμανικό κλίμα, πράγμα που δεν αρέσει καθόλου στην κυρία Μέρκελ και μπορεί να της κοστίσει στις εκλογές.
Συμπέρασμα: Ο Σαμαράς χρειάζεται τον Γερμανό του. Ο Σόιμπλε χρειάζεται την Ελλάδα των επιτυχιών. Και οι δυο έχουν συνεπώς ζόρια -ο καθένας τα δικά του. Και εφαρμόζουν το γνωστό: Κράτα με να σε κρατώ να διαβούμε το γκρεμό.
Ποιος χαράζει τη διαδρομή βέβαια και οδηγεί την πορεία, δεν είναι ανάγκη να μας το πει κανείς…
