Ωστόσο, οι αναχρονιστικές διατάξεις των άρθρων 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα περί βλασφημίας και καθύβρισης θρησκεύματος παραμένουν σε ισχύ παρά τις δεσμεύσεις για κατάργησή τους.
Όπως δήλωσε στο Documentonews.gr ο δικηγόρος του Φίλιππου Λουϊζου, Χρήστος Γραμματίδης, «ο στόχος της σάτιρας δεν ήταν ο ίδιος ο Γέροντας Παϊσιος. Πλέον η υπόθεση του συγκεκριμένου τελείωσε όμως παρ’ ότι το κράτος δια των αρμοδίων, δηλαδή του πρώην υπουργού κ. Παρασκευόπουλου και του πρώην ΓΓ. Δικαιωμάτων κ. Παπαϊωάννου είχε πει ότι θα καταργήσει τις διατάξεις, δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα. Έχει γίνει βήμα πίσω και ελπίζω να μη χρειαστεί, όπως με το σύμφωνο συμβίωσης να φτάσουμε στο ΕΔΑ και να καταδικαστεί η Ελλάδα. Ο νομοθέτης το 1950 δεν ήθελε να προστατέψει τον Θεό, σκέφτηκε ότι σε μια χώρα -το 1950- με τις συνθήκες που επικρατούσαν βρίζοντας κάποιος τον Θεό θα προκαλούσε εντάσεις. Σήμερα όμως, η κοινωνία έχει αλλάξει, υπάρχει αντιρατσιστικός νόμος που προστατεύει από την προσβολή κάποιου λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων. Άρα τα άρθρα αυτά είναι άνευ ουσίας και στην ουσία το μόνο που κάνουν είναι να περιορίζουν την ελευθερία της έκφρασης και της τέχνης, λειτουργώντας αποτρεπτικά για κάποιον που θέλει να κάνει κάτι αντίστοιχο».
Μιλώντας στο Documento τον Ιανουάριο, η Γενική Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μαρία Γιαννακάκη, είχε σχολιάσει πως «η Γενική Γραμματεία έχει υποβάλει εισήγηση στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα, για την κατάργηση των διατάξεων περί βλασφημίας (άρθρα 198 και 199 ΠΚ) και για την ενίσχυση της διάταξης περί διακεκριμένων φθορών (382 ΠΚ) με την προσθήκη σε αυτή των τόπων λατρείας, ώστε οποιαδήποτε φθορά ή βλάβη τόπου ή αντικειμένου λατρείας να θεωρείται διακεκριμένη φθορά».
R X^
