Συνταξιούχοι και εργαζόμενοι στη δαγκάνα του ασφαλιστικού

 Διάλεξαν μέσα στην τούρλα του κορονοϊού να μεταφράσουν την έκθεση Πισαρίδη, ανοίγοντας το ασφαλιστικό, που επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, κι ο Μητσοτάκης πετούσε  σπόντες  προεκλογικά αλλά, δε βαριέσαι, πολλοί συνταξιούχοι έστηναν αυτιά μόνο στους  τηλεοπτικούς δήθεν προστάτες τους. Τώρα ετοιμάζονται να ξεπληρώσουν την ψήφο που άρπαξαν. Κατέχουν  την «τεχνογνωσία» οι άνθρωποι από την εποχή των μνημονίων αλλά και παλιότερα, όταν στη δεκαετία του 2000 ξεκοκάλισαν τα αποθεματικά των ταμείων, τζογάροντας τα στα δομημένα ομόλογα. Νάτοι, λοιπόν, απτόητοι, να ρίχνουν σήμερα τις πρώτες αναγνωριστικές βολές, αύριο κανονιές στα κεφάλια των συνταξιούχων και των παιδιών τους.

Ο στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού σε οικονομικά θέματα ξεστόμισε προάλλες ότι πιο αποκρουστικό, κυνικό και απάνθρωπο έχει ακουστεί ποτέ από κυβερνητικό παράγοντα. «Σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους», είπε με θράσος και τσαμπουκά, προσβάλλοντας βάναυσα τους απόμαχους της δουλειάς που δεν ζητιανεύουν από κανέναν, πόσο μάλλον από τη νέα γενιά, και πλήρωναν μια ζωή, απαιτώντας να πάρουν πίσω στα γεράματα τουλάχιστον τα λεφτά τους. Ακολούθησε κομψότερα ο αρμόδιος υφυπουργός Εργασίας. «Ιερά τα δικαιώματα των συνταξιούχων, ιερά και των νέων εργαζομένων», είπε υποκριτικά, παριστάνοντας τον προστάτη της νεολαίας από μια κυβέρνηση που την εξόντωσε, θεσπίζοντας το 2012 το  ντροπιαστικό και ρατσιστικό υποκατώτατο μισθό των 428€.

Τι να εννοούν άραγε οι «ποιητές»; Ότι θα τραβήξουν το σωληνάκι επιβίωσης στους γέροντες; Ότι οι παππούδες και γιαγιάδες ρουφούν το μεδούλι των νέων; Και δεν κοκκίνισαν από θυμό και ντροπή ακόμα και οι πέτρες;  Που το πάει η κυβέρνηση μπάτλερ των προνομιούχων που κοιμούνται ήσυχοι πάνω στα χρηματοκιβώτια τους και στα συμβόλαια ιδιωτικής ασφάλισης με τις παχυλές παροχές;

Το σενάριο είναι γραμμένο στα κιτάπια της, αρχίζοντας με τις επικουρικές συντάξεις. Ήδη βγήκαν στο μεϊντάνι οι λαγοί της, φτιάχνοντας κατάλληλο κλίμα και μετρώντας αντιδράσεις. Αργότερα θα παρουσιάσει πανηγυρικά σαν μεγάλη και δίκαιη μεταρρύθμιση τη δημιουργία του 3ου πυλώνα ιδιωτικής ασφάλισης, καθησυχάζοντας πως δε θα θιγούν οι συντάξεις. Στη συνέχεια τα αμέτρητα φερέφωνα της στα ΜΜΕ θα αναλάβουν να πασπαλίσουν με μπιχλιμπίδια το νέο σύστημα, εξαφανίζοντας ταυτόχρονα κάθε αντίθετη άποψη. Κι όταν ξεσπάσουν αντιδράσεις, θα καταφύγει, με μπροστάντζα ξανά τον στρατό των ΜΜΕ, στην προσφιλή της τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Με υποσχέσεις σε ισχυρές ομάδες, με κλείσιμο του ματιού σε άλλες, με  μαστίγιο και  καρότο.  Και πυροδοτώντας ένα χυδαίο κανιβαλισμό ανάμεσα σε ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες που στην ακραία του μορφή θα εκφράζεται με το «δεν πληρώνω εγώ για να παίρνεις σύνταξη εσύ».

Από κει και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα. Το κόστος μετάβασης στο νέο σύστημα, σύμφωνα με τους ειδικούς, ξεπερνά τα 60 δις για να κρατηθεί το σημερινό επίπεδο συντάξεων, ποσό που θα κληθεί να καλύψει, αν είναι ποτέ δυνατό, ένα υπερχρεωμένο κράτος. Την ίδια στιγμή τα ελλείμματα του ΕΦΚΑ θα γιγαντώνονται λόγω μείωσης, διακοπής ή μη υποχρεωτικότητας  των εισφορών. Μοιραία λοιπόν δεν θ’ αργήσει η μέρα που η κυβέρνηση θα  παρουσιάσει με κροκοδείλια δάκρυα σαν αναγκαίο κακό άλλο ένα πετσόκομμα συντάξεων με τις ευλογίες φυσικά και τις πιέσεις των δανειστών.

Αυτός άλλωστε είναι  διαχρονικά ο διακαής πόθος των απανταχού νεοφιλελεύθερων. Η μείωση έως κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών (η εφεύρεση των μπλοκάκηδων και συμβασιούχων έργου ήταν το πρώτο βήμα), όπως επίσης η μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης του κράτους και η σταδιακή του απόσυρση  από την υποχρέωση να εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή στους ηλικιωμένους.

Το ασφαλιστικό σύστημα θα χάσει τον αναδιανεμητικό του χαρακτήρα, να δίνουν δηλαδή κάτι παραπάνω οι έχοντες για να μη φυτοζωούν οι αδύναμοι. Θα πάει επίσης περίπατο η αλληλεγγύη των γενεών, βασική αρχή λειτουργίας των ασφαλιστικών συστημάτων (η έννοια της αλληλεγγύης προξενεί ανατριχίλα στη σημερινή ακραία νεοδεξιά). Οι εργοδοτικές εισφορές ολοένα θα συρρικνώνονται, στο όνομα της «ανάπτυξης». Τέλος, θα χτυπήσουν καίρια τους σημερινούς εργαζόμενους, στέλνοντας τους  πεσκέσι στις ασφαλιστικές εταιρίες. Καθένας θα καταθέτει τον κουμπαρά του στο χαρτοφυλάκιο  των  εταιριών αυτών, παίρνοντας πιθανότατα τον ανάλογο ρίσκο στο πλαίσιο της …ατομικής του ευθύνης που φοριέται πολύ της μόδας τελευταία (Στους ασφαλισμένους πχ της ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ που έχασαν σε μια νύχτα τις οικονομίες τους, ένας μελλοντικός Υπουργός θα απαντούσε ξερά «ας προσέχατε»). Μάλιστα για να ανεβάσουν το πρεστίζ των εργαζομένων θα τους βαφτίσουν και «επενδυτές». Δεν ακούγεται υπέροχα; Επενδυτές οι άνεργοι, οι εποχικοί, οι μερικά απασχολούμενοι, οι μπλοκάκηδες, οι αδήλωτοι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί των 400€ και οι μικροεπαγγελματίες!

Μη γελιόμαστε, στο τέλος αυτού του κακοτράχαλου δρόμου περιμένει τους πολλούς μια ζωή χωρίς καμιά σιγουριά, συντάξεις-βοηθήματα πείνας για τα λαϊκά στρώματα και «καθένας μόνος του κι όποιος αντέξει».

Να δείτε πως μπορεί να παραμυθιάσουν ξανά τον κοσμάκη με απάτες και ψέματα, αν συνεχίσει να χαζεύει την τηλεόραση. Σύμμαχος τους και η αμεριμνησία των 30άρηδων και 40άρηδων που το τελευταίο πράγμα που νοιάζονται-κακώς- είναι οι συντάξεις τους. Ως ότου λουστούν όλοι με κρύο ιδρώτα μπροστά στα ΑΤΜ των τραπεζών. Μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr