Ταλιροφονιάδες με τους πολλούς, ανοιχτοχέρηδες στους λίγους

Βεβαίως ακόμη δεν ξέρουμε (ούτε στην κυβέρνηση ξέρουν) αν η πρόταση της Κομισιόν θα γίνει απόφαση -υπάρχουν οι ισχυρές αντιρρήσεις των «τεσσάρων τσιγκούνηδων-, ποιες θα είναι οι κρίσιμες λεπτομέρειες (ως γνωστόν εκεί κρύβεται ο διάβολος), πότε θα αρχίσει η ροή των χρημάτων και υπό ποιες προϋποθέσεις θα δοθούν. Θα είναι χρήματα που θα πέσουν από το ελικόπτερο; Απίθανο. Θα είναι επιχορηγήσεις χωρίς υποχρεώσεις και δάνεια με αυστηρούς όρους (δηλαδή μνημόνια);

Η λογική είναι ή παίρνεις όλο το πακέτο -και επιχορηγήσεις και δάνεια- ή τίποτα; Μπορεί η Ελλάδα να πει «καλοδεχούμενες οι επιχορηγήσεις, αλλά τα δάνεια δεν τα θέλω»; Θα υπάρχουν ρήτρες που θα καθορίζουν επακριβώς τον τρόπο διάθεσης των ποσών και θα περιγράφουν με γλώσσα τσεκουράτη τις παρεμβάσεις που θα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση;

Στα ερωτήματα αυτά δεν υπάρχουν καθαρές απαντήσεις. Είναι λογικό. Οι συζητήσεις συνεχίζονται, οι πιέσεις στο παρασκήνιο καλά κρατούν, οι εκβιασμοί δεν λείπουν. Είναι πιθανό να προκύψει ένας συμβιβασμός που δεν θα αρέσει σε όλες τις πλευρές, κυρίως σ’ αυτές που βρίσκονται στην πιο δυσχερή θέση.

Αλλά ας υποθέσουμε ότι θα γίνει πράξη το καλό σενάριο για την οικονομία. Η κυβέρνηση θα κληθεί να διαχειριστεί τεράστια ποσά. Το ζήτημα είναι πώς θα πορευτεί. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του μας διαβεβαιώνουν ότι θα λειτουργήσουν με σύνεση και θα υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον.

Το τι είναι δημόσιο συμφέρον και πώς το εννοεί το κάθε κόμμα εξουσίας είναι μια μεγάλη ιστορία. Αυτή τη μαγική φράση την έχουν επικαλεστεί σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, ωστόσο από τις επιλογές που έκαναν και σε περιόδους ευμάρειας και σε περιόδους κρίσης αποδείχθηκε ότι ήταν ένας ευφημισμός, μια μάσκα για να κρύψουν τις ταξικά μεροληπτικές πολιτικές τους.

Ευνοήθηκαν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, ισχυρές ομάδες εχόντων με πρόσβαση στην εξουσία, η διαπλοκή, οι κομπραδόροι και τα παρασιτικά τμήματα της οικονομικής ελίτ, εις βάρος της πλειονότητας των πολιτών. Θα έχουμε ξανά μία από τα ίδια; Μια επανάληψη θλιβερών πρακτικών που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και στα καταστροφικά μνημόνια; Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Δεξιά έχει αλλάξει; Ούτε μία. Αντιθέτως είναι άφθονα τα παραδείγματα που δείχνουν ότι η Δεξιά κάνει και σήμερα ό,τι έκανε στο παρελθόν. Στήνει κομματικό κράτος, διορίζει κουμπάρους, φίλους, συγγενείς και πολιτευτές, πριμοδοτεί τους επιχειρηματίες που την έχουν ενισχύσει οικονομικά και κλείνει τα μάτια σε σκαστές παρανομίες.

Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς: Αύξησε τον αριθμό των μετακλητών και τις απολαβές τους. Κατά τ’ άλλα, μας παραμυθιάζει για μικρό, ευέλικτο και επιτελικό κράτος. Για να μη χάσει η Βενετιά βελόνι, έδωσε παχυλούς μισθούς στα διευθυντικά στελέχη των δημόσιων επιχειρήσεων και των θυγατρικών τους.

Εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να κάνει απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες που πριν πάρουν τη δουλειά ασχολούνταν με άλλες, άσχετες δραστηριότητες και άλλαξαν αντικείμενο δυο μέρες πριν αναλάβουν, ή ακόμη χειρότερα δεν υπήρχαν καν στο εμπορικό στερέωμα. Δεν κρύβει την προτίμησή της σε επαγγελματίες που έχουν πλάκα τα γαλόνια από τις μάχες που έχουν δώσει για τη «γαλάζια» παράταξη.

Εκανε χαριστικές ρυθμίσεις και ψήφισε φωτογραφικές διατάξεις που ευνοούν σκανδαλωδώς τα δικά της παιδιά. Πέρασε ευεργετική διάταξη η οποία προβλέπει ταχεία αποδέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών όσων ερευνώνται για υποθέσεις «ξεπλύματος» χρήματος. Αρνήθηκε πεισματικά να πατάξει τα κερδοσκοπικά φαινόμενα που αναπτύχθηκαν με την πανδημία στον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, αφού, όπως μας είπαν αξιωματούχοι της, «καπιταλισμό έχουμε».

Τοποθέτησε στα νοσοκομεία διοικητές, το βασικό προσόν των οποίων είναι η ένταξή τους στο μητρώο στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Και οι 32 διοικητές προσφυγικών δομών είναι εν ενεργεία παράγοντες του κόμματος στις τοπικές κοινωνίες (υποψήφιοι βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι), μερικοί παντελώς άσχετοι με την υπόθεση, κάποιοι προδήλως ακατάλληλοι λόγω των ιδεολογικών αποσκευών τους.

Αυτή η κυβέρνηση με αυτές τις περγαμηνές (ταλιροφονιάδες με τους πολλούς, γαλαντόμοι με τους λίγους και εκλεκτούς τους), που νομοθετεί ό,τι εξυπηρετεί τον ΣΕΒ, που αρνείται να λογοδοτήσει, που αποστρέφεται τα συνδικάτα -ακόμη κι αυτά με φιλικές ηγεσίες-, που είχε αποτυχίες στην οικονομία πριν ενσκήψει ο κορονοϊός (απόκλιση από τους στόχους και στα έσοδα και στον ρυθμό ανάπτυξης), μπορεί να μας εγγυηθεί ότι κάποια στιγμή δεν θα βροντοφωνάξει το «μαζί τα φάγαμε»; Πάντως τα επιτήδεια τσακάλια που την περιστοιχίζουν, συνωστίζονται χωρίς γάντια και μάσκες στους προθαλάμους των υπουργείων και του Μαξίμου. Μυρίστηκαν ψαχνό.

Ανάγωγα

Ξανά υπέρ των τραπεζών μίλησε ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης. Λογικό. Το κόμμα του χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά του και δεν θα ξεχρεώσει τον τρέχοντα αιώνα. Αυτός χρωστάει περισσότερα απ’ όσα δανείστηκε, το ίδιο και αρκετοί συνάδελφοί του στην κυβέρνηση, αλλά δεν τρέχει τίποτα. Ούτε πλειστηριασμοί, ούτε εξώσεις, ούτε δημεύσεις περιουσιών. Δεν πρόκειται δα για κοινούς θνητούς. Είναι οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας.

Πηγή:Efsyn

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr