Tα παιδιά της ΚΝΕ και του Κούλη

Οταν ο κομμουνιστής «ποιητής του λαού» Γιάννης Ρίτσος έγραψε και απήγγειλε στο 3ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» (15 – 18 Σεπτεμβρίου 1977, στο Αλσος Περιστερίου), το πολυσυζητημένο «Τα παιδιά της ΚΝΕ»… «που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ», μάλλον δεν θα φανταζόταν ότι, περίπου 40 χρόνια μετά, κάποια από εκείνα τα παιδιά θα περνούσαν στο αντίπαλο (δεξιό) στρατόπεδο και θα μετατρέπονταν σε ταλιμπάν του (νεο)Μητσοτακισμού.

Προς επίρρωση (και) του ποιητικού στίχου του Ρίτσου ότι «Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά», ιδού μια (ενδεικτική) λίστα 7 πάλαι ποτέ επώνυμων Κνιτών, που είπαν το «μέγα ΝΑΙ» στον Κυριάκο Μητσοτάκη ως αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, όντας «αυλικοί» του νυν πρωθυπουργού ή διορισμένοι (από το επιτελικό σύστημα του Μαξίμου και της Φαμίλιας) σε διάφορα κυβερνητικά ή κρατικά πόστα του ευρύτερου δημόσιου τομέα:

1) Τάκης Θεοδωρικάκος

Εν αρχή ην ο πολύπλαγκτος σούπερ σύμβουλος του Κυρ. Μητσοτάκη, ο νυν υπουργός Εσωτερικών Τάκης (Παναγιώτης) Θεοδωρικάκος. Διετέλεσε Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ (1990-91) μετά την καθαίρεση-διαγραφή- αποχώρηση από το εν λόγω πόστο του μακαρίτη ΝΑΡίτη Γιώργου Γράψα.

Οντας Γραμματέας της ΚΝΕ, ο Τ. Θεοδωρικάκος είχε εκλεγεί και στην ΚΕ του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 1991, στο 13ο Συνέδριο της μεγάλης διάσπασης του Κόμματος), όπου παρέμεινε για λίγους μήνες μέχρι την αποχώρηση/ εξοβελισμό από το «Σπίτι του Λαού» στον Περισσό των λεγόμενων «ανανεωτικών» τον Ιούλιο 1991.

Κάνοντας μια στάση στον τότε ενιαίο Συνασπισμό, εν συνεχεία μπήκε σε ΠΑΣΟΚική ρότα. Το 1994 κατέβηκε στις νομαρχιακές εκλογές με τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά Χρήστο Φωτίου, όπου και εξελέγη και έγινε αντινομάρχης. Από τα τέλη της δεκαετίας 1990 «προσκολλήθηκε» στον Κώστα Λαλιώτη και διετέλεσε σύμβουλός του στο ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ όταν ο Λαλιώτης έγινε Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ το 2001 έκανε τον Τ. Θεοδωρικάκο υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου της Χαριλάου Τρικούπη. Ακολούθως, κινήθηκε στις ράγες του λεγόμενου Σημιτικού εκσυγχρονισμού, ενώ για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος στην εταιρεία δημοσκοπήσεων GPO την οποία έστησε με τον κουμπάρο του επιχειρηματία Χρήστο Καλογρίτσα. Ως ειδήμων των γκάλοπ, ο Τ. Θεοδωρικάκος πιάνει… τραπέζι στο (τότε) «MEGA» και ειδικότερα στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη «Ανατροπή», σχολιάζοντας τις πολιτικές εξελίξεις και παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις της εταιρείας του. Ωστόσο, οι επαφές με τον Γιώργο Παπανδρέου, που εκείνη την εποχή βρισκόταν προ των κυβερνητικών πυλών, δεν ευοδώθηκαν.

Ετσι, ο Τ. Θεοδωρικάκος συνεχίζει να ασχολείται με την GPO περιμένοντας την ευκαιρία για να επανέλθει στα δρώμενα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Και αυτό συμβαίνει από τον Οκτώβριο 2015, όταν ορίστηκε Σύμβουλος Στρατηγικής του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πλαίσιο της μακράς εσωκομματικής προεκλογικής περιόδου στη ΝΔ, που έφερε τον δεύτερο στην αρχηγία του κόμματος της Δεξιάς (Ιανουάριος 2016). Από τον Οκτώβριο του 2016 ορίζεται Συντονιστής Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της ΝΔ, έως τις εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουλίου 2019. Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με τη ΝΔ και στις 9 Ιουλίου 2019 ορίστηκε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση της νεοδεξιάς του Κυρ. Μητσοτάκη.

Δικαιολογώντας τη στράτευσή του στο πλευρό του Μητσοτάκη, ισχυρίστηκε ότι τον ξεχώρισε από τους άλλους πολιτικούς, τον είδε ως άλλη πρόταση για την Ελλάδα και τον έπεισε πως έχει όραμα και σχέδιο για τη χώρα και πιστεύει στην αξιοκρατία (σσ: των ημετέρων) και στην αριστεία (σσ: εδώ γελάνε…).

«Από διαφορετικές αφετηρίες συναντηθήκαμε σε έναν χώρο δημιουργικών ιδεών. Ο Κυριάκος υπερβαίνει τα όρια της ΝΔ γιατί απευθύνεται στους ανθρώπους του μέτρου, της λογικής, στους ανθρώπους που θέλουν να πάνε μπροστά τη χώρα». Τάδε έφη Τάκης Θεοδωρικάκος, αλλά φημολογείται ότι προτού γίνει… δεξί χέρι του Κυριάκου και ενταχθεί στη ΝΔ επιχείρησε… τρώγοντας πόρτα να «πουλήσει» την επικοινωνιακή-πολιτική τεχνογνωσία του στον ΣΥΡΙΖΑ.

2) Γιάννης Βλαστάρης

Από τις αρχές του 2017, στο προσωπικό επικοινωνιακό επιτελείο του αργηγού της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκη είχε ενταχθεί άτυπα και ο δημοσιογράφος Γιάννης Βλαστάρης. Μολονότι δεν συμμετείχε στις συσκέψεις ή στον «πρωινό καφέ» στην οδό Πειραιώς, είχε ολοένα και πιο ενεργό ρόλο στη συγγραφή των ομιλιών και λοιπών παρεμβάσεων του προέδρου της Ν∆. Στην πορεία, ο Ι. Βλαστάρης έγινε ο βασικός λογογράφος του Κυριάκου και μετά την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία ουσιαστικά ο μοναδικός, καθώς στα τέλη Αυγούστου 2019 χρίστηκε και επισήμως ως «διευθυντής του γραφείου επικοινωνίας της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού» και ουσιαστικά με μια βασική αρμοδιότητα, αυτήν του λογογράφου (speech writer) του Κυρ. Μητσοτάκη.

Μεταπολιτευτικά, ο Ι. Βλαστάρης όντας φοιτητής στο Πολιτικό Νομικής Αθήνας, ήταν στέλεχος της Πσκ/ΚΝΕ, μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου και πρόεδρός του (1978-79), ενώ λίγο αργότερα αποχώρησε από το ΚΚΕ. Εχοντας στραφεί επαγγελματικά στη δημοσιογραφία, με αφετηρία την «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου το 1979, εργάστηκε σε διάφορους τομείς από το πολιτικό μέχρι το ελεύθερο ρεπορτάζ. Πέρασε και από την ΕΡΤ, στα τέλη του 1980 από το περιοδικό «ΕΝΑ» (επί ημερών Γιώργου Κοσκωτά), ενώ θήτευσε για σχεδόν δύο δεκαετίες (1990-2010) στη διεύθυνση της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» (επί εκδότη Κίτσου Τεγόπουλου και Διευθυντή Σεραφείμ Φυντανίδη), όπου ήταν επικεφαλής του ένθετου περιοδικού «Εψιλον» και διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας.

Ο Ι. Βλαστάρης, αποπέμφθηκε από την «Ελευθεροτυπία» τον Ιανουάριο του 2010, όταν ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης με τη συνεργασία του Πέτρου Κυριακίδη επιχειρούσε την επιθετική εξαγορά της «Χ.Κ. Τεγόπουλος». Εναν χρόνο αργότερα, κι ενώ η «Ελευθεροτυπία» (της Μάνιας Τεγοπούλου) έβαζε λουκέτο, ο πολύφερνος Ι. Βλαστάρης θα εμφανιζόταν ως ιδιοκτήτης (εκδότης & διευθυντής) της εφημερίδας «Ισοτιμία» και άλλων εντύπων. Η θητεία του στα ΜΜΕ περιλαμβάνει ακόμη τις εφημερίδες «Ποντίκι», «Εγνατία», «Κέρδος» και «Επενδυτής», ενώ έχει εργαστεί και στο ραδιόφωνο (ΕΡΑ και «FLASH 9,61»).

Πολιτικά, χρόνια μετά την αποχώρησή του από το ΚΚΕ, ο Ι. Βλαστάρης κινήθηκε κι αυτός σε ΠΑΣΟΚικές ράγες, όπως είχε πράξει ήδη και ο Τάκης Θεοδωρικάκος (επιλογή του φέρεται ο Βλαστάρης για το επιτελείο Μητσοτάκη). Μάλιστα, στις αρχές του 2004, ο Βλαστάρης συμμετείχε (μαζί με τη Μαρία Δαμανάκη και άλλους/ες) στην πρωτοβουλία να ψηφίσουν «ανένταχτοι αριστεροί» το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Οταν όμως το πράσινο τρένο εκτροχιάστηκε και φυλλορρόησε, ο Ι. Βλαστάρης έσπευσε να κλείσει θέση στη μεγάλη «γαλάζια» αμαξοστοιχία. Ετσι, έδωσε τα δικά του δημόσια διαπιστευτήρια υπέρ της ΝΔ, εκδίδοντας στις αρχές του 2017 το βιβλίο «Λεξικό χωρίς γραβάτα», όπου υποτίθεται ότι αποδομεί τον λόγο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου, τον Φεβρουάριο του 2017, η συμμετοχή πρωτοκλασάτων στελεχών της ΝΔ με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν πολυπληθής, ενώ δεν πέρασε απαρατήρητη και η παρουσία γνωστών μεγαλοεπιχειρηματιών.

3) Δημήτρης Τσιόδρας

Τον Αύγουστο του 2019 τοποθετήθηκε διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη, ο Δημήτρης Τσιόδρας. Πολιτικά πολύπλαγκτος κι αυτός, ήταν στην ΚΝΕ από μαθητής. Μεταπολιτευτικά (δεκαετία 1980) ως φοιτητής στο Πολιτικό της Νομικής – διετέλεσε και πρόεδρος του Συλλόγου του Τμήματος –, ήταν στέλεχος της Κομμουνιστικής Νεολαίας, φτάνοντας στην ιεραρχία ως το ΚΣ της ΚΝΕ, όπου συνυπήρξε και με τον μετέπειτα και νυν σούπερ σύμβουλο του Κυριάκου, Τάκη Θεοδωρικάκο (λίγο αργότερα ο τελευταίος αναδείχτηκε και Γραμματέας της ΚΝΕ, μετά τη διάσπασή της το 1989). Δημοσιογραφικά, τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα ο Δ. Τσιόδρας τα έκανε το 1989 στο ραδιόφωνο «FLASH 9,61», έπειτα στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου έφτασε στη θέση του αρχισυντάκτη του πολιτικού τμήματος, και στον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA», καλύπτοντας κατά βάση το ρεπορτάζ της Νέας Δημοκρατίας.

Εχοντας προ πολλού αποχωρήσει από το ΚΚΕ (σσ: και φυσικά… διαγράφοντας από το βιογραφικό του τη στελεχική θήτευσή του στο «Τιμημένο Κόμμα»), τον Νοέμβριο του 2011 αναλαμβάνει διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και, εν συνεχεία, τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου μεταξύ των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012. Επιστρέφοντας μετά στη δημοσιογραφία, γίνεται πολιτικός σχολιαστής στον «ΣΚΑΪ» και αρθρογράφος στην «Καθημερινή», που είχαν ήδη καταστεί όργανα σκληρής δεξιάς (και αντιΣΥΡΙΖΑ) προπαγάνδας. Καθώς ο Δ. Τσιόδρας δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής με το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη τον Ιανουάριο 2015, χάνοντας για 109 ψήφους την έδρα στο υπόλοιπο Αττικής από τον Γιώργο Μαυρωτά (επίσης πλέον στο «άρμα» του Μητσοτάκη ως διορισμένος Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού), ήρθε η ανάληψη τον Φεβρουάριο 2015 της θέσης του εκπροσώπου Τύπου του «Ποταμιού».

Στο εν λόγω πόστο, ο Δ. Τσιόδρας έμεινε για 4 χρόνια/μέχρι αρχές Μαρτίου 2019, «χτίζοντας» (όπως φάνηκε στην πορεία) την τελευταία γέφυρα προς τον Κυρ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ, όπου έσπευσε να ενταχθεί όταν το «Ποτάμι» έγινε πολιτικός/κομματικός… ξεροπόταμος. Αιτιολογώντας την επιλογή του – και δη το πόσο γρήγορα διήνυσε την απόσταση που χωρίζει τον διαπιστευμένο σε κάποιο κόμμα δημοσιογράφο μέχρι την ένταξή του σ’ αυτό –, ο Δ. Τσιόδρας στο επίσημο βιογραφικό του επικαλείται τη δημοσιογραφική του ειδίκευση ως ατού προς τους υποψήφιους ψηφοφόρους του: «Για περισσότερο από μια δεκαετία κάλυπτα το ρεπορτάζ της ΝΔ, γεγονός που μου επέτρεψε να είμαι τακτικός συνομιλητής των προέδρων της και όλων των κορυφαίων στελεχών της».

Ετσι, στις εκλογές του Ιουλίου 2019 ήταν υποψήφιος με τη ΝΔ στην Α’ Αθήνας, αλλά ατύχησε (δεν εξελέγη) και πάλι… Βλέπετε, για πολλούς ψηφοφόρους της ΝΔ και δη εκείνους του σκληρού πυρήνα της δεξιάς πολυκατοικίας, ο (κάθε) Δ. Τσιόδρας δεν παύει ν’ αποτελεί «κόκκινο πανί»…

Επ’ αυτού, είναι χαρακτηριστικό το ακόλουθο σχόλιο της εφημερίδας «Δημοκρατία» (18.3.2018), με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δ.Τσιόδρα «Ευρωπατριωτισμός ή εθνοκεντρισμοί – Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί, οι εξωτερικές απειλές και τα όρια συνεργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση»: «Τον αποκαλούσαν “πολύ σκληρό Κνίτη” στα νιάτα του. Μια ζωή τον ενοχλούσε ο εθνοκεντρισμός τον Τσιόδρα. Οταν ήταν ΚΚΕ, του άρεσε η Σοβιετία. Τώρα που είναι στο Ποτάμι, του αρέσει η Ε.Ε. που θυμίζει αρκετά ΕΣΣΔ. Στην παρουσίαση του βιβλίου πήγε μεγάλο κομμάτι από τη νομενκλατούρα της ΝΔ, που ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να προσκυνήσει νυν ή τέως εκπροσώπους του ΚΚΕ».
Πάντως, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, κάτι ήξερε η «νομενκλατούρα» της ΝΔ… Αλλά και ο Δ. Τσιόδρας, μολονότι απέτυχε πάλι να εκλεγεί βουλευτής, δεν χάθηκε από το «γαλάζιο» πολιτικό προσκήνιο, καθώς τον Αύγουστο του 2019 διορίστηκε στην επιτελική θέση του διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη.

Κι είναι όλοι «μια ωραία ατμόσφαιρα» εκεί στη ΝΔ του Κυριάκου και λοιπών δεξιών & ακροδεξιών δυνάμεων. Εκεί, όπου, για «το γλυκό πιοτό της εξουσίας», συναγελάζονται στο ίδιο κομματικό μαντρί – μεταξύ άλλων πολλών – ο Δ. Τσιόδρας με τον νυν υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Μάκη (Μαυρουδή) Βορίδη. Ναι, τον άλλοτε τσεκουροφόρο Μ. Βορίδη, στου οποίου τη διαγραφή ως «φασίστα» από τον Φοιτητικό Σύλλογο της Νομικής πρωτοστάτησε το τότε στέλεχος της ΚΝΕ Δ. Τσιόδρας!

Υπάρχει και φωτογραφία-ντοκουμέντο από την κατάμεστη αίθουσα Σβώλου της Νομικής Αθήνας, όπου στις 14 Μαρτίου 1985 έγινε η σχετική γενική συνέλευση του Συλλόγου. Στην εν λόγω φωτό, απεικονίζεται να μιλάει από μια ντουντούκα ο Μ. Βορίδης που ήταν τότε επικεφαλής και ιδρυτής της ακροδεξιάς οργάνωσης «Φοιτητική Εναλλακτική». Αριστερά μπροστά του, είναι ο Γιώργος Κατρούγκαλος (ηγετικό στέλεχος της Πσκ/ΚΝΕ τότε, μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) και δεξιά/ παραδίπλα στον Βορίδη, το επίσης ηγετικό στέλεχος της ΚΝΕ Δ. Τσιόδρας.

Αξίζει να τονιστεί ότι σ’ εκείνη τη διαγραφή του Μ. Βορίδη ως «φασίστα» συναίνεσε και η ΔΑΠ Νομικής, της οποίας ηγετικό στέλεχος ήταν ο νυν υπουργός Περιβάλλοντος & Ενέργειας και αντιπρόεδρος της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης (σσ: να τον χαίρεται κι αυτός τον τότε «φασίστα» και νυν συνάδελφό του στο Υπουργικό Συμβούλιο)…

Για την ιστορία, η επίσης γνωστή φωτό του Μ. Βορίδη με το αυτοσχέδιο τσεκούρι ανά χείρας, είναι κατά δυο μήνες μεταγενέστερη. Συγκεκριμένα, χρονολογείται στις 12 Μαΐου 1985, όταν είχε λάβει χώρα η περίφημη «επιχείρηση Αρετή» με διαταγή του υπουργού του ΠΑΣΟΚ Αντώνη Δροσογιάννη και εκτελεστή την Αστυνομία, για την «εκκαθάριση των Εξαρχείων». Εκεί, είχαν σπεύσει και «παλικάρια» της ΕΠΕΝ, οπλισμένα με ρόπαλα και λοιπά αντικείμενα, εφορμώντας σε συγκεντρωμένους που διαμαρτύρονταν για την εκτεταμένη καταστολή στην περιοχή. Ενας από τους «οπλαρχηγούς» της ΕΠΕΝ στην εν λόγω φασιστική καταδρομή ήταν και ο Μ. Βορίδης, ο οποίος την ίδια χρονιά είχε αναλάβει την προεδρία της νεολαίας της ΕΠΕΝ στη θέση του (μετέπειτα φύρερ της Χρυσής Αυγής) Νίκου Μιχαλολιάκου και μάλιστα με τις ευλογίες του δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου τον οποίον επισκέφτηκε στις φυλακές του Κορυδαλλού! Παρεμπιπτόντως, για εκείνη την έφοδο των ΕΠΕΝιτών στα Εξάρχεια, είχε γίνει και μήνυση από την ΕΦΕΕ κατά του Μ. Βορίδη, η οποία όμως δεν είχε καμία τύχη.

4) Γιάννης Αντωνίου

Τον Νοέμβριο 2019, ο Γιάννης Αντωνίου διορίστηκε πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) από την οσιοτάτη υπουργό Θρησκευτικών και (παρα)Παιδείας της κυβέρνησης του Κυρ. Μητσοτάκη, Νίκη Κεραμέως. Ο Ι. Αντωνίου ήταν μέλος της Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ στη δικτατορία, όπου συνελήφθη και φυλακίστηκε. Το 1974, όντας φοιτητής στη Φιλοσοφική Αθήνας, εξελέγη με την Πανσπουδαστική σ.κ. (μετωπική παράταξη της ΚΝΕ στα ΑΕΙ) στο ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου της Σχολής και έγινε πρόεδρος μετά την παραίτηση της (μακαρίτισσας) αγωνίστριας Αγγελικής Ξύδη. Διετέλεσε και Γραμματέας της ΚΝΕ Φιλοσοφικής, ενώ στη συνέχεια αναδείχτηκε σε συνδικαλιστικό στέλεχος του ΚΚΕ – Γραμματέας της ΕΣΑΚ Αθήνας –, συμμετέχοντας στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ) το 1976-78 και στη ΓΣΕΕ.

Το 1980 αποχώρησε από το ΚΚΕ, για να ενταχθεί αργότερα στην Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) του Λεωνίδα Κύρκου, κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα από τον ενιαίο Συνασπισμό, για να προσχωρήσει στη ΔΗΜΑΡ και αργότερα στο ΠΑΣΟΚ. Επί υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου (Ιούνιος 2013 – Ιούνιος 2014), ο Ι. Αντωνίου υπήρξε διαπρύσιος κήρυκας για το «νέο Λύκειο», που δεν προχώρησε, ωστόσο οι ιδέες του τον οδήγησαν στον… φυσικό του χώρο, αυτόν της νεοφιλελεύθερης (ομού και ακροδεξιάς) ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη.

«Δεν είναι το τέλος της αρχής. Δεν είναι καν η αρχή του τέλους. Είναι το τέλος της ανωμαλίας, ολοζώντανο και ελπιδοφόρο. Οι ελπίδες της πατρίδας ούριος άνεμος στα πανιά του Κυριάκου Μητσοτάκη» έγραφε στην προσωπική του σελίδα στις 26 Μαΐου 2019. Στις 7 Ιουλίου 2019 πανηγύρισε την ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ με τον στίχο του μακαρίτη αριστερού αγωνιστή μουσικού αντάρτη Πάνου Τζαβέλα «Της λευτεριάς καμπάνα χτυπάει να σηκωθούν και όλοι οι σκλαβωμένοι να λευτερωθούν»!!!

Παράλληλα, σε άλλες αναρτήσεις του μιλούσε για «τάγματα εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ» γράφοντας ότι «η αποκατάσταση της πολιτικής κανονικότητας, η έξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την ολοσχερή συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και του μετώπου του εθνολαϊκισμού (Τσίπρας, Καμμένος, Παυλόπουλος, καραμανλικοί, Ιερώνυμος, κ.λπ.). Κανένα από τα σχέδια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς δεν παρέχει τις πολιτικές εγγυήσεις αυτής της λυτρωτικής προοπτικής. Μπορεί να ακούγεται δυσάρεστο αλλά δυστυχώς έτσι είναι».

Η είδηση του διορισμού του ως προέδρου του ΙΕΠ προκάλεσε αναστάτωση στους συνδικαλιστικούς κύκλους των εκπαιδευτικών, που έκαναν λόγο για έναν «ακραίο νεοφιλελεύθερο, με ”αλλεργία” στον συνδικαλισμό». Μάλιστα ειπώθηκε ότι την περίοδο που ήταν διευθυντής του 2ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών (2007-2015) και αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων, αντιδρούσε έντονα ακόμη και στο ενδεχόμενο ενημέρωσης των εκπαιδευτικών του σχολείου από μέλη της τοπικής ΕΛΜΕ, δηλώνοντας υπερήφανος που επί της διεύθυνσής του δεν έγινε ούτε μία μέρα κατάληψη!

Ο Ι. Αντωνίου ξιφούλκησε μιλώντας για «θεσμοθέτηση της ήσσονος προσπάθειας, νομιμοποίηση της κουλτούρας της ραστώνης, εξισωτισμό προς τα κάτω, γενίκευση της συνδιοίκησης με τους συνδικαλιστές, καθιέρωση ενόςσχολείου χωρίς προϋποθέσεις, που αποτέλεσαν διακριτές πληγές στο σώμα της εκπαίδευσης», και ζητώντας «το ρολόι να γυρίσει πίσω στο 2014». Οπερ και εγένετο με αντιδραστικές & σκοταδιστικές αντιμεταρρυθμίσεις της υπουργού Κεραμ(ιδ)έως που υιοθέτησε/θεσμοθέτησε η «γαλάζια» κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

5) Ευτύχης Παλλήκαρης 

Τον Σεπτέμβριο 2019, ο Ευτύχης Παλλήκαρης διορίστηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα, Πρόεδρος – Γενικός Διευθυντής του «Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Α.Ε./ΑΠΕ-ΜΠΕ». Οντας φοιτητής στο Φυσικό της ΦΜΣ Πάτρας, ο Ευτ.

Παλλήκαρης πήρε μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα ως μέλος της Αντι- ΕΦΕΕ/ΚΝΕ και συνελήφθη από τη χούντα. Μεταπολιτευτικά, ήταν από τα πρώτα συνδικαλιστικά στελέχη της Πσκ/ΚΝΕ στην Πάτρα (μέλος του Γραφείου Σπουζάζουσας της πόλης), ενώ εξελέγη με την Πσκ/ΚΝΕ στο ΔΣ του ενιαίου Φοιτητικού Συλλόγου ΦΜΣ Πάτρας τις ακαδημαϊκές σεζόν 1974- 75 και 1975-76. Στο Εθνικό Συμβούλιο που ανασυγκρότησε την ΕΦΕΕ (1975) εξελέγη μέλος του πρώτου μεταδικτατορικού ΚΣ της Εθνικής Φοιτητικής Ενωσης Ελλάδας.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έγινε δημοσιογράφος ξεκινώντας από την εφημερίδα-όργανο της ΚΝΕ «Ο Οδηγητής» (διετέλεσε και Γραμματέας της κνίτικης ΟΒ, καθώς και μέλος της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής της εφημερίδας). Εν συνεχεία, πέρασε στον «Ριζοσπάστη» (Τμήμα Νέας Γενιάς & Παιδείας, μέλος Γραφείου ΚΟΒ και Συντακτικής Επιτροπής), ενώ συνεργάστηκε και με τον ραδιοφωνικό σταθμό του ΚΚΕ «902».

Αποχωρώντας από το Κόμμα, εντάχθηκε για λίγο στον Συνασπισμό, για ν’ ακολουθήσει εν συνεχεία φιλελεύθερη δεξιά περπατησιά, όταν επί δημάρχου Αθηναίων Μιλτιάδη Εβερτ ήταν υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Δήμου και του αντίστοιχου του ραδιοσταθμού «ΑΘΗΝΑ 9.84». Ως δημοσιογράφος, υπήρξε επίσης αρχισυντάκτης στο διεθνές τμήμα του «MEGA», καθώς και στα δελτία ειδήσεων του «STAR» και της «ΝΕΤ», ενώ διετέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» και αρθρογράφος στην «Athens Voice». Πολιτικά προσκείμενος, εδώ και δεκαετία, στη νεοφιλελεύθερη «Δράση» (ιδρύθηκε τον Μάρτιο 2009 από τον άλλοτε υπουργό της ΝΔ Στέφανο Μάνο), ο Ευτ. Παλλήκαρης είναι πλέον ένας από τους εκλεκτούς του συστήματος Μητσοτάκη, στο οποίο άλλωστε προσχώρησε ως κόμμα η «Δράση» από τον Ιανουάριο 2017.

Πρόσφατο (Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020) δημοσιογραφικό & πολιτικό ολίσθημα από το εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν ΑΠΕ (υπό τη διεύθυνση του Ευτ. Παλλήκαρη), η δημοσίευση κειμένου με τίτλο «Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας» και φωτογραφία που αποτύπωνε σκηνικό έντασης με χρήση βίας από πλευράς διαδηλωτών να υψώνουν κοντάρια σημαιών ως «ρόπαλα» κατά των αστυνομικών. Μόνο που το ΑΠΕ παρέλειψε να σημειώσει ότι πρόκειταν για φωτογραφία αρχείου (οι διαδηλωτές ήταν μάλλον φοιτητές, άλλωστε φορούσαν χειμωνιάτικα ρούχα), με στόχο, προφανώς, να εκθέσει τους μαθητές. Ωρες αργότερα, κι αφού έγινε σάλος για το θέμα (καταγγελίες από Ενωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κ.ά.), το ΑΠΕ εδέησε να διορθώσει την ανάρτηση, χωρίς όμως να ζητήσει συγγνώμη από τους μαθητές και το κοινό για τη λαθροχειρία.

Σημειωτέον ότι, όπως και με την περίπτωση των Τ. Θεοδωρικάκου και Δ. Τσιόδρα, έτσι και με τον Ευτύχη Παλλήκαρη και τ’ άλλα ομογάλακτα παλικάρια του (νεο)Μητσοτακισμού, δημιουργείται η απορία γιατί να αποκρύπτουν από το επίσημο βιογραφικό τους ένα σημαντικό κεφάλαιο της πολιτικής/κομματικής πορείας τους – και δη το πέρασμά τους από ΚΝΕ/ΚΚΕ –, προβάλλοντας τάχα μου το δημοσιογραφικό τους προφίλ! Εντάξει για τους ακραιφνείς δεξιούς & ακροδεξιούς, αλλά και γι’ αυτούς τους ίδιους τους πάλαι ποτέ Κνίτες, οι αριστερές καταβολές αποτελούν ψόγο και σπίλωση στην εποχή της δεξιάς αριστείας; ΟΚ, είπαν «απεταξάμην» και προσέτρεξαν (κληθέντες ή προσφερθέντες) να υπηρετήσουν το σύστημα Μητσοτάκη, αλλά δεν ντρέπονται να… ντρέπονται για τον πρότερο ΚΚΕδικο βίο τους!

6) Αρης Τόλιος

Τον Ιούνιο 2020, επικεφαλής του Πρώτου Προγράμματος (κατ’ εξοχήν ενημερωτικό) της ΕΡΤ τοποθετήθηκε ο Αρης Τόλιος. Κνίτης της «γενιάς του Πολυτεχνείου», ως φοιτητής στο Βιολογικό της ΦΜΣ Αθήνας ήταν στέλεχος Πσκ/ΚΝΕ συμμετέχοντας και στο Α’ Πανσπουδαστικό Συνέδριο (1975) που ανασυγκρότησε την ΕΦΕΕ. Εν συνεχεία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, ξεκινώντας από την εφημερίδα-όργανο της ΚΝΕ «Ο Οδηγητής» (διετέλεσε στέλεχος της Συντακτικής Επιτροπής). Αρχές δεκαετίας του 1980 μεταπήδησε στα «ΝΕΑ» του ΔΟΛ (αρχικώς στο αθλητικό περιοδικό «ΟΜΑΔΑ»), ενώ στη συνέχεια εργάστηκε στο «Καλάμι», στο «Πρώτο Θέμα», σε ραδιοσταθμούς (επί πολλά χρόνια στον «FLASH 9,61», όπου διετέλεσε και διευθυντής ειδήσεων και στον «ΑΘΗΝΑ 9.84»), αρθρογράφος σε σάιτ («Protagon»). Επίσης έχει διατελέσει στο παρελθόν και υπεύθυνος ενημερωτικών εκπομπών στην κρατική τηλεόραση.

Αποχώρησε νωρίς από το ΚΚΕ (κάπου στα τέλη 1981 – αρχές 1982). Εκτοτε και με σταθερή αντιΚΚΕ διάθεση, για ένα διάστημα κινήθηκε πέριξ του χώρου του ΠΑΣΟΚ και της αενάως αλλ’ εις μάτην κυοφορούμενης μεγάλης (και αντιΣΥΡΙΖΑ) Κεντροαριστεράς… δεξιού τύπου. Ωσπου σταδιακά, και έχοντας πλέον δώσει στίγμα/αποτύπωμα με «φιλελέ» απόψεις, έκανε μεταβολή και… κλίνατε επί δεξιά με επισφράγιση τον διορισμό του σε επιτελική θέση της ΕΡΤ από το επιτελικό σύστημα Μητσοτάκη.

Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2020, ως διευθυντής του Πρώτου Προγράμματος της ΕΡΤ πλέον, ο Αρης Τόλιος αποφάσισε να καταργήσει από 1ης Οκτωβρίου 2020 την ωριαία καθημερινή απογευματινή ραδιοφωνική εκπομπή επικαιρότητας «Υπεράνω πάσης υποψίας», που επιμελείταν δημοσιογραφικά και παρουσίαζε καθημερινά τα τελευταία πέντε χρόνια η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Ευανθία Ξυνού. Σημειωτέον ότι ήταν η εκπομπή που, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ελληνική Ραδιοφωνία, ασχολήθηκε με την πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Μεταξύ άλλων, έντονη ήταν αντίδραση των συνηγόρων πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι έστειλαν και επιστολή διαμαρτυρίας προς τη Διοίκηση της ΕΡΤ, τονίζοντας ότι: «Πρόκειται για τη μοναδική εκπομπή της ΕΡΤ μετά την επαναλειτουργία της, η οποία σε αντίθεση με τη συμπεριφορά της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΜΜΕ, σταθερά κάθε εβδομάδα σχεδόν, ενημέρωνε το κοινό για τις εξελίξεις της δίκης φιλοξενώντας μας επανειλημμένα “στον αέρα”. Η στάση της αυτή βρίσκεται σε συνέπεια με τη στάση της ΠΟΣΠΕΡΤ απέναντι στη Χρυσή Αυγή και η παρουσιάστρια δημοσιογράφος Ευανθία Ξυνού υπήρξε μία από τις αγωνιζόμενες λειτουργούς της ενημέρωσης ενάντια στο μαύρο στην ΕΡΤ το 2013. Γι’ αυτό και στην εκπομπή της είχαν βήμα και δίαυλο ενημέρωσης οι φωνές όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων στην κοινωνία και τα κινήματα. Σας καλούμε να επανεξετάσετε και να ανακαλέσετε την παραπάνω απόφαση, ώστε η εκπομπή αυτή να συνεχίσει τη λειτουργία της, όπως ακριβώς μέχρι τώρα με την κ. Ευανθία Ξυνού, στο πρόσωπο της οποίας εκφράζουμε αμέριστη συμπαράσταση, καθώς και την πλήρη αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας της και κάθε πολιτική επιλογή που οδηγεί στην κατάργηση της εκπομπής της, μετη βεβαιότητα ότι υπηρετεί με συνέπεια τη δημοσιογραφική της αποστολή, η οποία προσφέρει στην κοινωνία και πρέπει να συνεχισθεί αδιατάρακτα».

7) Τόνια Μωροπούλου

Μολονότι δεν υπηρετεί στην «αυλή» του ούτε είναι διορισμένη σε κρατική θέση, στη χορεία των εκλεκτών του Κυριάκου Μητσοτάκη ανήκει και μια επιφανής μορφή της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και… παρολίγον βουλευτής το 2019 με τη ΝΔ στα Δωδεκάνησα (καθότι Ροδίτισσα, αλλά με πανελλήνια και διεθνή αναγνωρισιμότητα μέσα απο την αναστήλωση του «Πανάγιου Τάφου» στα Ιεροσόλυμα). Ο λόγος για την πάλαι ποτέ Κνίτισσα Τόνια (Αντωνία) Μωροπούλου, η οποία ήταν φοιτήτρια στους Χημικούς Μηχανικούς ΕΜΠ και συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα ως στέλεχος της Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ, ενώ εξελέγη στη Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη 1973. Μάλιστα, ήταν αυτή που διάβασε στους δημοσιογράφους την ιστορική διακήρυξη της ΣΕ (περίπου δώδεκα ώρες πριν από την εισβολή του τανκ και του στρατού, στις 03.03 μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 16 Νοέμβρη προς Σάββατο 17 Νοέμβρη).

Μεταπολιτευτικά κατέθεσε το 1974 ως μάρτυρας στη «δίκη για το Πολυτεχνείο». Αρχικά ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, αλλά τέλη 1979 εμφανίστηκε με την «Κίνηση των 400» που έφυγαν από ΚΚΕ/ΚΝΕ. Εν συνεχεία, επί της πρώτης διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η Μωροπούλου διατέλεσε ειδικός σύμβουλος σε διάφορα υπουργεία, προσεγγίζοντας αρχικά το Υφυπουργείο Νέας Γενιάς & Αθλητισμού (ΥΝΓΑ) κατά την υπουργική θητεία εκεί του συναγωνιστή της στη ΣΕ Κατάληψης Κώστα Λαλιώτη, ενώ το 1987-88 το όνομά της ακούστηκε στο πέρασμα του… τυφώνα Κοσκωτά. Καθηγήτρια του ΕΜΠ (επίκουρος το 1987 και τακτική από το 2003), έχοντας διατελέσει και αντιπρύτανης του ιστορικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.

Για το… παρολίγον βουλευτής, υπενθυμίζεται ότι η Τόνια Μωροπούλου είχε πάρει το χρίσμα από τον Μητσοτάκη, αλλά τους χάλασε τη δουλειά το Documento αποκαλύπτοντας (τεύχος 136, Κυριακή 23 Ιουνίου 2019) ότι η κυρία Μωροπούλου έπαιρνε παράνομα σύνταξη ως… άγαμη θυγατέρα και το δημόσιο είχε απαιτήσει την επιστροφή εκ μέρους της ποσού 71.051,43 ευρώ.

Ετσι, η εκλογική κάθοδος της πάλαι ποτέ «κόκκινης Τόνιας» με το «γαλάζιο» ψηφοδέλτιο στα Δωδεκάνησα ναυάγησε, καθώς μετά τον σάλο που προκλήθηκε η υποψηφιότητά της αποσύρθηκε (σσ: Η ίδια έστειλε επιστολή στη ΝΔ θέτοντας εαυτόν εκτός ψηφοδελτίου «για να μη βλάψει – λέει – τον Κυριάκο Μητσοτάκη» κι αυτός το αποδέχτηκε. Κατ’ άλλη εκδοχή της ζητήθηκε ν’ αποσυρθεί διότι οι σχετικές εξηγήσεις της δεν κρίθηκαν επαρκείς).
***
Πράγματι, λοιπόν, «Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά»… Σηματοδοτώντας τον ορισμό του «πολιτικού γυρολόγου» – γιατί με την επαγγελματική έννοια στη δημοσιογραφία/κι όχι μόνον, ουδέν το μεμπτόν –, υπηρετούν πλέον στην «αυλή» του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζοντας ένα καθεστωτικό σύστημα, το οποίο συνιστά υβρίδιο πολιτικής όσμωσης ακροξεξιάς-νεοφιλελευθερισμού, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί/εξυπηρετεί το σύστημα μάσ(κ)ας της Φαμίλιας [με ή χωρίς το «κ» ως προκάλυμμα του κορονο(υ)ιού]…

Τώρα, το αν θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ρίτσου, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο να αποφανθεί, ή και… παπαδιάς, καθώς ανάγεται σε άλλη θεούσικη διάσταση στυλ οσίας Κεραμέως (βεβαίως, βεβαίως) ή και Μωροπούλου (δι’ ευχών του Παναγίου Τάφου ημών)… Οπως και να ‘χει, πάντως, με την ευγενική
προσέλευση-προσφορά/αξιοποίηση όλων αυτών από το σύστημα του (νεο)Μητσοτακισμού, συνεχίζεται και μια παράδοση που θέλει σχεδόν όλους τους προέδρους της ΝΔ να έχουν δίπλα τους πρόσωπα προερχόμενα από την Αριστερά. ‘Η αλλιώς, όπως έχει ειπωθεί γλαφυρά: «κάθε δεξιός πρωθυπουργός
θέλει και τους πρώην Κνίτες του»! Αντε, και πρώην «Ρηγάδες», για να μην ξεχνάμε και τον εκ του ΚΚΕ εσωτερικού ορμώμενο Χρύσανθο Λαζαρίδη (Συντονιστική Κατάληψης Πολυτεχνείου), έναν διαχρονικό υπ(ερ)ασπιστή [πολιτικός σύμβουλος & λογογράφος, βουλευτής] του καραδεξιού Αντώνη Σαμαρά «τς αντρικής σχολής».

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr