Μία πρωτοβουλία – πρόταση για τη στήριξη ανθρώπων της τέχνης, για τη σύνδεση της δημόσιας εκπαίδευσης με την καλλιτεχνική δημιουργία.
Αναλυτικά η πρόταση:
«Φυσικά ή νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή καλλιτεχνικού έργου θα μπορούν, στο πλαίσιο ενός προσεκτικά οργανωμένου προγράμματος, να συνεργαστούν με τους διευθυντές, τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν καλλιτεχνικά μαθήματα ή εκπαιδευτικούς-υπευθύνους για τις θεατρικές ή άλλες ομάδες, για να τους προτείνουν και να σχεδιάσουν μαζί πολιτιστικές και καλλιτεχνικές δράσεις.
Στο πλαίσιο των Πολιτιστικών Προγραμμάτων, η συνεργασία αυτή μπορεί να περιλαμβάνει συμμετοχή και παροχή υποστήριξης στις θεατρικές και μουσικές παραστάσεις που γίνονται στα σχολεία – ώστε να εμπλουτιστούν με τη ματιά και την εμπειρία των επαγγελματιών, που θα μεταφέρουν όλο το πλέγμα της θεατρικής πράξης (σκηνικά, κοστούμια, μουσική, κίνηση)– προγραμματισμό θεατρικών αναλογίων, συζητήσεων, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνικών αλλά και κοινωνικών δραστηριοτήτων, διά ζώσης ή και διαδικτυακά.
Σε αυτές μπορούν να εμπλακούν ηθοποιοί, μουσικοί, χορευτές, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, φωτιστές, ηχολήπτες, εικαστικοί κλπ., ώστε τα παιδιά να συμμετάσχουν σε ολοκληρωμένα σχέδια δημιουργίας.
Η πρόταση αυτή, ειδικά κάτω από συνθήκες μη λειτουργίας των σχολείων δεν μπορεί, προφανώς, να υλοποιηθεί άμεσα. Μπορεί, όμως, να αρχίσει ένας προγραμματισμός, να γίνουν οι προκαταρκτικές συνεννοήσεις με τα σχολεία και να διαμορφωθούν οι όροι συνεργασίας. Μπορεί, όμως, να υλοποιηθεί με τη συνεργασία των εκπαιδευτικών σε όλα τα στάδια των προετοιμασιών και να ενισχύσει την ανθρωπιστική παιδεία στο πλαίσιο ενός ευρύτερου αναδημιουργικού μετασχηματισμού του δημόσιου σχολείου.
Αν το εγχείρημα αγκαλιαστεί και οργανωθεί από τους ιθύνοντες (πρωτίστως από το Υπουργείο Παιδείας), τότε η οικονομική του στήριξη, παρά τις όποιες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, θα επιφέρει μία σημαντικότατη προσέγγιση του κόσμου των τεχνών με τον κόσμο της δημόσιας εκπαίδευσης, δημιουργώντας μία σχέση με ιδιαίτερα ευεργετικά αποτελέσματα κοινωνικά και εκπαιδευτικά».
Για παράδειγμα, υπάρχει συγκεκριμένη προτεραιότητα στα προγράμματα ΕΣΠΑ και διαθέσιμα κονδύλια, που είναι δυνατόν να δεσμευθούν, εφόσον υπάρξει άμεσα απόφαση από την Πολιτεία, υπάρχει δυνατότητα ενίσχυσης από τον τακτικό προϋπολογισμό, κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, ακόμη και από κονδύλια των Δήμων.
Αυτά τα χρήματα, κατανεμημένα με διαφάνεια ανά εκπαιδευτική μονάδα και ομάδα καλλιτεχνών, είναι βέβαιο ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν οικονομικά μεγάλο τμήμα των χειμαζόμενων ανθρώπων της τέχνης.Τα παραπάνω δεν αποτελούν ουτοπική πρόταση, αλλά ρεαλιστική προοπτική. Το θεσμικό και νομοθετικό καθεστώς το επιτρέπει, κονδύλια βρίσκονται.
Αρκεί να υπάρξει η πολιτική βούληση, η κινητοποίηση των σχολικών κοινοτήτων, ώστε να εμπλακούν σε ένα τέτοιο εγχείρημα, και, παράλληλα, να πεισθούν σύλλογοι εκπαιδευτικών και γονέων ότι το δημόσιο σχολείο διαθέτει πολλές και πολλαπλές δυνατότητες συμπόρευσης και συνδημιουργίας με την κοινωνία και η συγκεκριμένη είναι μία από αυτές.
Αυτό ζητούμε, ως κάτι εφικτό, που μπορεί και πρέπει να γίνει άμεσα, για την στήριξη των ανθρώπων της τέχνης στη χώρα, αλλά και για να ενθαρρυνθεί μια άλλη σχέση με τον πολιτισμό και να δοθεί επιτέλους έμφαση στην ανάπτυξη όλων των ικανοτήτων των παιδιών και εφήβων. Το σχολείο πρέπει να είναι ο χώρος όπου, μετά την τραυματική εμπειρία της πανδημίας και μέσα από την ενίσχυση παράλληλων καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και δράσεων, θα καλλιεργηθεί η κοινωνική συνοχή και η δημιουργική σκέψη».
