Το τέλος της Χρυσής Αυγής δεν είναι το τέλος του Χρυσαυγιτισμού

Η Ακροδεξιά στην Ελλάδα λειτουργούσε πάντα σαν  δεκανίκι του Κράτους, καλοθρεμμένη από αυτό και κουρνιασμένη στην αγκαλιά του, έχοντας εξασφαλίσει ασυλία από τη Δικαιοσύνη,  συνενοχή από την Αστυνομία και κολακευτικές πορφύρες  από τα ΜΜΕ.  

Η Χρυσή Αυγή  δεν εμφανίστηκε ξαφνικά. Επί δεκαετίες δρούσε ανενόχλητη, τρομοκρατούσε, προπηλάκιζε, μαχαίρωνε, συνδιαλέγονταν με την Αστυνομία και διείσδυε στον Στρατό.  

Ναι, είναι σημαντική, ιστορική, η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, αλλά ο νεοναζισμός, όποια προβιά κι αν ενδύεται,  κυκλοφορεί πλέον ως mainstream  πολιτική, με εθνικιστική, ακροδεξιά, ρατσιστική, ξενοφοβική, ομοφοβική, ρητορική και πρακτική.  Κι αυτή η ρητορική και πρακτική εξαγνιστήκαν, έγιναν οικείες απενοχοποιήθηκαν.  

«Οι μετανάστες εχουν γεμίσει τα νηπιαγωγεία και οι Έλληνες δεν μπορούν να μπουν στον παιδικό σταθμό»,  «η χώρα μας υφίσταται πλεον λαθρο-εποικισμό»,  «η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά», «φανταστείτε πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι που γνώριζαν ότι λειτουργεί το 112 και πήραν και τηλέφωνο. Έχουμε πέσει θύμα ομαδικής προσπάθειας αλλοίωσης της χώρας», «δεν μπορεί ο Έλληνας να έχει ίσα δικαιώματα με τον μετανάστη», «να πάνε στα ξερονήσια», «να πάψουν να έρχονται καινούργιοι λαθρομετανάστες και να δημιουργηθούν χώροι(sic!) για τη φύλαξή τους μέχρι να απελαθούν στις πατρίδες τους».
. 
Ανεξάρτητα λοιπόν από την δικαστική απόφαση για την Χρυσή Αυγή, ο Χρυσαυγιτισμός όχι μόνο ζει και βασιλεύει, αλλά είναι και ο μεγάλος…  νικητής της πολιτικής «κανονικότητας». 

Η Χρυσή Αυγή, ένα περιθωριακό νεοναζιστικό μόρφωμα, του ‘80, ζει στιγμές δόξας τη δεκαετία του  ’90 με το «Μακεδονικό» και συνθήματα επίπεδου «Τα χέρια μας θα πλύνουμε στων Σκοπιανών  το αίμα» . Και κάπου εκεί από νεοναζιστικό αυτοπροσδιορίζεται σε εθνικιστικό Κόμμα. Γιατί εκει είναι το ψωμί. Και όσο κι αν φαντάζει βολικό ότι η Χρυσή Αυγή έπεσε από τον ουρανό την τελευταία δεκαετία, η ιστορική αλήθεια δηλώνει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αντίθετα όλα δένουν… αρμονικά 

Ο Μιχαλολιάκος, γιός ταγματασφαλίτη της χωροφυλακής, ξεκάνει την πολιτική του δράση από την οργάνωση του Κ. Πλευρη «4η Αύγουστου». Στις φύλακες Κορυδαλλού, όπου πέρασε δυο μήνες, κρατούμενος για το λυντσάρισμα δημοσιογράφων στη κηδεία του Μάλλιου, γνωρίζει από κοντα τα ινδάλματα του,  τους χουντικούς πραξικοπηματίες.  Το 1984 ο Μιχαλολιάκος διορίζεται από το φυλακισμένο δικτάτορα Παπαδόπουλο   επικεφαλής της νεολαίας ΕΠΕΝ και αργότερα αντικαθίσταται στην… προεδρία από τον Μάκη Βορίδη. 

Έγγραφο που διέρρευσε από τα wikileaks εμφανίζει τον Κων/νο Πλεύρη και τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο, με τα υπηρεσιακά ψευδώνυμα, Αναστάσιος και Αστυάναξ αντίστοιχα, στη μισθοδοσία της ΚΥΠ από το 1982. Ποτέ δεν υπήρξε μια σοβαρή έρευνα για να μάθουμε αν όντως συνέβη και  μέχρι πότε  συνέχισαν να μισθοδοτούνται, αυτοί και άλλοι,  προσφέροντας τις… υπηρεσίες τους. 

Στις εκλογές του 1995 η Χρυσή Αυγή παίρνει 4500 ψήφους πανελλαδικά. Το Τηλετώρα του Μιχαλόπουλου και αργότερα το Telecity του Καρατζαφέρη τους δίνουν βήμα και άπλετο χώρο,  και αρχίζει η νομιμοποίηση του χρυσαυγιτισμου ως «πατριωτισμού» και από τα πλέον  mainstream κανάλια, εκπομπές και ραδιόφωνα. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο δολοφόνος «Περίανδρος», το 1998, επι υπουργίας Μιχάλη Χρυσοχοίδη παρέμεινε επι επτά ολόκληρα χρόνια καταζητούμενος για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των  Κουσουρή, Φωτιάδη και Καραμπατσόλη. Το 2005 ο Περίανδρος παραδόθηκε μόνος του, ενώ είχε ήδη καταδικαστεί ερήμην σε  τέσσερα χρόνια φυλάκισης για σύσταση συμμορίας.  Το 2006 καταδικάστηκε για τις τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας σε 21 χρόνια φυλάκισης και το  2009, το Εφετείο άλλαξε το κατηγορητήριο σε μία μόνο απόπειρα ανθρωποκτονίας, και ποινή 12 χρόνων. 

Στις ευρωεκλογές του 1999  η Χρυσή Αυγή συνεργάζεται με τον  Κώστα Πλεύρη και παιρνει 48.000  ψήφους ενώ το «Ελληνικό Μετωπο» του Μακη Βοριδη 7.500 ψηφους.   

Στις εκλογές του 2009  η Χρυσή Αυγή μαζεύει 19.500 και στις ίδιες εκλογές οι ψηφοι ΛΑΟΣ είναι γυρω στις 380.000. Και στη συνέχεια μέχρι και το 2015 όσο πέφτει το ΛΑΟΣ τόσο ανεβαίνει η ΧΑ. Συγκοινωνούντα δοχεία, άλλοι με μαχαίρια και άλλοι με κοστούμια. 

Όταν η ΝΔ του Σαμαρά ενσωματώνει τους πρωτοκλασάτους του ΛΑΟΣ, ο ανταγωνισμός στην Ακροδεξιά γινεται ακόμη πιο έντονος. Η ρητορική βέβαια παραμένει η ίδια. 

Όσο κι αν πιστεύουμε ότι η δολοφονία Φύσα είναι η θρυαλλίδα- η δολοφονία Λουκμάν, λίγους μήνες πριν,  δεν ενόχλησε κανέναν από την Δεξιά πολυκατοικία-το πραγματικό καμπανάκι είναι τα γεγονότα στον Μελιγαλά όπου η Χρυσή Αυγή απαιτεί  με την συνενοχή της Αστυνομίας, να καρπωθεί τον ακροδεξιό εθνικιστικό χώρο. Δεν είναι πια ένα βολικό δεκανίκι που διαπραγματεύεται εν κρυπτώ με τον Γενικό  Γραμματέα της Κυβέρνησης Σαμαρά, οι «φιλοδοξίες» της γίνονται πλεον εμφανείς. Να πάρει τη μπουκιά από το στόμα του Σαμαρά. Τα υπόλοιπα… 

Αύριο θα ακούσουμε την απόφαση του δικαστηρίου για την τύχη της Χρυσής Αυγής. Αλλά, ας μην έχουμε αυταπάτες,  η τύχη του-κραταιού- χρυσαυγιτισμού θα κριθεί στους δρόμους… 
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr