Θα ‘ναι σαν να βγαίνει η άνοιξη

Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή βρίσκεται αυτή τη στιγμή ένας μασκοφόρος. Σας εξομολογούμαι ότι φοράω πάντοτε τη μάσκα μου, ανελλιπώς και απαρεγκλίτως, όταν τουλάχιστον βρίσκομαι σε κοινόχρηστους χώρους ή ανάμεσα σε κόσμο.

Στο κλιμακοστάσιο, στο ασανσέρ και στο υπόγειο πάρκινγκ της πολυκατοικίας όπου μένω. Στην κουζίνα και στις τουαλέτες του γραφείου, όπως και στους ανελκυστήρες του κτιρίου. Στα καταστήματα, στα εστιατόρια και στα μπαρ, όποτε έχω φράγκα για ξόδεμα, δηλαδή σπανιότατα.

Στα αεροδρόμια και στα αεροπλάνα, ακόμα και όταν οι ίδιες οι εταιρίες (π.χ. η SAS, με την οποία πέταξα πρόσφατα) χαλαρώνουν το πρωτόκολλό τους. Μέχρι και μέσα στο σπίτι μου, μη σας πω, εάν τύχει και χτυπήσει το κουδούνι ο ντελιβεράς ή ο διαχειριστής.

Ανήκω στο 50% των τριπλοεμβολιασμένων και στο 71% των διπλοεμβολιασμένων, θα τρέξω από τους πρώτους για να λάβω την τέταρτη δόση που αποτελεί ασπίδα προστασίας απέναντι στα χειρότερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κατεβάσω τους διακόπτες της ατομικής ευθύνης.

Ούτε σκοπεύω να πληρώσω εγώ τα κερατιάτικα του Μητσοτάκη, του Πλεύρη και του Κικίλια, τώρα που καταργούνται οι περιορισμοί για το χατίρι του Γιόχαν και της Ούρσουλα.

Για τις ορδές των ανεμβολίαστων, που ανέρχονται σε 3 εκατομμύρια περίπου ανά την επικράτεια, δεν πρόκειται να κάτσω να σκάσω ούτε να μαλώσω. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να πάθει από τα μπόλια ζημιά μεγαλύτερη από αυτή που δυνητικά θα του προκαλέσει ο κορονοϊός των 6,2 εκατομμυρίων νεκρών, ας κάνει το κουμάντο του και ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Από τη μέρα που είδα αρνητή  ξάδελφο να πεθαίνει αβοήθητος σε νοσοκομείο και ανεμβολίαστο συνάδελφο να χαροπαλεύει επί 3 μήνες στην εντατική, δεν χρειάζομαι άλλα επιχειρήματα. Τη μασκούλα μου θα τη φοράω ακόμα και τώρα που …παίρνουμε τη ζωή μας πίσω, μέχρι τέλος πάντων να την ξαναχάσουμε, οριστικά και αμετάκλητα.

Προχθές πήγα στο «Ακροπόλ» για να ακούσω την υπέροχη Τάνια Τσανακλίδου και στριμώχτηκα ανάμεσα σε 500 άλλους μασκοφορεμένους, με το χαμόγελο της απόλαυσης κρυμμένο βεβαίως, ωστόσο λιγότερο ανήσυχος και χωρίς να τρέμει η ψυχή μου για το σάλιο του διπλανού που σιγοτραγουδούσε -ή δυνατοτραγουδούσε- διαρκώς.

Οι υπεύθυνοι του θεάτρου φρόντισαν για τον σχολιαστικό έλεγχο των πιστοποιητικό εμβολιασμού και των αστυνομικών ταυτοτήτων, αλλά αυτό δεν αρκεί, αφού ο Covid-19 κυκλοφορεί (λιγότερο ισχυρός) και στα στέκια των εμβολιασμένων.

Το προσωπικό μου στοίχημα είναι να μην αρρωστήσω ποτέ ή τουλάχιστον να μη κολλήσω το μικρόβιο άνευ λόγου και αιτίας στο όνομα του αγλαού Μωυσέως. Ούτε αύριο ούτε μεθαύριο ούτε τώρα, που με έχουν περικυκλώσει τα κρούσματα από όλες τις πλευρές. Ούτε όταν θα μας ξαναβγεί η άνοιξη.

Η κυβέρνηση κήρυξε χθες το τέλος της πανδημίας σε μία πρωτοφανή (ακόμα και για τα δικά της δεδομένα) επίδειξη ανευθυνότητας, την ίδια μέρα μάλιστα που η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας προστέθηκε στον ατέλειωτο κατάλογο των κρουσμάτων. Τι διάβολο, σημάδι το είχαν βάλει;

Οι λίστες της στατιστικής δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει αναλογικά περισσότερους νεκρούς από το Βέλγιο (που μέχρι πρόσφατα το μελετούσαμε και φτύναμε στον κόρφο μας), περισσότερους από την Ιταλία (με τις στρατιές των φερέτρων στο πρώτο κύμα), περισσότερους από τη Ρωσία (που ουσιαστικά δεν λαμβάνει κανένα μέτρο οχύρωσης), περισσότερους από την Σουηδία, την Ολλανδία και τη Μ.Βρετανία (όπου εφαρμόστηκε εξαρχής η λογική της «ανοσίας αγέλης»), περισσότερους από τη Γερμανία, περισσότερους από την Κολομβία, από την Τουρκία, από τον Καναδά και φυσικά από την μαρτυρική αδελφή Κύπρο.

Πλέον, το δικό μας ποσοστό, των 2.736 νεκρών ανά εκατομμύριο πληθυσμού, το περνάνε μόλις 23 χώρες στον πλανήτη: Περού, Βουλγαρία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Ουγγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Γεωργία, Κροατία, Τσεχία, Σλοβακία, Ρουμανία, Λιθουανία, Σαν Μαρίνο, Σλοβενία, Λεττονία, Βραζιλία, Πολωνία, ΗΠΑ, Γιβραλτάρ, Χιλή, Αρμενία, Μοδαβία, Αργεντινή, ελπίζω να μη ξέχασα καμία.

Με άλλα λόγια, Νότια Αμερική, Ανατολική Ευρώπη και ευρύτερα Μπαλκάνια. Όταν ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες για να γεμίσει η χώρα με τουρίστες του ήλιου και της θάλασσας, ο μέγιστος αριθμός των επισκεπτών που θα περάσουν τις βόρειες οδικές πύλες εισόδου (τώρα που μας τελείωσαν και οι Ρώσοι) θα προέρχονται από χώρες που παρουσιάζουν δείκτες ακόμα χειρότερους από τους δικούς μας.

Χωρίς τεστ πλέον, χωρίς PLF, χωρίς τίποτε. Οι μάσκες και τα πιστοποιητικά είναι το τελευταίο οχυρό, αλλά και αυτό θα πέσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Υπάρχουν βεβαίως πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αποφάσισαν να ανεβάσουν τα ρολά πριν από εμάς. Αλλά οι περισσότερες από αυτές, έχουν να καυχηθούν για το υψηλότατο ποσοστό ολοκληρωμένου εμβολιασμού και είναι και ηλιόλουστοι προορισμοί υψηλής πυκνότητας: 85% η Ισπανία, 80% η Ιταλία, 91% η Πορτογαλία. Επίσης  διαθέτουν καλά (ή καλύτερα) οργανωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο προσφέρει μία μίνιμουμ διασφάλιση στον  πολίτη που θα αρρωστήσει.

Εδώ στην ψωροκώσταινα, η μισή χώρα παίζει το βιολάκι της και το γκουβέρνο της χτυπάει το ντέφι. Όποιος δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι για το εγχείρημα της ομαδικής ανοσίας η στατιστική διαφορά ανάμεσα στο 71 και στο 91 τοις εκατό, μάλλον είχε μείνει μετεξεταστέος στο μάθημα της αριθμητικής στο σχολείο. Ή έβλεπε Πιρπιρίγκου και Σασμό, την ώρα που όφειλε να έχει τα αυτιά στραμμένα προς τους επιστήμονες. Έστω, αυτούς τους επιστήμονες.

Τη νέα άνοιξη την υποδεχθήκαμε με 65 νεκρούς που προστέθηκαν στους προηγούμενους 29 χιλιάδες, 345 διασωληνωμένους και 11.000 νέα κρούσματα. Την αντίστοιχη μέρα του 2021, είχαμε 4017 νέα κρούσματα και 93 θανάτους. Πριν βιαστείτε να πείτε ότι «μειώθηκαν οι θάνατοι, πάμε καλύτερα», σημειώστε ότι πέρυσι τέτοιες μέρες πλήρως εμβολιασμένο ήταν μόλις το 7.1% του πληθυσμού ενώ σήμερα το 71%.

Η μάνα μου βρήκε ερημιά, χθες που πετάχτηκε στο Μέγα Εμβολιαστικό Κέντρο Περιστερίου για την τέταρτη δόση. Τέσσερα πέντε άτομα όλα κι όλα και μία σειρά από υγειονομικούς που βάραγαν μύγες Μια φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ παλιά, εγώ έπεσα πάνω σε ακραίο συνωστισμό και ουρά εκατοντάδων ατόμων, όταν πήγα για τον πρώτο εμβολιασμό μου απέναντι στον Covid-19. Ηρωικές εποχές, που παρήλθαν ανεπιστρεπτί!

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr