Τι γίνεται πάλι με τα προσφυγόπουλα στα Εξάρχεια;

Στην τελευταία εκκένωση της κατάληψης της Μπουμπουλίνας 42 τέσσερα παιδιά, ο Πούρια, ο Πόια, η Χερμόνα και η Λιούλια οδηγήθηκαν στην Πέτρου Ράλλη. Τα δύο απ’ αυτά, ο Πούρια και ο Πόια, επέστρεψαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου αλλά η απουσία μιας σταθερής κατοικίας τα κάνει να έρχονται μεν στο σχολείο αλλά τα βράδια να αισθάνονται να ασφυκτιούν και να γυρνούν στην πόλη. «Ο Κουν στα Εξάρχεια», της κατοχής και της αντίστασης είναι αυτά τα κρυμμένα παιδιά που αναζητούν τρυφή και στέγη, αναζητούν σχολείο και κάνουν τους σαλταδόρους και τ’ αετόπουλα, φέρνοντας το μήνυμα της εχθροπρακτικής πόλης.

Σε συνάντηση που είχαμε τα συνδικάτα στην περιφερειακή διεύθυνση εκπαίδευσης της Αττικής τονίστηκε η ανάγκη μεσολάβησης του διευθυντή της για να μην έχουμε άλλες εκκενώσεις που αφορούν παιδιά. Αυτό δεν έγινε εφικτό. Τη λύση δίνει στη γειτονιά μας το Ελληνικό Συμβούλιο για του Πρόσφυγες. Ήδη η «Πυξίδα» έστειλε στο 35ο Δημοτικό Αθηνών επτά παιδιά που αδημονούσαν να βρουν το δρόμο για το σχολείο. Κι έπονται κι άλλα. Και στις 10 και τις 18 Δεκεμβρίου θα κάνουμε δράσεις συνύπαρξης στο χώρο της και στο 35ο Δημοτικό Σχολείο. Αλλά και στο Πάρκο Ναυαρίνου, όπου στις 15/12 έχουμε την πρωτοβουλία των τριών Συλλόγων Γονέων των σχολείων της γειτονιάς (35ο, 36ο και 14ο), για τη δημοσιότητα αυτών που συμβαίνουν αυτό το φθινόπωρο και μετά. Υπάρχει χρεία θεσμικής διαμεσολάβησης. Αλλά η Συνήγορος του Παιδιού δεν παίρνει τις πρωτοβουλίες που θα καθιστούσαν το έργο της μέρος της κοινωνικής παιδαγωγικής. Μπορεί να είχε μια συνάντηση με τους διευθυντές των σχολείων της Αθήνας, όμως τα όρια στο έργο της είναι φανερά. 

Επίσης, η Κοινωνική Πολυκατοικία του Δήμου Αθηναίων, στην Μπουμπουλίνας, όπου φιλοξενούνται πέντε οικογένειες με μία εξ αυτών να έχει δύο παιδιά στο 35ο Δημοτικό Σχολείο, είναι υπό κλείσιμο και έχει ζητηθεί – προφορικά ακόμα – η μεταστέγασή τους. Επίσης, η δομή «Αχίλλειον» από την πλατεία Ομόνοιας εδώ κι ένα μήνα, ενώ έχει πάει τα δεκαπέντε περίπου παιδιά του 35ου Δημοτικού Σχολείου, αλλά και μερικά του 66ου Αθηνών, στην Αμάρυνθο, επειδή ως δομή μετακόμισε, δεν έχει ακολουθήσει τη διαδικασία μεταγραφής τους. Δεν ξέρουμε κάτι γι’ αυτά τα παιδιά. Και οι εκκενώσεις καλά κρατούν κι άλλες έπονται. Η ταινία του Γιάννη Γιουλούντα που θα έχουμε σε δύο μήνες αναδεικνύει όλο αυτό το πρόβλημα με τις εκκενώσεις και τον τρόπο που πλήττονται τα παιδιά. Αν η ελπίδα μας είναι το παιδί, φαίνεται να το χάνουμε. Το airbnb συμβάλει κι αυτό.

Αυτά τα στοιχεία που συνεχώς προσπαθούμε να τεκμηριώνουμε κι άλλα ακόμα θα λάβουν ευρύτερη δημοσιότητα στη «Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη» στις 20/11, τη μέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, παρουσιάζοντας το βιβλίο του ο Νίκος Κουραχάνης «Πολιτικές Στέγασης Προσφύγων» (Τόπος 2019). Επίσης, η Παιδαγωγική Ομάδα «Το Σκασιαρχείο» στις 29 και 30/11 θα παρουσιάσει στο Γαλλικό Ινστιτούτο – με αφορμή τα 30 χρόνια της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού – μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της παιδικής ηλικίας της χώρας μας (άρθρο 12, εγκλεισμοί, σχολεία φυλακών, ιδρύματα ανήλικων, ασυνόδευτα παιδιά). Το φαγητό από το υπουργείο μόλις έφτασε. Οι κλειστές ακόμη παιδικές χαρές στο Πεδίο του Άρεως χωρίς να γίνεται εδώ και δύο μήνες κανένα έργο, οι χώροι αυτοί που ευνοούν τη συνύπαρξη, δείχνουν την πολιτική αντιπαλότητα στο κέντρο της πόλης. Πλατείες που επείγονται για κοινωνική παιδαγωγική είναι από τους λίγους χώρους των παιδιών που χρειάζεται παρέμβαση. Η κοινότητα των παιδιών βάλλεται και μαζί το σχολείο της κοινότητας. Ας είμαστε όπου κρίνουμε.

* Ο Χαράλαμπος Μπαλτάς είναι δάσκαλος στο 35ο Δημοτικό Σχολείο Εξαρχείων και μέλος της Παιδαγωγικής Ομάδας «Το Σκασιαρχείο» με «Τα θρανία της άνοιξης». [email protected] 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr