Τι είδους κράτος θέλουμε την επόμενη τετραετία;

-Ένα κράτος που θα θέτει όρια στην αγορά, θα συλλέγει φόρους με αναδιανεμητική λογική και θα εγγυάται την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε ούτε με τη νεοφιλελεύθερη λογική των φοροαπαλλαγών για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα πολύ υψηλά εισοδήματα ούτε με συνθήκες εργασιακής ζούγκλας, ιδίως για τους νέους.

– Ένα κράτος που θα μεριμνά για την πρόσβαση όλων των πολιτών στα δημόσια αγαθά. Δεν είναι δυνατόν το μέσο νοικοκυριό να αδυνατεί ή να δυσκολεύεται να πληρώσει τον λογαριασμό του ρεύματος, επειδή το ελληνικό καρτέλ της ενέργειας αποφάσισε να επιβάλει τις υψηλότερες τιμές στην Ευρώπη.

– Ένα κράτος που δεν θα είναι πανοπτικό και δεν θα παρακολουθεί πολιτικούς φίλους και αντιπάλους. Δεν μπορεί στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να γίνονται ανεκτές πρακτικές που παραπέμπουν σε ανελεύθερα καθεστώτα.

– Ένα κράτος που θα ανέχεται την έκφραση της διαφορετικής άποψης στη δημόσια σφαίρα. Δεν είναι δυνατόν σε μια φιλελεύθερη πολιτεία να έχει γίνει κανόνας η παράνομη αστυνομική βία και εξαίρεση το ανεμπόδιστο δικαίωμα στη διαδήλωση.

– Ένα κράτος που θα θέτει κανόνες στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και θα επιβάλλει την εφαρμογή της συνταγματικής επιταγής για αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με μια οργουελιανού τύπου ενημέρωση, η οποία προκύπτει από τις σχέσεις διαπλοκής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

– Ένα κράτος που θα κατευθύνει τις δαπάνες του κατά προτεραιότητα στη δημόσια παιδεία και υγεία και όχι στην περαιτέρω ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής. Ένα παράδειγμα αρκεί. Δεν είναι δυνατόν να προσλαμβάνονται αστυνομικοί στα πανεπιστήμια, όταν μειώνεται διαρκώς ο αριθμός των καθηγητών και οι βιβλιοθήκες αδυνατούν να ανανεώσουν τις συνδρομές τους σε επιστημονικά περιοδικά.