Μπορεί ο υπουργός Ανάπτυξης, Κωστής Χατζηδάκης να φάνηκε πως υπαναχωρεί στο θέμα του γάλακτος, προκειμένου να βοηθήσει τους πρόθυμους για κωλοτούμπες «αντάρτες» βουλευτές να κάνουν το ίδιο, ωστόσο παραμένουν οκτώ κρίσιμα ερωτήματα, τα οποία χρήζουν άμεσων απαντήσεων. Τα θέτει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Κοδέλας:
1) Γιατί, σύμφωνα και με την Έκθεση του ΟΟΣΑ, το φρέσκο γάλα 5 ημερών ιδιωτικής ετικέτας έχει μέση τιμή 0,85 ευρώ και το Επώνυμο 1,22;
2) Γιατί το γάλα υψηλής παστερίωσης (μακράς διάρκειας), που αφορά κυρίως εισαγόμενο γάλα, έχει μέση τιμή 1,38 ευρώ έναντι 1,22 του φρέσκου;
3) Ο κτηνοτρόφος ευθύνεται που, όπως αναφέρεται στην Έκθεση του ΟΟΣΑ, η ψαλίδα από τον παραγωγό στον καταναλωτή είναι στην Ελλάδα κατά 35% υψηλότερη από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη; Γιατί τόσο ο κ. Χατζηδάκης όσο και ο κ. Σκορδάς τολμούν και χαρακτηρίζουν ως συντεχνία τους παραγωγούς-κτηνοτρόφους και δε λένε κουβέντα για τα καρτέλ στη βιομηχανία και την εμπορία του γάλακτος;
4) Αναφέρεται στην κατακλείδα της Έκθεσης: “Αυτή η εκτίμηση δεν προκύπτει από μια ανάλυση κόστους-οφέλους και, πιο ειδικά, δε λαμβάνει υπόψη τις δυνητικά αρνητικές συνέπειες στην πλευρά των παραγωγών.” Γιατί παρουσιάζεται ως Ευαγγέλιο μια πρόταση που και οι συντάκτες της ακόμα παραδέχονται ότι δεν είναι πλήρης και θα έχει αρνητικές συνέπειες στην Ελληνική Κτηνοτροφία;
5) Πώς εξηγείται την ίδια μέρα στον ίδιο Δήμο (Δ. Αθηναίων) να υπάρχουν μεγάλες διαφορές τιμής ανάμεσα σε αλυσίδες Σ/Μ; Ο κτηνοτρόφος ευθύνεται που το ίδιο γάλα πωλείται σε μια αλυσίδα 0,99 και σε άλλη 1,18 ευρώ; Ή, που άλλο γάλα πωλείται από 0,99 έως 1,48 ευρώ;
6) Έχει ακούσει κάτι το Υπουργείο για τις καταγγελίες σχετικά με τα πιστωτικά τιμολόγια των αλυσίδων;
7) Γιατί, τελικά, μια βιομηχανία να παραμείνει εδώ και να μη μεταφερθεί σε γειτονικές Βαλκανικές χώρες όπου θα μπορεί να χρησιμοποιεί ξένο γάλα και να απασχολεί ακόμα φθηνότερους εργαζόμενους και μετά να το εισάγει στην χώρα μας;
8) Έχει απασχολήσει το Υπουργείο το έλλειμμα στα κτηνοτροφικά προϊόντα που επιβαρύνει και το ισοζύγιο;
Η πολιτική της Κυβέρνησης δημιουργεί μια χώρα Εισαγωγών, μια χώρα σε παραγωγική ερήμωση. Και το υποτιθέμενο φθηνότερο γάλα, αν είναι φθηνότερο, θα είναι σίγουρα χαμηλότερης θρεπτικής αξίας. Γιατί, όπου φτωχός και η μοίρα του, λέει ο λαός, και ο λαός της μνημονιακής Ελλάδας προβλέπεται να έχει την αντίστοιχη διατροφή του…
Μέτρα για να φθάνει το γάλα φθηνότερα στον καταναλωτή υπάρχουν: Μέτρα μείωσης του κόστους παραγωγής, έλεγχος των καρτέλ και ανάπτυξη εναλλακτικών συλλογικών δικτύων διανομής, μείωση του ΦΠΑ. Αυτή η επιλογή συνδέεται με μια πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάταξης της χώρας και είναι στον αντίποδα των μνημονιακών και κυβερνητικών πολιτικών.
