Το «Δεν είμαστε και όλοι ίσοι» του Μητσοτάκη είναι τα blueprints της πολιτικής του

Οι αρχικές εκτιμήσεις εκείνων που εφάρμοσαν την ΕΒΕ ήταν πως θα ‘κοπούν’ 9.000 μαθητές. Τελικά, φαίνεται να “κόπηκαν λίγοι παραπάνω” με τον ξώφαλτσο απεγκλωβισμό του 2/5 του συνόλου των υποψηφίων από το απάνθρωπο βάσανο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Υπονοείται – με μεγάλη ειρωνεία – πως το πλάνο δεν πέτυχε. Οι αλλαγές και οι υπονομεύσεις ωστόσο στην παιδεία τους τελευταίους μήνες δείχνουν πως ο Κυριάκος πέτυχε ακριβώς αυτό που ήθελε. Μια ταξική κοινωνία «των αρίστων», «που δεν είμαστε και όλοι ίσοι».

Χάρη στις ιδεοληπτικές εμμονές της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, πάνω από 40.000 υποψήφιοι βρέθηκαν εκτός των ελληνικών Πανεπιστημίων. Η μικρότερη βάση εισαγωγής φέτος, ήταν το 8.27 – οι πρώτες πανελλαδικές εξετάσεις, στις οποίες ίσχυσε η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είμαστε όλοι ίσα και όμοια και τα έλεγε αυτός, ανοιχτά σε συνέντευξή του πριν από μερικά χρόνια.

«Τι πάει να πει όλοι στο Πανεπιστήμιο… Δεν είμαστε όλοι ίδιοι… δεν είμαστε όλοι ίσοι… Και δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ…» έλεγε χαρακτηριστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στον Στέλιο Ράμφο

Το κυρίαρχο σύστημα βασίζεται στην καταπίεση και την αλλοτρίωση.

Το παρόν σύστημα απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμένουν διαρκώς σε μια τεχνητή κατάσταση έλλειψης. Χωρίς αυτή τη συνθήκη έλλειψης δεν γίνεται να αναγκαστεί κανείς να συμβιβαστεί και να προσαρμοστεί στους κανόνες. Το καθοριστικό στοιχείο είναι ότι, το σύστημα δεσμεύεται να συντηρεί αυτές τις συνθήκες έλλειψης – χάριν της δικής του αυτοσυντήρησης – κάτι που για να επιτευχθεί, απαιτείται να κρατά και το άτομο στον αντίστοιχο τρόπο αντίληψης των πραγμάτων.

Σε άλλη συνέντευξή του πριν χρόνια στον Κώστα Μαρδά, ο Μητσοτάκης είχε πει, «Ήταν συνειδητή επιλογή δικιά μου να φύγω από την Ελλάδα και να σπουδάσω στο εξωτερικό. Δεν πίστευα ότι εύκολα θα μπορούσα να διακριθώ στην Ελλάδα. Δεν το συζήτησα ούτε στιγμή ότι δεν θα πήγαινα στο Χάρβαρντ, άπαξ και με είχαν δεχτεί. Πέρασα τα 4 χρόνια στην Αμερική, αποφοίτησα αριστούχος από το Χάρβαρντ, σε απάντηση κάποιων ότι μπήκα με μέσο. Και τους είπα ότι σημασία δεν έχει πώς μπαίνει κανείς, αλλά πώς βγαίνει…».

Σύμφωνα με τη θεωρία περί πολιτισμικού κεφαλαίου του Bourdieu, η ταξική ανισότητα δεν οφείλεται μόνο στην άνιση κατοχή οικονομικών και κοινωνικών προνομίων, αλλά και στη διαφορά πολιτισμικού κεφαλαίου που περιέχει γνώσεις και δεξιότητες που αποκτούν τα παιδιά μέσω μιας μορφής ωσμωτικής διαδικασίας. Τα παιδιά που προέρχονται από ένα οικογενειακό περιβάλλον που αντανακλά τις στάσεις, τις πεποιθήσεις και τις γνώσεις της κυρίαρχης αστικής κουλτούρας (αυτό που λέμε κοινωνικό status) είναι και τα πιο ευνοημένα στο σχολείο. Αντιθέτως, το σχολικό περιβάλλον επιτείνει και μάλιστα αναπαράγει τα όποια κοινωνικά μειονεκτήματα φέρουν οι μη κοινωνικά ευνοημένοι μαθητές.

Με την ανακάλυψη της στατιστικής συνάφειας μεταξύ σχολικής επίδοσης και κοινωνικής καταγωγής ανατράπηκαν οι μέχρι τότε καθιερωμένες πεποιθήσεις, όσον αφορά τα πραγματικά αίτια της σχολικής επίδοσης. Η πολιτεία όφειλε επομένως να εξαλείψει τα παραπάνω εμπόδια, προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία των γονέων να μορφώσουν τα παιδιά τους και μέσω της εκπαίδευσης να επιτευχθεί η κοινωνική τους ανέλιξη.

Στην Ελλάδα του σήμερα, βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά δύσκολη για την παιδεία εποχή με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική εξουσία να μας φτύνει απευθείας στα μούτρα το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Υπονομεύεται η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ενώ στον αντίποδα ενισχύεται η «πελατεία» των ιδιωτικών κολεγίων με την επίσημη αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων για τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων ως ισότιμων εκείνων των πανεπιστημίων, από το υπουργείο παιδείας.

Να υπενθυμίσουμε πως παράλληλα, με την πολιτική κατάργησης θεμελιώδη επιστημονικών κλάδων από τα σχολεία (των κοινωνικών επιστημών και τεχνών) πέραν του περιορισμού στο εύρος επιλογών μαθημάτων, αναστέλλεται και η ανάπτυξη γόνιμης κριτικής σκέψης.

Οι αλλαγές και οι υπονομεύσεις στην παιδεία τους τελευταίους μήνες, δείχνουν πως ο Κυριάκος πέτυχε ακριβώς αυτό που ήθελε. Μια ταξική κοινωνία «των αρίστων», «που δεν είμαστε και όλοι ίσοι», μια κοινωνία αποδιάρθρωσης της κοινωνικής κινητικότητας στη βάση κάθετων ταξικών διακρίσεων, ενθαρρύνοντας τη διαμόρφωση άβουλων υποκειμένων.

 

 

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr