Το θαυμαστό, νέο Ελληνικό μας

Ποια είναι τα μαντάτα για την πορεία της χώρας; Η μέριμνα για τον άνθρωπο έχει εξοριστεί, έχει εξαϋλωθεί. Εχει παρακμάσει εκείνη η κοσμοθεωρία που έθετε ως προτεραιότητα τις ανθρωπιστικές σπουδές και κατά συνέπεια το κοινωνικό κράτος.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μηχανές πλέον, που αποφέρουν κέρδος, εννοείται με ανθρώπους που σκέφτονται σαν μηχανές που αποφέρουν κέρδος. Δεν φταίνε ακριβώς οι άνθρωποι που κυβερνάνε, αυτοί εντολές εκτελούν, οι οποίες εντολές δεν εισρέουν θεόθεν, από ανθρώπους δίδονται. Το τέλος των ιδεολογιών, όπως καταγράφεται από ιστορικούς και άλλους αναλυτές, δεν επέφερε την εξασθένιση των φανατισμών ή την παύση των εχθροπραξιών και την πολυπόθητη ειρήνη. Εφερε απλώς τη σκέψη που αποβλέπει στο κέρδος [των ολίγων, οι υπόλοιποι ακολουθούμε σαν χάννοι, ανήμποροι ούτως ή άλλως].

Οι εξορύξεις θα γίνουν, ακόμη κι αν ο θεός κατέλθει ες γην, το Ελληνικό θα υπεραναπτυχθεί ακόμη κι αν η ομορφιά εξαφανιστεί. -Ποια ομορφιά; Τι σημαίνει ομορφιά; Είμαστε σε θέση να τη δούμε; Λένε οι φανατικοί της ανάπτυξης ότι η «μηχανική» σκέψη, αυτή που προσανατολίζεται στην τεχνική, στην τεχνολογία και την οικονομία, είναι η μόνη σκέψη που έχει αγαθές σχέσεις με την πραγματικότητα και δεν «αερολογεί». Αυτό λένε και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι πειστικοί.

Αυτό όμως ενέχει κινδύνους, διότι η αλόγιστη και άμετρη χρήση μιας τέτοιας σκέψης είναι πιθανό να εμβολιαστεί στη νοοτροπία της κοινωνικής ζωής και να χαθούν έτσι η χαρά και η σχόλη, η ελευθερία της βούλησης και λοιπά, άσε που αυτή η τεχνολογία θα περιέλθει, αναπόφευκτα, στα χέρια μιας ισχυρής μειοψηφίας που θα ελέγχει τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις των υπολοίπων. Αυτό με τη σειρά του είναι, μεσοπρόθεσμα έστω, βέβαιο ότι θα επιφέρει συγκρούσεις, με άγνωστες απολήξεις.

Η Αριστερά και τα κινήματα που υπερασπίζονται το περιβάλλον και την αγροτική οικονομία αδυνατούν να αντιδράσουν, η μεν πρώτη γιατί δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει, τα δε δεύτερα γιατί είναι απελπιστικά μόνα, χωρίς δυνατότητα να επηρεάσουν την κοινωνία, ακόμη και σε τοπικό επίπεδο. Διαβάζω για τις αντιδράσεις τους απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης να φτιάξει εκεί έναν νέο Παρθενώνα [δεν ντρέπονται οι της κυβέρνησης;], που σημαίνει ανέγερση πολυκατοικιών-εκτρωμάτων και δραστηριοποίηση ανέλεγκτων εμπορικών δραστηριοτήτων. Θα πάψουν και οι Αθηναίοι να έχουν άμεση πρόσβαση στις παραλίες -είναι και αυτό ένα ζήτημα που δεν έχει εξεταστεί επαρκώς.

Η τεχνολογία κατάφερε να εκπορθήσει τον θεοκεντρισμό, τώρα είναι η σειρά του ανθρωποκεντρισμού -τι λέω, ήδη έχει επέλθει. Από δω και πέρα οι ολοκληρωτισμοί θα μας φαίνονται φυσιολογική εξέλιξη, ειδικά σε τούτη τη χώρα, με αυτό το πολιτισμικό επίπεδο, χωρίς σοβαρή παιδεία και άρα χωρίς αισθητική και χωρίς επίσης αντανακλαστικά σε αυθαιρεσίες των εξουσιών. Το τι σημαίνει κάλλος ακόμη αναζητείται από την ελληνική κοινωνία -όχι βέβαια από τις δημοτικές και κρατικές αρχές -το κάλλος δεν φέρνει κέρδος, είπαμε, και αυτό το γνωρίζουν καλά οι εν Ελλάδι άρχοντες [άρχοντες!].

Είμαστε αντιμέτωποι με κωμικά και τραγικά ταυτόχρονα φαινόμενα. Αναπτυξιολάγνοι και επαρχιώτες αντάμα. Παράδοξη πορεία, αλλά υπαρκτή, πραγματική. Ο ελληνισμός δεν είναι, φαίνεται, άμοιρος της παραδοξότητας.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr