«Θαύμα» Η χρονομεταφορά του εργασιακού νομοσχεδίου έναν αιώνα πίσω

Ο φημισμένος ταχυδακτυλουργός  David Copperfield,προσκάλεσε πριν από καιρό το κοινό του, για  να παρακολουθήσει την εξαφάνιση του Αγάλματος της ελευθερίας. Και πράγματι, οι θεατές, αποσβολωμένοι  έζησαν τη μοναδική εμπειρία της εξαφάνισης του Αγάλματος.

Φεύγοντας από την παράσταση, οι περισσότεροι, είχαν την αίσθηση ότι βίωσαν την εμπειρία ενός θαύματος και έφυγαν σαν υπνωτισμένοι από την επίδρασή  του απίστευτου γεγονότος  που παρουσίασε ο μεγάλος showman.

 
Eδώ και ενάμιση χρόνο, το κυρίαρχο θέμα που παρακολουθούμε στα   κανάλια της «ενημέρωσης», είναι φυσικά η πανδημία και η θεαματική παρουσίαση των κινδύνων και των επιπτώσεων από την μη συμμόρφωση   στις συστάσεις των λοιμωξιολόγων, στις απαγορεύσεις    των πολιτικών και φυσικά «στας  υποδείξεις» της αστυνομίας.

Εμείς, κλεισμένοι στα σπίτια μας, βλέπουμε  σήριαλ όπου πρυτανεύουν καυγάδες και ανταγωνιστικές συμπεριφορές. Βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων των καναλιών, να παρελαύνουν όλα τα εγκλήματα και οι διαστροφές των λούμπεν αλλά και των μεγαλοαστών.  Παρακολουθούμε    τηλεοπτικά κουτσομπολιά ‘reality’ και ‘κατινιές’. Βλέπουμε   εκπομπές χωρίς τον ελάχιστο στόχο για επιμόρφωση .  Βλέπουμε τα  γελοία επιχειρήματα και τα χονδροειδή ψέματα αυτών που έχουν την ευθύνη της πληροφόρησης .  Χειροκροτούμε σαν αρρωστημένοι λάτρεις της ευτέλειας,  τους «ήρωες» του survivor και τους ψευτοερωτευμένους του Bachelor, αντί να επιβραβεύουμε και να χειροκροτούμε τους ήρωες γιατρούς και τους   νοσηλευτές που μάχονται με κίνδυνο της υγείας ,αλλά πολλές φορές και της ζωής τους, χωρίς ωράρια για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας.

Καταπίνουμε σαν παθητικοί αποδέκτες, αμάσητες, τις  ύπουλες πολιτικές   μεθοδεύσεις, την απαράδεκτη αστυνομική βία    και  τα αντεργατικά νομοσχέδια . Δεχόμαστε  τον εαυτό μας ,αλλά και   τον συνάνθρωπο μας, να εργάζεται  10 και 12 ώρες, και   αντί να προστατευτεί από το «νέο» εργασιακό νομοσχέδιο,  να γίνεται   ικέτης της «κατανόησης» και του οίκτου του  εργοδότη, που ενώ οφείλει να  δώσει την αποζημίωση που δικαιούται ο εργαζόμενος για τις  υπερωρίες,  αντί για χρήμα   -αν είναι δυνατόν-, να του δίνει, Ρεπό!!!

Και τα πληρωμένα Μ.Μ.Ε  σαν ταχυδακτυλουργοί, να εξαφανίζουν μπροστά  στα αποσβολωμένου μάτια μας, όλο αυτόν τον βόρβορο την ανηθικότητα και τις ανομίες των ισχυρών.

Και είναι να απορεί κανείς πως υπάρχει τόση άγνοια, τόση αφέλεια και τόση αλλοτρίωση, ώστε αντί να αντιδράσουμε, τουλάχιστον στοιχειωδώς κλείνοντας την τηλεόραση, να δεχόμαστε να καταναλώνουμε κάθε τηλεοπτικό σκουπίδι, ενώ  είναι ευκολά εξηγήσιμο, ότι, το σκουπίδι προβάλλεται, για να αποσπάσει την προσοχή και την επικέντρωση μας, από τα εξοργιστικά και πρωτοφανή  που διαδραματίζονται στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνική ζωή της χώρας μας.
  
(Ο   Κόπερφιλντ εξήγησε κάποια στιγμή το «θαύμα»  της εξαφάνισης του αγάλματος της ελευθερίας. (Οι θεατές χωρίς να το ξέρουν, καθόταν επάνω σε μια περιστρεφόμενη επιφάνεια με αθόρυβο ωρολογιακό μηχανισμό περιστροφής.   Όταν άνοιξε η αυλαία, οι θεατές είδαν  απέναντι, το άγαλμα της ελευθερίας. Μετά η αυλαία έκλεισε και οι θεατές μαζί με την επιφάνεια άρχισαν να περιστρέφονται αργά και αθόρυβα διαγράφοντας μια γωνία 40 μοιρών ως προς το άγαλμα. Ο Κόπερφιλτ, μέχρι να συμπληρωθεί  η  περιστροφή, ξεγελούσε τους θεατές με εντυπωσιακές «μαγικές» εντολές (εξαφανίσου! Εξαφανίσου!)  και έντονη μουσική υπόκρουση. Όταν ξανάνοιξε η αυλαία, το «θαύμα» είχε συντελεστεί. Απέναντι δεν υπήρχε πια το άγαλμα).    

Φυσικά οι πολιτικοί και οι ολιγάρχες που κυβερνούν σήμερα τη χώρα μας, δεν θα μας εξηγήσουν ποτέ το πως και το γιατί έγινε το «θαύμα» της χρονομεταφοράς του εργασιακού  νομοσχεδίου από το σήμερα, στο παρελθόν των  αρχών του 20ου αιώνα.

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr