Θανάσης Παπαγεωργίου: «Συγχωρείς τον Μάρκο μόλις ανοίξει το στόμα του»

Το έργο της Νάνσης Τουµπακάρη «Εγώ, ο Μάρκος Βαµβακάρης» είναι βασισµένο στην αυτοβιογραφία του Μάρκου, έτσι όπως την κατέγραψε η Αγγελική Βέλλου-Κάιλ. Ο «πατριάρχης» του ρεµπέτικου είδε όλη τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας να περνάει µπροστά από τα µάτια του.

F1 DSC 0100

Ξεριζωµός και προσφυγιά, Κατοχή, ∆εκεµβριανά και Εµφύλιος. Γεννήθηκε στη Σύρο και έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στις γειτονιές του Πειραιά. Ξεκίνησε να δουλεύει ως χαµάλης λιµενεργάτης και να συχνάζει στους τεκέδες και τελικά έγινε ο άνθρωπος που καθόρισε το ρεµπέτικο. Ο πρωταγωνιστής και σκηνοθετης της παράστασης Θανάσης Παπαγεωργίου µίλησε στο Documento για την προσωπικότητα του Μάρκου και το τραγούδι, αλλά και για τη δική του πορεία στο θέατρο, που «δεν ενέδωσε στην ευκολία και στο τραγούδι των Σειρήνων».

Ποιοι δρόµοι και ποιες γειτονιές του Πειραιά σφράγισαν την πορεία του;

Ο Μάρκος βρέθηκε εκεί στα 13 του χρόνια και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ταµπούρια, Νίκαια, Κροµµυδαρού, Καστράκι, Αγιος ∆ιονύσης, Βούρλα ήταν τα µέρη όπου περπάτησε, δούλεψε και δηµιούργησε αυτό που του έδωσε τον τίτλο του «πατριάρχη» του ρεµπέτικου.

Με ποιον τρόπο µέσα από την ιστορία του σκιαγραφείται και η σύγχρονη ελληνική ιστορία;

Ο Μάρκος Βαµβακάρης γεννήθηκε το 1905 και πέθανε το 1972. Με λίγα λόγια, έζησε δύο παγκόσµιους πολέµους, τη Μικρασιατική Καταστροφή και το µεγάλο κύµα των προσφύγων, γεγονότα που έπαιξαν σηµαντικό ρόλο στη διαµόρφωση της µουσικής του παιδείας. Επίσης έζησε δύο δικτατορίες, την Κατοχή και τον Εµφύλιο. Τα σηµαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης Ελλάδας πέρασαν όλα από µπροστά του.

Τι σας συγκίνησε  στην εξοµολόγησή του;

Στις αφηγήσεις του διακρίνει κανείς την αθωότητα ενός παιδιού. Σαν εγκλήµατά του αναγνωρίζει το µπουζούκι, το χασίσι και τις γυναίκες. Γι’ αυτά, λέει, τον κυνήγαγε η αστυνοµία. Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος που αντιµετωπίζει τη ζωή. Το γεγονός ότι υπήρξε προστάτης γυναικών, νιόπαντρος επισκεπτόταν ανελλιπώς τα µπορντέλα στα Βούρλα, συνυπήρχαν πάντοτε η επίσηµη και οι δεκάδες ανεπίσηµες γυναίκες του, κυλιότανε στους δρόµους λιώµα από το χασίσι είναι πράγµατα που τα θεωρεί αυτονόητα για το είδος της ζωής που έζησε, ωστόσο δεν χάνει την ευκαιρία να την ονοµάσει βασανισµένη. Περίεργη προσωπικότητα. Είναι η εποχή; Είναι η κοινωνική τάξη στην οποία ανήκε; Είναι µια προσωπική του αίσθηση για το τι σηµαίνει άντρας; Ο,τι κι αν είναι, σηµασία έχει ότι εκείνος έτσι έζησε κι έτσι κράτησε την οικογένειά του, την οποία δηλώνει ότι λάτρευε. Και, το σπουδαιότερο, σε κάνει να τον αποδέχεσαι. Τον έχεις συγχωρήσει µε το που ανοίγει το στόµα του.

Πώς ήταν η εµπειρία από τις παραστάσεις στη Σύρο;

Το πιο σηµαντικό ήταν οι µνήµες που µου γεννούσε η πόλη όπου γεννήθηκε. Υπήρχε µια φόρτιση που δηµιουργούσε την αίσθηση ότι όλοι αυτοί που βρίσκονταν στην πλατεία τον είχαν ζήσει από κοντά κι εγώ έπρεπε να το κάνω αληθινό. ∆εν ήταν έτσι, βέβαια· ελάχιστοι είχαν γνωρίσει τον Μάρκο. Οι περισσότεροι είχαν διαµορφώσει µέσα τους µια εικόνα και αισθάνονταν πως ήταν δικός τους άνθρωπος. Ευτυχώς έγινα και εγώ αµέσως δικός τους και αλληλοαγαπηθήκαµε.

Με ποιον τρόπο συνδέθηκε µε τις αφηγήσεις και τους πόθους των λαϊκών ανθρώπων;

Από τη στιγµή που η λαϊκή τέχνη ξεπηδάει µέσα από τον ίδιο τον λαό, αυτόµατα γίνεται εργαλείο έκφρασης των προβληµάτων του. Αυτή η τέχνη µιλάει για τα καθηµερινά προβλήµατα των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Κλαίει, γελάει, ειρωνεύεται, ελπίζει, χλευάζει, κατηγορεί, θαυµάζει τη ζωή που ζήσαµε χτες και τη ζωή που θα επαναληφθεί και αύριο, ελπίζοντας σε ένα θαύµα που όµως δεν έχει γίνει ποτέ, αιώνες τώρα.

Σε δύσκολους καιρούς τι σας κρατάει πάνω στη σκηνή;

Αν δεν υπήρχαν δύσκολοι καιροί, δεν θα χρειαζόταν το θέατρο. Αρα, λοιπόν, η σχέση µου είναι αλληλένδετη µε τη δυσκολία. Μέσα από το θέατρο προσπαθώ να λύσω τα προβλήµατά µου µε την Ιστορία, τη µεταφυσική, την πολιτική, την ίδια µου την ύπαρξη. Νοµίζω ότι ο καλλιτέχνης προσπαθεί να οµορφύνει τον δρόµο του προς τον θάνατο.

Το  θέατρο Στοά λειτουργεί από το 1971 στην περιοχή του Ζωγράφου. 

Το κατόρθωµα της Στοάς δεν είναι µόνο ότι κατάφερε να επιβιώσει πενήντα χρόνια, αλλά ότι επιβίωσε µε τους δικούς της κανόνες. ∆εν συµµαχήσαµε µε την ευκολία και δεν ενδώσαµε στα τραγούδια των Σειρήνων.

Ποιο θα ήταν το σχόλιό σας για την εποχή µας µέσα από τα λόγια του Μάρκου Βαµβακάρη;

«Η τράπουλα είναι σηµαδεµένη και το παιχνίδι δεν παίζεται επί ίσοις όροις…».

Συντελεστές

«Εγώ ο Μάρκος Βαμβακάρης» της Νάνσης Τουμπακάρη, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ που αποτελεί την αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη.

Σκηνοθεσία/ Ερμηνεία: Θανάσης Παπαγεωργίου

Σκηνικό & ενδυματολογική επιμέλεια: Λέα Κούση

INF0

24-29/9 

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

– Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Docville της εφημερίδας Documento

Μητσοτάκης: Σε πανικό στη Βουλή – Αντί για απαντήσεις, επίθεση και «δεν ντρέπεστε» στην αντιπολίτευση (video)

6167665

Μητσοτάκης: Σε πανικό στη Βουλή – Αντί για απαντήσεις, επίθεση και «δεν ντρέπεστε» στην αντιπολίτευση (video)

«Ουδέποτε, δόθηκε καμία εντολή για συγκάλυψη», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοιτώντας τους συγγενείς των θυμάτων

Βουλή: Ο λόγος για τα άδεια έδρανα του ΚΚΕ και της Νέας Αριστεράς στην ομιλία της Κωνσταντοπούλου

6167422

Βουλή: Ο λόγος για τα άδεια έδρανα του ΚΚΕ και της Νέας Αριστεράς στην ομιλία της Κωνσταντοπούλου

Μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οι βουλευτές των δύο κομμάτων επέστρεψαν στις…

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

InCollage 20240328 205245331

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

O Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως «παραίτησε» τους δύο στενούς του συνεργάτες προκειμένου να μην απολογηθεί…