Τα λουλούδια της οργής

O Zακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2018, σε ηλικία 33 ετών, βάναυσα χτυπημένος από τις κλωτσιές «αγανακτισμένων νοικοκυραίων», που με την αυτοδικία τον εκδικήθηκαν για την εισβολή του στο αμφιλεγόμενο κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος.

Αλλά αυτός ήταν μόνο ο πρώτος θάνατός του.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά μερικές στιγμές αργότερα, όταν τουλάχιστον οχτώ αστυνομικοί τον χτύπησαν και του πέρασαν χειροπέδες, ενώ έσβηνε αιμόφυρτος, αναίσθητος και αβοήθητος.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τους «φιλήσυχους περαστικούς», που απόλαυσαν με ποπ κορν το αποτρόπαιο θέαμα του λυντσαρίσματος χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για να βοηθήσουν τον απροστάτευτο άντρα.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τα μέσα «ενημέρωσης», τα οποία του κρέμασαν κουδούνια, υιοθετώντας τις γελοιότητες περί «απόπειρας ληστείας», «επήρειας ναρκωτικών», «εξασθενημένου οργανισμού» και «υποκείμενου νοσήματος».

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τα κανάλια, που κουκούλωσαν τις αντικρουόμενες μαρτυρίες και αρνήθηκαν να ερευνήσουν την πιθανότητα να μπήκε ο Ζακ στο κατάστημα για να προστατευτεί από ξυλοδαρμό.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από όσους κρύβουν κάτω από το χαλί την καθαρή τοξικολογική εξέταση και την έκθεση του ιατροδικαστή, όπου αποκαλύπτεται ότι ο οργανισμός του θύματος ήταν καθαρός από ναρκωτικά και αλκόλ.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τους εισαγγελείς που αμέλησαν να συμπεριλάβουν το εύγλωττο βίντεο του λυντσαρίσματος στην αρχική δικογραφία, μέχρι τη σωτήρια –οργισμένη- παρέμβαση της Πολιτικής Αγωγής.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από την «αδέκαστη» Δικαιοσύνη, που εκτοξεύει τη μπάλα στην εξέδρα εδώ και τρία χρόνια, ανοίγοντας την πόρτα για τον προφανή κίνδυνο της παραγραφής των αδικημάτων.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από την κοινή γνώμη, που βδελύσσεται για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, αλλά αδιαφορεί για τον φόνο κάποιου αμαρτωλού που ήταν «πουστράκι» και «πρεζόνι».

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τους ίδιους τους αμετανόητους δράστες του φόνου, οι οποίοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι ανάμεσά μας και σπέρνουν ακροδεξιό ρατσιστικό οχετό μέσων των social media.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τους εκπροσώπους των αστυνομικών υπαλλήλων, που δήλωσαν ξεδιάντροπα ότι «δεν θα πάμε να χειροπεδήσουμε κανέναν με τριαντάφυλλο» και «σε όποιον αρέσει».

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά, από τις αστυνομικές αρχές που διατήρησαν στην ενεργό υπηρεσία τους τέσσερις ταυτοποιημένους από το βίντεο αστυνομικούς, στους οποίους το βούλευμα αποδίδει απλώς «υπερβάλλοντα ζήλο».

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τους βουλευτές της Ν.Δ. Αθανάσιο Πλεύρη (νυν) και τον Πέτρο Μαντούβαλο (πρώην), που έσπευσαν να αναλάβουν την υπεράσπιση των εμπλεκόμενων στο έγκλημα ειδικών φρουρών.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε ξανά από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος όρισε τον Πλεύρη υπουργό Υγείας, προσφέροντας έμμεσα πέπλο συμπαράστασης στους αστυνομικούς και υιοθετώντας την ακροδεξιά ρητορική.

Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε όχι μόνο από τον μεσίτη, τον κοσμηματοπώλη και τους αστυνομικούς, αλλά από σύσσωμη –πλην Λακεδαιμονίων- την ελληνική κοινωνία.

Οι δεκατέσσερις θάνατοί του είναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότεροι και θα πολλαπλασιαστούν όταν, επιτέλους, αρχίσει η δίκη.

Οι δικηγόροι της οικογένειας θα προσπαθήσουν να αποδείξουν –κόντρα σε θεούς, δαίμονες και κυρ Παντελήδες- ότι το λυντσάρισμά του δεν ήταν «ανθρωποκτονία από αμέλεια» ούτε «θανατηφόρος σωματική βλάβη», αλλά φόνος εκ προθέσεως.

Ότι η απόπειρα σπίλωσης και σκύλευσης του νεκρού είναι έργο όχι μόνο των υπόδικων, αλλά ολόκληρης της ακροδεξιάς δράκας που λυμαίνεται τη χώρα με την ευλογία της κυβέρνησης.

Ότι ο θάνατος του νεαρού ακτιβιστή δεν προήλθε από «απερισκεψία», όπως προκλητικά δέχεται το βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου, αλλά από δόλο.

Ότι ο Ζακ Κωστόπουλος μπήκε στο κοσμηματοπωλείο όχι για να κλέψει, αλλά για να προστατευτεί από τραμπούκους που τον κυνηγούσαν.

Ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε αστυνομική χούντα των νοικοκυραίων, αλλά δημοκρατία και δικαιοσύνη.

Κατά την ταπεινή γνώμη μου, η υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου (που ήταν και συνάδελφος εδώ στο Documento) είναι εξίσου σημαντική με τον φόνο του Παύλου Φύσσα. Θα είναι έγκλημα ενάντια στη χώρα, εάν μείνουν ατιμώρητοι ή «τιμωρηθούν» με χάδια οι φονιάδες.

Κανένα λουλούδι και κανένα κερί δεν μπορεί να απαλύνει την οργή που σκεπάζει τον άκλαυτο τάφο του Ζακ, ούτε το αταλάντευτο αίτημα για δικαιοσύνη και δικαίωση της ψυχής του νεκρού.

Το γυμνό μάτι, αδιάψευστος μάρτυρας, δείχνει όχι ατύχημα ή αυτοάμυνα, αλλά ανθρωποκτονία. Από χέρια και πόδια όχι μόνο αστυνομικών, αλλά και πολιτών, που παραμένουν ελεύθεροι εδώ και τρία χρόνια, μολονότι όλη η Ελλάδα τους είδε να σκοτώνουν τον άμοιρο άνδρα.

Δεν θέλω καν να σκεφτώ πώς θα είχε κλείσει η υπόθεση, αν δεν υπήρχε η ηλεκτρονική μαρτυρία των κινητών τηλεφώνων.

Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ένα εύθραυστο πλάσμα με άθραυστα καρύδια. Του άξιζε να γίνει έμβλημα, αλλά σίγουρα δεν του άξιζε τέτοιο τέλος.

Όσο για τη συνείδηση των μαρτύρων και των ωτακουστών που πήγαν ήσυχοι στις δουλειές τους έχοντας παρακολουθήσει άπραγοι ένα λυντσάρισμα, θέλω να πιστεύω ότι οι Ερινύες είναι όχι δημιούργημα φαντασίας αλλά πραγματικότητα.

Όταν, ανθρωπάκο, όταν, νεοέλληνα, δολοφονηθεί με τον ίδιο τρόπο το δικό σου παιδί, επειδή συμβαίνει να μοιάζει λίγο αλλιώτικο, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα. Τότε πια δεν θα σε λυπηθεί κανείς.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr