Τα "αλλά" και η δυνατή όσφρηση των φασισταριών

Όσα συνέβησαν στο Πέραμα αναδεικνύουν μια ζοφερή πραγματικότητα που αν και προβλήθηκε ως σοκαριστική δεν μπορεί πια να θεωρείται ως τέτοια. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής μάς έχουν συνηθίσει πια σε τέτοια «ξεσπάσματα», ακόμα και δολοφονικά…

Αισιόδοξο παραμένει ότι η «συνήθεια» αυτή δεν παύει να ξεσηκώνει αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές φωνές ενάντια στα δύσοσμες ιαχές των φασισταριών, ενάντια στην «ανθρωποφαγία».

Αυτό, όμως, που πρέπει να μας σοκάρει ή έστω να μας προβληματίζει είναι ότι οι «παλικαράδες» και οι υπόδικοι που έκαναν την εμφάνισή τους στο σχολείο στο Πέραμα, όλα τα ύπουλα φασισταριά έχουν εκπληκτική όσφρηση!

Οσμίζονται τα «αλλά…» της κοινωνίας και σπεύδουν. Βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε τμήματα της «πονόψυχης» κατά τα άλλα κοινωνίας, σε αυτούς που αντιλαμβάνονται το δράμα της προσφυγιάς, αλλά…

Άλλο να κατανοώ, να συμπονώ και άλλο να δέχομαι τον πρόσφυγα δίπλα μου, το παιδί του μαζί με το δικό μου στο σχολείο… Το «εγώ δεν είμαι φασίστας, δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…» μετατρέπεται σε οδό με κόκκινο χαλί για να περάσουν οι φασίστες και να δράσουν βίαια και να ξεράσουν τον ρατσιστικό τους λόγο. Φράσεις όπως «να πάνε τα προσφυγόπουλα σχολείο, αλίμονο, είναι δικαίωμά τους, αλλά… τα προβλήματα υγείας;» γίνονται προπομπός των φασιστικών «εξεγέρσεων» που επακολουθούν για να συνδράμουν τέτοιου είδους αγωνίες και να τις μετατρέψουν σε πράξη και θέαμα… αγωνιστικότητας.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, δεν αρκούν η αγανάχτηση, ο θυμός και οι καταγγελίες. Οι αντιλήψεις κοινωνικού δαρβινισμού έχουν ύπουλες ρίζες. Η επικράτηση του «ισχυρού» ως η μόνη φυσική τάξη πραγμάτων, που αρνειται την αλληλεγγύη στην πράξη σε αδύναμους, πόσω μάλλον σε «ξένους», απειλεί ως αντίληψη να οδηγήσει στον ρατσισμό του «μέσου» ανθρώπου, του «λογικού», του «νοικοκύρη». Ο ακραίος ρατσισμός και οι αντιλήψεις για φυλετική καθαρότητα δεν είναι απαραίτητο να είναι η αρχή, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της καθημερινής αγωνίας του φιλήσυχου…

Οι αντιφασιστικές φωνές οφείλουν να ενωθούν και να είναι το ίδιο ηχηρές ακόμα και όταν δεν έχουμε θεαματικά φασιστικά ξεσπάσματα, εικόνες χρυσαυγιτών στα δελτία ειδήσεων. Το φίδι είναι πάντα εδώ και γεννάει διαρκώς τα αυγά του όσο πέφτει σιωπή. Κομμάτι της σιωπηλής κοινωνίας και η δικαιοσύνη που μάλλον όφειλε να έχει παρέμβει αυτεπάγγελτα. Μην ξεχνάμε άλλωτες ότι μεταξύ των «εξεγερμένων» της επίθεσης στο Πέραμα ήταν και ένας υπόδικος βουλευτής…

Μ.Λ.

Πηγή: left.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr