Τα μαχαιρώματα στους καταυλισμούς μας πληγώνουν;

Δύο μαχαιρώματα στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας μέσα σε δύο μέρες. Από τη μέρα που έκλεισε ο καταυλισμός λόγω του κορονοϊού, τα κρούσματα βίας αυξήθηκαν. Από την μια η εγκατάλειψη από την κυβέρνηση που τους θεωρεί «λεπρούς» και αρνείται να ασχοληθεί μαζί τους, από την άλλη η απελπισία, η ψυχική κόπωση της αναμονής, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης, η μειωμένη παρουσία ΜΚΟ που τους βοηθούσαν, έχουν ως αποτέλεσμα τους καθημερινούς βίαιους διαπληκτισμούς.

Κι οι ντόπιοι κάτοικοι; Οι ντόπιοι το συνεχές θύμα της κοροϊδίας. Το κορόιδο. Τους λένε λόγια, τους παραμυθιάζουν, τους υπόσχονται διάφορα για να κατευνάσουν την αγανάκτηση τους κι ύστερα τους ξεχνούν. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τους ξανα-υποσχεθούν και θα τους ξανακοροϊδέψουν. Σιγά-σιγά συνειδητοποιούν ότι η αντιπροσφυγική πολιτική της κυβέρνησης που έχει στόχο τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων σε απάνθρωπες τιμωρητικές συνθήκες διαβίωσης, είναι τιμωρητική και για τους ίδιους.

Η κατάσταση της μερικής αναστολής της ανθρώπινης υπόστασης, που υφίστανται οι πρόσφυγες, τους εξωθεί σε ακρότητες, στη δημιουργία συμμοριών, σε φονικά μεταξύ τους. Ο αριθμός των 20.000 ανθρώπων, οι αυξημένες ανάγκες, οι ελλείψεις, ο μεγάλος αριθμός ανηλίκων, η μη ύπαρξη δημιουργικής απασχόλησης, έχουν ως αποτέλεσμα η περιοχή του καταυλισμού να τίθεται πολλές φορές εκτός ελέγχου.

Η λύση βέβαια δεν είναι τα κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης που η κυβέρνηση προκρίνει. Με δεδομένη την πολιτική της κυβέρνησης:  «να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να μην έρχονται», μπορεί κανείς να φανταστεί  τις συνθήκες που θα επικρατούν μέσα στα κλειστά κέντρα κράτησης και τις επιπτώσεις  που θα έχει μία τέτοια κατάσταση για τις τοπικές κοινωνίες.  

Οι τοπικές κοινωνίες, σήκωσαν με αξιοπρέπεια και καρτερία το βάρος του προσφυγικού. Τα αιτήματά τους δεν εισακούονται. Οι υποσχέσεις για δήθεν μεταφορά 1.500 προσφύγων τον μήνα από τα νησιά, στην ηπειρωτική Ελλάδα, αποδείχτηκαν για μία ακόμη φορά ψεύτικες. Κοροϊδία, υπεκφυγές, συζητήσεις κεκλεισμένων των θυρών, ύπουλες ενέργειες και ο χρόνος κυλά. Ψέματα, ψέματα, ψέματα. Θα, θα ,θα.

Οι τοπικοί παράγοντες της Ν.Δ, θλιβερά υποχείρια μίας κυβέρνησης που καταστρέφει τον τόπο τους, δεν έχουν τη δύναμη να εκπροσωπήσουν τους κατοίκους που τους εξέλεξαν. Ραδιουργούν και κοροϊδεύουν, εξαπατούν και παραπλανούν.

Οι προσφυγικοί καταυλισμοί μέρα με τη μέρα  βουλιάζουν, το ίδιο και οι ντόπιες κοινωνίες.

Η Ν.Δ παρέλαβε τον καταυλισμό της Μόριας με 6.500 πρόσφυγες/μετανάστες. Μέσα σε λίγους μήνες έχτισε μια ολόκληρη πόλη 20.000 κατοίκων, την οποίους έχει εγκαταλείψει στο έλεος του θεού. Οι ντόπιοι μέσα στην απελπισία τους χάνουν τον έλεγχο, χάνουν το δίκιο τους αγκαλιάζοντας  τις ρατσιστικές, φασιστικές  ομάδες, που τους υπόσχονται τι; Τα μπλόκα της Μόριας είναι πολύ πρόσφατα. Τα γεγονότα στο λιμανάκι της Θερμής είναι πολύ πρόσφατα. Δεν ξεχνιούνται. Μας ντροπιάζουν. Στιγμάτισαν το δίκιο τους.

Κάθε άνθρωπος που πεθαίνει στη Μόρια, είτε από το κρύο, είτε από μαχαίρι χρεώνεται στον λογαριασμό του εκάστοτε υπουργού, της εκάστοτε κυβέρνησης. Τον σκότωσε η απάνθρωπη διαχείριση, οι λαθεμένες επιλογές, η αδιαφορία. Οι πνιγμοί στο Αιγαίο, οι θάνατοι στους καταυλισμούς βαραίνουν όλους εκείνους που κοιτάζουν, σωπαίνουν και επικροτούν τα push backs, την εγκατάλειψη.

Το αίτημα του τόπου μας είναι δίκαιο. Απεγκλωβισμός. Όσο μας κοροϊδεύουν και μας εξαπατούν μαζεύεται μπόλικο εύφλεκτο υλικό για να ξεσπάσει πυρκαγιά.

Και τότε ποιος Μητσοτάκης και ποιος Μηταράκης θα παραδεχτουν ότι στην πραγματικότητα αυτοί είναι οι εμπρηστές;

* Editorial στο mplokia.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr