Σταμάτης Κραουνάκης: «Μιλάμε για μια αντιπολίτευση που είναι βασικός χορηγός του Τσίπρα»!

Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι παραγωγικός και πληθωρικός, σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος. Έχοντας δώσει πολλές συνεντεύξεις, θεωρήσαμε με τον Κωνσταντίνο Ταχτσίδη πως μία συνέντευξη του στους δυο μας θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο Ταχτσίδης θα αναλάμβανε το πολιτικό κι εγώ το καλλιτεχνικό μέρος της συζήτησης, που όπως θα διαπιστώσετε κύλησε σαν νερό και καταφέραμε να συμπεριλάβουμε πολλά και διαφορετικά θέματα. 

Κραουνάκης

(Κάνω την εκφώνηση: Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018, συνέντευξη του Σταμάτη Κραουνάκη στον Κώστα Ταχτσίδη και τον Αντώνη Μποσκοΐτη για Το Κουτί της Πανδώρας)...

Θεά! Θεά!

Α.Μ.: Μετά από μία πετυχημένη σαιζόν στη «Σφίγγα» και το «Duende» του Lorca στο Θέατρο Τέχνης, σας βρίσκουμε φέτος στις «Γραμμές». Δυσκολευτήκατε στη σκέψη κάτι καινούργιου ή είπατε «Αυτό είναι και πάμε να το συνεχίσουμε»;

Καθόλου αυτό. Με τρώει πολύ καιρό η ανατροπή των μονοήμερων. Το θεωρώ βλαχιά και άτολμο να παίζεις μια μέρα τη βδομάδα, σαν να μην πιστεύεις αυτό που δείχνεις. 

Α.Μ.: Το λέτε για όλους αυτό; Εσείς είστε αυτός που είστε.

Για όλους! Ο πιο «μικρός» ας πάει στην πυλωτή της πολυκατοικίας του, να ανάψει μια γκαζιέρα και να φωνάξει τη γειτονιά του να τον ακούσει. Έτσι γινότανε παλιά. Το να γεμίζουν μαγαζάκια με κακούς εξαερισμούς και να καλύπτονται οι μέρες με παιδάκια που δεν παίρνουν φράγκο, δεν είναι ωραία πράγματα. Εξαιρώ τη «Σφίγγα», γιατί έχει την Ελένη (σ.σ. την Ελένη Παπουτσάκη), η οποία είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης…

Α.Μ.: Και ξέρει και την πιάτσα, τους μουσικούς.

Δεν έχει και μεγάλη σημασία αυτό. Σημασία έχει που την Παπουτσάκη την εμπιστευόμαστε.

Α.Μ.: Έχει ακουστεί ότι μπήκατε μέτοχος στις «Γραμμές». Αληθεύει;

Όχι, καλέ, που να βρεθούν τα χρήματα, είστε τρελοί; Είπαμε πέρσι να δοκιμάσουμε τις Δευτέρες ένα πρόγραμμα βασισμένο στη Σπείρα – Σπείρα και με πολύ λίγο Σταμάτη στο τέλος. Το ίδιο πρόγραμμα το παρουσιάσαμε κάπως επαυξημένο τα καλοκαίρια και είχε μεγάλη απήχηση. Έτσι ήρθε η πρόταση από τους νέους ανθρώπους που πήραν τις «Γραμμές». Ο πρώτος άνθρωπος που επέλεξαν να μιλήσουν ήμουν εγώ γιατί ήθελαν κάτι απ’ τα χέρια μου. Ίσως η πρόταση τους να βασίστηκε στον «performer Σταμάτη» και στην τεράστια επιτυχία του «Φίλα με», που συμπτωματικά δεν είναι και δικό μου τραγούδι. 

Α.Μ.: Όντως, το «Φίλα με» ήταν ένα δώρο σε εσάς από τον Παπαδόπουλο και τον Μπαλαχούτη.

Είναι και δώρο, αλλά τό’πα και καλά! Έχει πλάκα, γιατί το κομμάτι αυτό είχε μπει σ’ ένα CD για τη Μικρασιατική καταστροφή που δόθηκε με εφημερίδα. Ήταν στο τέλος, ένα τραγούδι άσχετο με τα υπόλοιπα. Εκείνο τον καιρό κάνω τη «Λειτουργία των Πόλεων» και ανεβαίνω για λίγες βραδιές στη Θεσσαλονίκη: 600 άτομα κάθε βράδυ, από κει βγήκε το μότο «Δευτέρα σαν Σάββατο». Σε μια πρόβα έρχεται ένας φίλος μου, παραγωγός στον «Ερωτικό» της Θεσσαλονίκης. Μου λέει: «Καλά, δεν έχεις βάλει το ”Φίλα με”; Γίνεται χαμός εδώ μ’ αυτό». Έτσι τηλεφώνησα της αδερφής μου και της είπα «Ειδοποίησε για να μπει κι αυτό το κομμάτι στη ”Λειτουργία των Πόλεων”». Μιλάμε, όμως, για ένα κομμάτι που βγήκε το 2011 και άρχισε ν’ ακούγεται μια πενταετία μετά.

Α.Μ.: Είστε υπάκουος στον εκάστοτε συνθέτη όταν σας ζητάνε ως ερμηνευτή;

Απόλυτα! Πρέπει να φχαριστηθεί ο μαέστρος, που λέμε. Το περασμένο καλοκαίρι ήρθε κι αυτή η διαφήμιση που ήταν εξαιρετική και καλόγουστη. Δεν πρωταγωνιστούσε το προϊόν, αλλά η αίσθηση από το προϊόν. Να το πω λίγο «μπακάλικα», η διαφήμιση αυτή μας πρόσφερε τηλεοπτικές μεταδόσεις. Έγινε λοιπόν η φετινή πρόταση κι είπα να κάνουμε την «On Broadway» απόπειρα μας μετά την περσινή, την «Off Broadway». Ξαναδουλέψαμε το πρώτο μέρος – δεν είναι καθόλου ίδιο – μεγάλωσα την ορχήστρα, πήρα ένα βιολοντσέλο κι έγινε κάτι τρελό: Όλοι βάζουν βιολοντσέλο στις παραστάσεις τους. Τέλος πάντων, δεν μ’ απασχολεί, βρίσκουν δουλειά οι μουσικοί. 

Α.Μ.: Το μαγαζί ανακαινίστηκε για να σας δεχτεί;

Οι άνθρωποι ζήτησαν τη γνώμη μου και εισακούστηκα. Το «καθαρίσαμε» απόλυτα το μαγαζί. Μπήκαν δυο πολύ ωραία γλυπτά του Κωστή Γεωργίου! Είναι καταπληκτικό το τι συμβαίνει κυρίως κάθε Κυριακή στις 7! Και το Σάββατο φουλάρει από τον λαό, ενώ τη Δευτέρα τη διαλέγουν οι καλλιτέχνες στα ρεπό τους. Την Κυριακή, όμως, στις 7, έρχεται ένα κοινό που δε βγαίνει το βράδυ. Οικογένειες με παιδιά! Με 10 ευρώ το ποτό για τον μεγάλο και 5 ευρώ για τον μικρότερο, ο γονέας μπορεί να πάρει όλη την οικογένεια και νά’ρθουν. Επίσης, μας προτιμούν οι γυναίκες τις Κυριακές: Πολλές γυναικοπαρέες, λιγάκι…μιλφ, που ως γνωστόν είναι το κοινό μου. Έρχονται μέσα τα τσογλάνια και μου λένε: «Έσκασαν οι δικές σου» (γέλια). Μη λέω μεγάλη κουβέντα, δεν βάλαμε dead line, διότι όσο έρχεται ο κόσμος, θα δουλεύουμε. Άμα σταματήσει νά’ρχεται και δε μπορούμε να πληρωνόμαστε, πάμε για άλλα! Τα παιδιά που έχουν την επιχείρηση είναι πολύ καλά. Συμβαίνει μετά από κάθε παράσταση, όλοι μαζί, προσωπικό και καλλιτέχνες, να τρώμε σουβλάκια παρέα γύρω απ’ το τζάκι. Ακόμα και τα γκαρσόνια, που είναι πολύ ωραία παιδιά, ο Καραγκούνης τα έντυσε εξαιρετικά! Συμμετέχουν και διαδραστικά, τους μοιράζω στη σάλα και κάνουν δουλειά. Για να κλείνουμε μ’ αυτή την ιστορία, νομίζω πως δημιουργείται ένας πυρήνας εργασίας. Θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα εκεί. Πιθανώς να εντάξω το «Duende» τις Τετάρτες μετά τις γιορτές.

Α.Μ.: Είστε μαθημένος στα τραγούδια – σουξέ…

Δεν είμαι μαθημένος, Αντώνη. Έχω κάνει και τραγούδια – μη σουξέ, τα οποία είναι ωραία. 

Α.Μ.: Θέλω να πω ότι κάνατε το «Duende» που μπορεί να είναι και το έργο της ζωής σας.

Πρώτος εσύ το επισήμανες αυτό.

Α.Μ.: Ωραία. Έχω την αίσθηση, όμως, πως ειδικά για το «Duende», σας είναι αδιάφορο αν θα παιχτεί από τα ραδιόφωνα. 

Να σου πω κάτι; Αυτή την αίσθηση την έχω από παιδί. Για όλα! Να ξέρετε κάτι: Για να φύγει το έργο από έναν δημιουργό, τό’χει ακούσει και ξανακούσει, η μαγνητοταινία έχει πάει κι έχει έρθει απ’ το στούντιο πάνω από 500 φορές, εν ολίγοις τό’χει βαρεθεί ο δημιουργός! Δεν σου ανήκει πια εκτός από ένα χαρτί που σου δίνεται με τα ποσοστά του απ’ τις μεταδόσεις του. Ανήκει στην κοινωνία, στις παρέες των ανθρώπων, των νεαρών. Πόσα λαϊκά παιδιά, εργαζόμενα σε ουζερί, έρχονται και μου λένε «Νά’στε καλά, βγάζουμε ψωμάκι απ’ τα τραγούδια σας». Αυτό σε μια χώρα μικρή είναι μεγάλο εύσημο για έναν καλλιτέχνη! Και ξέρετε εδώ δεν περισσεύει καλή κουβέντα στη χαρά σου, μικρό χωριό – κακό χωριό λένε…Στην επιτυχία όλοι θα πέσουν πάνω σου. Έχετε σκεφτεί ότι με το facebook έχουμε ο καθένας μια εφημερίδα στη διάθεση του; 

Α.Μ.: Η Χάρις Αλεξίου μού’χε πει κάποτε πως δεν έχει νόημα σχεδόν να δίνεις μια συνέντευξη σήμερα, αφού φτιάχνεις μία και την ανεβάζεις μόνος σου στο facebook.

Ναι, έχει χαθεί η μπάλα. Κάποτε θαυμάζαμε το γραπτό ενός δημοσιογράφου γιατί ήτανε ένα ωραίο κείμενο. Εγώ καμαρώνω τα κείμενα των φίλων μου, όταν έχουν στυλ, ωραία ελληνικά και καλό συντακτικό. Κακά τα ψέματα, έχουμε αυτή τη στιγμή γύρω μας δέκα – είκοσι γραφιάδες πολύ καλούς.

Α.Μ.: Νιώσατε καθ’ όλη την πορεία σας την παρουσία των δημοσιογράφων ως μια μορφή εξουσίας;

Με προκαλείς! Κάποτε τα μαγαζιά αυτά ήταν στα χέρια κεφαλαιούχων, αλλά ικανών που αγαπούσαν τη χώρα. Κάποτε που συζητούσαμε με τον Θανάση Νιάρχο λέγαμε πως άμα πεθάνει ο Λαμπράκης, μπορεί η Ακρόπολη να γίνει ντισκοτέκ. Υπήρχαν άνθρωποι, που συμφωνούσαμε – δεν συμφωνούσαμε μ’ αυτό που εκπροσωπούσαν ή με το πόσο καλά τά’χαν με τις κυβερνήσεις, και που συνομιλούσα κι εγώ μαζί τους. Ξέρετε τι λέγανε; «Παλιά οι πρωθυπουργοί μας έπαιρναν τηλέφωνο. Οι τωρινοί δεν καταδέχονται να μας μιλήσουν», αναφερόμενοι φυσικά στην περίοδο Κωστάκη – Γιωργάκη. Τα ξέρουμε τα ονόματα: Καραπαναγιώτης, Βλάχου, άνθρωποι στις θέσεις τους με κουλτούρα και με επίπεδο. Δυο φορές είχα συναντήσει τον Καραπαναγιώτη, τη μία στο σπίτι της Μελίνας. Καμάρωνες, ρε παιδιά, ανθρώπους που ξέρουν γράμματα, πως να το κάνουμε δηλαδή; Βλέπουμε, ας πούμε, πόσοι αγράμματοι είναι στην ΕΡΤ σήμερα. Εγώ που είμαι μαύρο πρόβατο και που έβαλα πλάτη για το «μαύρο», ανάμεσα σε πάμπολλα σκουπίδια εννοείται, όταν ανεβαίνω σπάνια πια στην ΕΡΤ και συναντώ τον Καλφαγιάννη, με σέβεται. Δεν έχω μπει βέβαια στα πόδια του, αλλά και νά’μπαινα, που δεν θά’μπαινα, πάλι θα με σεβόταν.

Κ.Τ.: Πιστεύετε ότι εκείνο το καλοκαίρι του «μαύρου», χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για την ΕΡΤ;

Έχω μες την κυβέρνηση ανθρώπους που συμπαθώ και ανθρώπους που δε θέλω να τους βλέπω, όπως έχω και σε κάθε κόμμα ως καλλιτέχνης. Μιλάτε μ’ έναν άνθρωπο που κατάφερε να είναι αντι-ΠΑΣΟΚ όλο το διάστημα της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και με τρομερά πυρά, εξ ου και κάποια πυρά τελευταία μου θυμίζουν πασοκογενείς καταστάσεις. Την περίοδο του «μαύρου», είχε ζητηθεί η γνώμη μου. Είπα να βάλουν το αρχείο να παίζει non stop για πέντε – έξι μήνες και να καθαρίσουν το μαγαζί. Είχα προτείνει να φωνάξουν επίσης ανθρώπους πετυχημένους, τη Μιχαλίτση, τον Παπαστεφάνου κ.α., που η ιστορία τους μέσα στην ΕΡΤ τους δικαίωσε, ώστε να τους δώσουν τα φώτα τους και να τους πουν πως εκείνοι πέτυχαν τότε. Ας θυμηθούμε και μία περίοδο ΕΡΤ επί δεξιάς: Χατζιδάκις, Καμπανέλλης, Λιγνάδης, είχαμε τηλεόραση, είχαμε ραδιόφωνο! Τον Καμπανέλλη ως διευθυντή ραδιοφωνίας, τον τρέμανε όλοι! «Εκεί πάνω» είχε πάει το βιβλίο! Έγιναν, λοιπόν, βιαστικές κινήσεις τώρα: Επανδρώθηκε η ΕΡΤ για νά’χουν θεσούλες κάποιοι, οι οποίοι απότυχαν αλλού – ονόματα δεν λέω…Να φωνάζουν «Δεν ξαναπάω στην ΕΡΤ», αλλά να που είναι στην ΕΡΤ να παίρνουν το μισθό τους! Επί Σαμαρά δεν πάτησα στην ΕΡΤ παρά μόνο στην εκπομπή της Αρώνη γιατί είναι φίλη μου. Επί ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο, εξαιρουμένης της εκπομπής της Καμπάκογλου, που επίσης είναι φίλη μου και η κόρη της ένα θαυμαστό παιδί που συνεργαστήκαμε άψογα στην οργάνωση του «Duende». Θέλω να πω ότι στην ΕΡΤ δεν πάτησα ούτε τώρα, ούτε τότε! Για να το γενικεύσω, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ αλλού βιάστηκε κι αλλού αργεί. Το να αργεί, ας πούμε, να ρίξει χαστούκια και να φυλακώσει μερικά αρχίδια, δεν μ’ αρέσει καθόλου! 

Κ.Τ.: Αυτό η Αντιπολίτευση το λέει «δόγμα Πολάκη». Δεν μπορεί η κυβέρνηση να βάζει φυλακή τον κόσμο.

Να βάζει! Η Αντιπολίτευση αυτή τη δουλειά έχει να κάνει εκτός απ’ τη γελοιότητα της. Διότι εδώ μιλάμε για μία Αντιπολίτευση που είναι βασικός χορηγός του Τσίπρα! Να τους πλήρωνες, PR να τους είχες, δεν θα την κάνανε τέτοια δουλειά. Επίσης, απ’ τα Μνημόνια και μετά έχω καθημερινό λόγο στο ραδιόφωνο της κυβέρνησης, απ’ όπου εξυπακούεται πως με αντιπαθούν πολλοί κομματικοί. Κι έχω ακούσει πάλι μέσα απ’ το Μαξίμου ανθρώπους να μου λένε «Σ’ ακούμε γιατί λες αυτά που σκεφτόμαστε όλοι μας». Σήμερα, ας πούμε, για το θέμα της καθαρίστριας με το απολυτήριο, απευθύνθηκα προσωπικά στον Καλογήρου, που τον πιστεύω και είναι θαυμάσιο παιδί. «Μιχάλη Καλογήρου» είπα στον αέρα, «αναλαμβάνεις να απαλλάξετε αυτή τη γυναίκα όταν έχουμε φάει στη μάπα τους μαλάκες όλους με τα πληρωμένα πτυχία απ’ την Ιταλία». Έλεος να δικάζεται μια γυναίκα που έκανε μια παγαποντιά για νά’χει 30 ευρώ μεροκάματο! 

Κ.Τ.: Γιατί πιστεύετε ότι δεν σας έπληξε προσωπικά το ότι μιλήσατε τόσο ανοιχτά την περίοδο των Μνημονίων;

Την ημέρα που ο Τσίπρας υπέγραφε για τα capital controls, εμείς παίζαμε Ντάριο Φο στο Ηρώδειο, παρουσία του μισού υπουργικού συμβουλίου. Όλοι γνώριζαν εκείνο το βράδυ! Είμαστε με τη Λίνα στα καμαρίνια και ακούμε έναν τεράστιο θόρυβο. Της λέω «Τι έγινε;», «Μπήκε ο Βαρουφάκης» μου απάντησε η Λίνα! Ο κόσμος μίλησε! Μα είναι κουραστικό, δεν βλέπουν ότι καταλαβαίνουμε πόσο διακαώς επιθυμούν να έχουν ισοβίως τον βουλευτικό μισθό τους; Εκεί, ξέρετε, απαντώ με ένα πράγμα: Την κατάρα μου! Τα ζήσαμε, δεν μπορείς να κατσικοπηδάς απ’ τη μία στην άλλη, ήμουν παιδί στην εκτίναξη της Αποστασίας Μητσοτάκη. Ήμουν ζωντανός σε μία οικογένεια με πατέρα αριστερό που ψήφιζε Παπανδρέου κατά το μεγαλύτερο μέρος της. Καταλάβαμε τι έγινε τότε και τι έφερε μετά! Την ημέρα του Πολυτεχνείου ανέβασα μέσα σε οχτώ λεπτά ένα κείμενο και πήρα συγχαρητήρια μηνύματα από τον δημοσιογραφικό κόσμο, αφού δεν είχε ξανασυμβεί να πει κάποιος όλη την αλήθεια μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Ήμουν αυτόπτης, όμως! Δεν θέλω να γυρίσουμε πίσω!

Κ.Τ.: Πολιτικά εννοείτε.

Δεν θέλω να ξαναδώ μπροστά μου τα καθάρματα που έφεραν την Ελλάδα στο σημείο αυτό, τρώγοντας τον άμπακο! Τον ά-μπα-κο! Έχω ένα φίλο αρχιτέκτονα που έφτιαχνε βίλες πλουσίων με πισίνες, που τις έβαφαν γκρίζες για να μην τους βρίσκουν στο google earth! Γκρίζες είναι και οι ζωές τους, γκρίζες είναι και οι ψυχές τους. Είμαι ένας φτωχός καλλιτέχνης με ταλέντο, ως έχει αποδειχτεί και δε γαμιέται κιόλας στο κάτω – κάτω της γραφής, που δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω απατεωνία! Ούτε μισό λεπτό στην καριέρα μου, στην πορεία μου και στη ζωή μου, δεν έκανα τίποτα βάσει σχεδίου. Η ψυχή μου κάτι αναζητούσε, έλεγα όχι σ’ ότι δεν μ’ άρεσε, αλλά ο Θεός για κάποιο λόγο έφερε δίπλα μου ανθρώπους που με προχώρησαν: Ανδρέας Βουτσινάς, Μάνος Χατζιδάκις που τον γνώρισα όταν ήταν να τον γνωρίσω, Θέατρο Τέχνης, Λίνα Νικολακοπούλου. Συνήθως δεν την αναφέρω σ’ αυτά που λέω, όμως δεν ξέρω τι βόλτα θα είχα στη ζωή χωρίς τη Λίνα! 

Α.Μ.: Αποσύρεστε τακτικά στο κτήμα σας ακόμα;

Καταρχάς δεν είναι κτήμα μου, είναι της οικογένειας μου. Είμαστε τέσσερις αυτή τη στιγμή και όλοι διεκδικούν από κάτι (γέλια), αλλά όλοι βάλαμε τον οβολό μας για να τό’χουμε. Άμα έρθετε να το δείτε, θα καταλάβετε την ταπεινότητα και εκεί! Υπάρχει εκεί ένα εκκλησάκι του 14ου αι. και φρόντισα τα δύο δωματιάκια που φτιάξαμε να μην ξεπερνάνε το ύψος του τρούλου της εκκλησίας. Δεν κάνει ο Θεός να’ναι πιο χαμηλά από μας! 

Α.Μ.: Κι εκεί καταφεύγετε όταν μπουχτίζετε απ’ όλα;

Όχι, αποσύρομαι όταν έχω χρόνο, να είμαι όλη μέρα τσιτσίδι, να βλέπω τις πάπιες και τα πουλερικά, με μια τραπεζόγκα τεράστια πού’χει τα πάντα πάνω και βασικά για να γράφω.

Α.Μ.: Και το κινητό τό’χετε ανοιχτό;

Έχω αυτό το καταραμένο το ipad…Για δες κινητό που έχω (σ.σ. μας δείχνει μια παμπάλαια συσκευή). Πείτε μου ποιος έχει τέτοιο κινητό, όχι, πείτε μου…Εκεί περνάς ωραία, λοιπόν, γιατί ακούς τα αηδόνια. Ένας πιτσιρικάς μού’μαθε κι ένα πρόγραμμα με πιανάκι. Μ’ αυτό και μ’ ένα μπλοκάκι με πεντάγραμμα, γράφτηκαν «Αντιγόνη», «Duende», «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Καληνύχτα Μαργαρίτα»…Γεμίζω μπλοκάκια…Μου είναι αρκετό αυτό το ταξίδι για να κάνω τη δουλειά μου, αλλά δεν θα πω όχι και σε μία πιανάρα βέβαια!

Κ.Τ.: Θέλω να ξαναπάμε σ’ αυτό που λέγαμε για τους δημοσιογράφους. Σήμερα με τα social media δεν πετάει ο καθένας την άποψη του τελείως αβασάνιστα;

Βλέπω παρόλα αυτά ενδιαφέροντα πράγματα στα social media φίλων μου. Πέτυχα, ας πούμε, μια φράση που εμένα δεν θα μου έβγαινε εύκολα: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια απ’ τη φτώχεια των ιδεών». Ακόμα και στα inbox, μιλώντας με φίλους καμιά φορά, μου έχουν φύγει ατάκες που μετά τις ξαναγράφω. Είπα σε μια φίλη μου που έχασε τον πατέρα της: «Πάει πάνω για να σε βοηθήσει»…Έτσι είναι, η ζωή προχωράει. Ας μη μείνουμε στο συλλυπούμαι. Γιατί να τά’χουμε εύκολα τα συλλυπητήρια και δύσκολα τα συγχαρητήρια; Βρήκα μια φορά κάποιους μετά από μια πρεμιέρα. «Πως ήταν, παιδιά;» ρώτησα. «Χάλια»…Και τι ήρθες εδώ, ρε μαλάκα, στο τζάμπα μπουφέ; 

Κ.Τ.: Μήπως τα γραπτά στα social media δεν μένουν; Θυμόμαστε κάτι πού’χαμε γράψει πριν ένα χρόνο ή μας το θυμίζει το ίδιο το facebook. Μήπως τελικά καταναλώνουμε ενέργεια για τα likes σε κάτι που δεν μένει;

Να πω κάτι σκληρό; Σκεφτείτε ένα 30% απ’ αυτή την ενέργεια να ήταν σεξ! Έχουμε κόψει από κει, άρα είμαστε όλοι του γιατρού.

Κ.Τ.: Μήπως δεν έχουμε κόψει, αλλά – ακόμη χειρότερο – έχουμε αντικαταστήσει;

Κι αυτό του γιατρού! Όταν έρθει η ώρα αυτής της θεσπέσιας πράξης σωματικής επαφής των ανθρώπων, όταν έχει ξοδευτεί τόση ενέργεια, ή το κάνεις στα «παρτά» ή, όπως λένε κάποιοι φίλοι, νάκα κούκου. 

Κ.Τ.: Τζάμπα διοχέτευση της καύλας δηλαδή.

Καταρχάς το ίδιο το μέσο είναι ντεκαυλέ. Διαβάζω καμιά φορά ορισμένες εξαιρετικές αναρτήσεις της συγγραφέως Μάρως Βαμβουνάκη. Αυτή γράφει κάτι φεϊσμπουκικά posts, μαγικά! 

Α.Μ.: Εγώ πάλι παρατηρώ πως επειδή κάποιος έχει «φίλο» στο facebook τον Κραουνάκη ή την Αφροδίτη Μάνου, μπορεί να τους ασκήσει και την πιο πικρόχολη κριτική.

Δεν πειράζει. Αυτό είναι απότοκο του ίδιου του μέσου. Αν δε συμφωνείς, απλά δεν έχεις facebook κι εγώ ξέρω ανθρώπους που δεν έχουν.

Α.Μ.: Μόνο αυτό; Στην Ιταλία που πήγα πρόσφατα οι άνθρωποι, καλλιτέχνες κιόλας, είχαν ένα σνομπισμό απέναντι στο μέσο. 

Λογικό, αφού η Ελλάδα σ’ αυτά ήταν έτσι κι αλλιώς είκοσι χρόνια πίσω. Πρόσφατα όμως άκουσα ένα πέρσικο κομμάτι στο facebook που ανέβασε ένας φίλος, τον οποίο γνώριζα από φοιτητή και σήμερα φτιάχνει κουζίνες. Έλιωσα με το κομμάτι, το μοίρασα δεξιά κι αριστερά. Πάντως τώρα που θέλω να εκδώσω τις δύο τραγωδίες, θα κάνω πλατφόρμα, δε θα κάνω CD. Θα παίρνουν όλο το έργο με τα κείμενα μέσα, φωτογραφικό υλικό κλπ. Επίσης ρίχνω όλο το βάρος στο live, που πρέπει νά’ναι σημαντικό. Δε μπορεί να’ναι αρπαχτή! Όλοι τρέχουν να εξυπηρετήσουν την καριέρα, τι θα βάλουν μέσα, τα περσινά ή τα παλιότερα σουξέ. 

Κ.Τ.: Ο Αντώνης έκανε μια στήλη δισκοκριτικής στο Κουτί της Πανδώρας…

Εγώ δεν πιστεύω στην κριτική. Ο Αντώνης μου γράφει καλά, αλλά δεν ξέρω αν μια μέρα στραβώσει. Και ο Γεωργουσόπουλος, πού’ναι φίλος μου, είχε γράψει λίβελο για τη «Λυσιστράτη»: «Αποπατούν πάνω στο ελληνικό τραγούδι» για ένα πράγμα που άφησε εποχή! Υπάρχει ένας πολύ καλός κριτικός θεάτρου στην ATHENS VOICE, ο Σαμπατακάκης, που είναι απολύτως καταρτισμένος και τον παρακολουθώ.

Α.Μ.: Λαμβάνετε στο inbox τραγούδια νέων δημιουργών;

Ναι και τα ακούω. Όχι αμέσως, μπορεί και μετά από ένα μήνα, αλλά τα ακούω. Δεν κάνει να σνομπάρεις εφόσον έχεις ένα ανοιχτό παράθυρο, εκτός αν κάποιος είναι αναιδής…

Α.Μ.: Αφού βρίσκετε το χρόνο, πάλι καλά.

Και τι ειν’ ο χρόνος;  Ξέρεις κάτι; Λες «Εγώ είμαι ένα ζώον που κινείται μέσα σε μια κοινωνία με υποχρεώσεις». Αυτό είμαστε απ’ την ώρα που ξυπνάμε μέχρι που ξανακοιμόμαστε. Έστω, έλλογο πες το! Τις μέρες που έχω δέκα δουλειές, έχω τόσο άγχος που φεύγουν χωρίς να το καταλάβω. Έτσι, θα τελειώσουν οι δουλειές και θα βρω και χρόνο ν’ ακούσω το τραγούδι ενός παιδιού. Και μένα ο Χατζιδάκις είχε κάνει καιρό να μ’ ακούσει, αλλά όταν μ’ άκουσε, μ’ έστειλε στον Πατσιφά. Κι ερχόταν ο Πατσιφάς και μού’λεγε: «Μα τι έχει μαζί σου ο Χατζιδάκις; Είστε ερασταί;» (γέλια) Την ξέρετε την άλλη την ιστορία με τον Γιώργο Μαρίνο; Πάρα πολύ αστεία! Μετά την «Οδό Ονείρων» που είπε «Κάθε κήπος έχει» κλπ., έπρεπε να ζήσει και τον έστειλαν σε μια άλλη δουλειά με μαέστρο τον Γιώργο Μουζάκη. Ο Μουζάκης ήταν δύσκολο παιδάκι, δύστροπο. Λέει λοιπόν του Μαρίνου με κακία: «Εσύ είσαι που σκοτώνονταν ο Χατζιδάκις με τον Χορν ποιος θα σ’ έχει γκόμενο;» Κι απαντάει ο Μαρίνος: «Αχ, κύριε Μουζάκη μου, θα σκοτώνονταν ο Χατζιδάκις με τον Χορν κι εγώ τώρα θά’μουν εδώ να πω τραγούδι σας;» (γέλια) Τέλος πάντων, ήταν θράσος, αλλά και αληθινό εκ μέρους του. Έχουμε πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, ξέρετε. Κι είμαι πολύ θυμωμένος γιατί δυο – τρία ονόματα χαλάνε κόσμο στο εξωτερικό: Παπαϊωάννου, Λάνθιμος, Τερζόπουλος. Δεν έπρεπε ο Παπαϊωάννου και ο Τερζόπουλος να ανοίξουν την Επίδαυρο; Και αντ’ αυτών βλέπουμε κάτι ξαδέρφες και κάτι καλόγριες του Μεσαίωνα, συγγνώμη. Σαν τα σκατόπαιδα βγάζουμε απ’ έξω ότι δεν είναι παρεούλα μας για να μη μας εκθέσει. Τι σας είπα στην αρχή; Με πήγαινε ο Θεός όπου έπρεπε και πάλι ψιλοέτρεμα. Με θυμάμαι μια σταλιά να πηγαίνω στις πρόβες της «Ορέστειας» στο Θέατρο Τέχνης και να κάθομαι δίπλα στον Κουν. Αυτός φώναζε και μετά γύρναγε και μού’κανε: «Ε;» Όποιον είχε δίπλα του, τον ρώταγε. Στην τέταρτη πρόβα ρώτησε: «Αυτό το παιδάκι το κατσαρομάλλικο γιατί δεν ήρθε σήμερα;» Άρα τού’λειψα του παππού! Και τώρα που έπαιζα στο Τέχνης τα παιδιά με έβλεπαν: Έβγαινα απ’ την πορτούλα του Λαζάνη, έλεγα το Πάτερ Ημών, φύλαγα τη φωτογραφία του Κουν και μετά έσκαγα στη σκηνή. Θα μου πεις «σιγά», μα είναι εκεί! Κι αυτός πού’ναι εκεί του γαμήθηκε η μάνα για να το φτιάξει αυτό το πράγμα που είναι η μισή ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου.

Κ.Τ.: Το 2009, μια άγρια εποχή, κυρίως από ψυχολογικής άποψης, τι γινόταν στην τέχνη; Υπήρχε πολιτική τέχνη;

Εγώ έκανα τον Βάρναλη, έκανα τον Ντάριο Φο, ακόμα και ο Lorca πολιτική επιλογή ήταν. Ανασταίνει όλο το μεσογειακό αίσθημα, μας λέει από που είναι το φαΐ μας. Και σου λέει και κάτι σχετικό με την ερώτηση σου, Κωνσταντίνε: «Πολλά κυκλοφορούν γύρω καθημερινά παριστάνοντας ότι έχουν duende χωρίς νά’χουν ίχνος duende». Τραγουδιστές, συνθέτες, σκηνοθέτες, καλλιτεχνικά ρεύματα…Αυτό είναι που δεν κάνουμε: Αφήνουμε την αδιαφορία, κατά τον Lorca πάντα, να μας παραπλανήσει. Διαβάζουμε ένα κείμενο και το περνάμε διαγώνια, δεν το κοιτάμε. 

Κ.Τ.: Κι αν υποτεθεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα συγγενής με το «Duende» του Lorca, δε βρίσκετε ότι είμαστε μάλλον «αποΝτουεντισμένοι»;

Όχι! Πήγαινε σ’ ένα πανηγύρι, πήγαινε σε μια ονομαστική εορτή. Μην κοιτάς που γκρινιάζουμε, ο Διόνυσος στη χώρα αυτή βασιλεύει! Στη Θεσσαλονίκη που πήγα πρόσφατα, ούτε ένας ταξιτζής δεν μου είπε κάτι αρνητικό. «Δόξα τω θεώ, τα καταφέρνουμε», όλοι ήταν θετικοί. Μέχρι ένα πιτσιρίκι ήρθε και μου είπε: «Α, έρχεστε απ’ το θέατρο. Έχουμε και θέατρο στη Θεσσαλονίκη». Πήγαινε Κρήτη! Ποιος θα σου γκρινιάξει στην Κρήτη; Ουδείς! «Εμείς έχουμε να φάμε» μού’πε ο πουλμανατζής. Ξέρετε τι έγινε εδώ; Απλά φαγώθηκαν τα λεφτά και φάνηκε η τρύπα. Η φιγούρα που κάνανε στο γείτονα πήγε στο διάολο και τώρα ντρέπονται να πουν ότι δεν έχουν λεφτά. Ε, απ’ αυτό θα πας στον καρκίνο ή στην κατάθλιψη, δεν υπάρχει κάτι άλλο. 

Κ.Τ.: Άρα δεν πιστεύετε ότι το «Duende» της χώρας είναι ανύπαρκτο.

Όχι, απλά δε δουλεύει κανείς για να το κρατήσει ενεργό.

Κ.Τ.: Έβλεπα πρόσφατα, όμως, μια επιστολή ανθρώπων του πνεύματος από το 2011: Να κάνουμε πλάτες στην κυβέρνηση, να σταματήσει ο λαϊκισμός και άλλα τέτοια…

Βγάζω καντήλες με τη φράση «άνθρωποι του πνεύματος». Εμένα μ’ ενδιαφέρει τι έργο παράγουν οι άνθρωποι του πνεύματος. Τι τραγούδι βγάλανε, τι βιβλίο γράψανε, τι ταινία γυρίσανε. Αν είσαι μάγκας δηλαδή θα πάρεις μια κάμερα και θα τη γυρίσεις την ταινία, όπως έκανε ένα μνημείο των απόκληρων με μια 16άρα ο Παναγιωτόπουλος, το «Delivery». Μου έλεγε ο καημένος: «Αυτή την ταινία δεν θα τη δει κανείς»…Και κάνει τρελό σουξέ! 

Α.Μ.: Σας λείπουν οι εποχές που οι διανοούμενοι έστελναν επιστολές στον Τύπο για τα κακώς κείμενα;

Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα! Ο Χατζιδάκις μόνο ήταν μια κατηγορία από μόνος του! Την ώρα που γκάριζε, όλοι οι άλλοι τον βρίζανε! 

Α.Μ.: Ο Γιάννης Αγγελάκας στέλνει σήμερα επιστολές στα ΜΜΕ.

Τον αγαπώ! Τον α-γα-πώ! Είναι καλλιτέχνης, είναι ολότητα! Παιδιά, ο καλλιτέχνης δεν πρέπει νά’ναι γκρούπα, είναι μοναχικό ον. Εμένα μου συμβαίνει το εξής με φίλους μου: Όταν βρίσκομαι με τον Κώστα Λειβαδά τρώμε το τραπέζι απ’ τα γέλια. Το τι λέει το στόμα μας! Πάντα όμως η δική μου γκαρίδα είναι «δουλειά», «ποια είναι τα καινούργια σου τραγούδια», αυτό μόνο μ’ ενδιαφέρει. Μου την πέσανε όλοι γιατί είπα ότι η Άννα Βίσση είναι η πιο ζωντανή ενέργεια απ’ το πλαίσιο των τραγουδιστριών. Έχουμε, απ’ την άλλη, δύο τεράστιες τραγουδίστριες που τις βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι με τις άλλες λες και είναι μια οικογένεια: Βιτάλη και Γαλάνη! Οι άλλες είναι χιλιόμετρα μετά! Δεν προσβάλλω τώρα, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε ποιο είναι το ΤΟΠ. Στην πρεμιέρα του «Duende», το πρόσωπο που κάλεσα να εκπροσωπήσει τον κόσμο του τραγουδιού ήταν η Βιτάλη. Στο θέατρο έχουμε επίσης σπουδαίους καλλιτέχνες: Καρατζάς, Μαυρίκιος που έκανε ένα αριστούργημα! Πως βγαίνει η «βρώμα» και ξέρουμε όλοι απ’ την επόμενη ποιο ήταν το καλό και ποιο ήταν η παπάρα; Τέλος! Ένας φίλος μου λεφτάς μου λέει «Στη μπουνάτσα θα λαμβάνεις τα μέτρα σου».

Α.Μ.: Ποια ήταν η λιγότερο επιτυχημένη παράσταση σας;

Από αποδοχή κόσμου, πολλές. Μία τεράστια αποτυχιάρα ήταν με τον Νίκο Σούλη στο ZOOM, το «Όταν τελειώσαν τα γκάζια». Με τη Δήμου και τον Ζαχαράτο ήταν και πήγε άπατο! Ακριβό κιόλας, με ρόδες αεροδρομίου, φευγάτα πράγματα, αλλά…Και ένα άλλο με τον Γιώργο Μαρίνο, ήταν το comeback του στο θέατρο. Άπατο κι αυτό! 

Α.Μ.: Πως είναι ο Μαρίνος; Μιλάτε; Είναι καλά;

Είναι καλά! Θα πάω να τον δω, στο τηλέφωνο πάντως μιλάμε σαν νά’ταν χθες. 

Κ.Τ.: Θα ήθελα ένα σχόλιο σας για τον Ζακ Κωστόπουλο.

Λιώσανε οι νοικοκυραίοι ένα σπουργίτι. Βρήκαν ένα πουλάκι ημιθανές και του πατήσαν το κεφάλι. Θεωρώ το ίδιο εγκληματίες, εκτός απ’ αυτούς που τον έδειραν, όλους τους άλλους που κοιτούσαν απαθείς. Τους αμέτοχους αυτόπτες! Αυτό είναι αληθινά εφιαλτικό. Έτσι είμαστε, όλοι «κάπως» και κανείς δεν ξέρει τι «κάπως» είναι ο καθένας. Δεν ξέρω αν ο Ταχτσίδης ντύνεται γυναίκα και βγαίνει το βράδυ στη Συγγρού ή πως ο Μποσκοΐτης τη βρίσκει μόλις κλείνει την πόρτα του. Ούτε κι εσείς τι κάνω εγώ στο σπίτι μου. Αυτό το «κάπως», λοιπόν, είναι εφιαλτικό και όλοι οι άλλοι που ήταν απέναντι φέρουν βαρύτατη ευθύνη εξίσου και με τους αστυνομικούς ακόμη.

Κ.Τ.: Το δίπολο «Πρόοδος – Συντήρηση» είναι πιο εμφανές από ποτέ, έτσι;

Ούτε η πρόοδος είναι πρόοδος, ούτε η συντήρηση είναι συντήρηση. Και τα δύο είναι τραγωδία! Αυτό που εκπροσωπεί την πρόοδο ακόμα να καταλάβει πως πρέπει ν’ αντιδράσει και αυτό που εκπροσωπεί τη συντήρηση, αν έχει αρχηγό αυτή τη γλειμμένη γελάδα, αυτό το ανερμάτιστο πρόσωπο πού’χουν βάλει εκεί πέρα, καταργείται αυτομάτως. Κάποτε και τό’παμε πριν, έχουν υπάρξει σοβαρότατα πρόσωπα της Δεξιάς στην Ελλάδα. Το ότι η Δεξιά σήμερα έβγαλε έναν τέτοιο, σημαίνει πως είναι σκατομάγαζο. Θα μπορούσε νά’χει βγάλει ένα πρόσωπο – εδώ γελάω – να τους παίζει με τον τρόπο που τους παίζει ο Τσίπρας. Δηλαδή ψωνίζω κι απ’ όποιο μαγαζί γουστάρω άμα λάχει. Θεωρώ ότι το τωρινό πρόσωπο στον Πολιτισμό είναι σοβαρό και τό’χει αποδείξει ήδη με μια – δυο κινήσεις. Τελειώσαμε με το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων που πήγαμε να καταστραφούμε. Έπειτα έχουμε κι ένα κακό παράδειγμα: Όταν ένας καλλιτέχνης αναλαμβάνει δημόσιες θέσεις και αποτυγχάνει, πολύ δύσκολα επανέρχεται στην εκτίμηση του κόσμου. Αντίθετα, ένας καλλιτέχνης σε δημόσιο πόστο που πετυχαίνει, αποτελεί καλό παράδειγμα για την κοινωνία. Επιπλέον έχει χαθεί η συντεχνία, αυτή η υπέροχη αρχαία λέξη. Τα πάντα έχουν γίνει λυκοφιλίες. Δουλειά, δουλειά, δουλειά, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Να προχωράμε με αγάπη! 

Α.Μ.: Σας αρέσει να δίνετε συνεντεύξεις, κύριε Κραουνάκη, έτσι δεν είναι;

Εκτός αν είμαι down, που δε μπορώ να πω και πολλά. Αυτή όμως εδώ η συνέντευξη ήταν για μένα μια ειδική συνθήκη. 

Σταμάτης Κραουνάκης + Σπείρα Σπείρα: «Φίλα με… στις Γραμμές»   

Από 3 Νοεμβρίου 2018

Ολική επαναφορά του μύθου της διασκέδασης

Το ωραιότερο λαϊκό πρόγραμμα της Αθήνας που έκανε τις Δευτέρες Σάββατα, επαναπροσδιορίζοντας στην καρδιά των ανθρώπων το τρυφερό παραμύθι της συλλογικής διασκέδασης,  έρχεται να μοιράσει τα αισθήματά του ανανεωμένο με φρέσκο αέρα ξαναζωντανεύοντας το ιστορικό μαγαζί «Γραμμές» με τρία βράδια τη βδομάδα, για όλο τον κόσμο.

Η ομάδα που άλλαξε τη νύχτα :

Χρήστος Γεροντίδης: φωνή, καχόνε
Σάκης Καραθανάσης: φωνή, κιθαρόνι, καχόνε
Σταμάτης Κραουνάκης: φωνή, πιάνο
Κώστας Μπουγιώτης: φωνή, καχόνε
Βασίλης Ντρουμπoγιάννης: πιάνο 
Βάιος Πράπας: φωνή, κιθάρες, μπουζούκι 
Νίκος Σταδιάτης: φωνή, ακορντεόν
Γιώργος Στιβανάκης: φωνή, μαράκες, ντέφι
Γιώργος Ταμιωλάκης – τσέλλο

Το χώρο κοσμούν γλυπτά του Κωστή Γεωργίου
Κοστούμια: Θοδωρής Καραγκούνης, L’A Pro atelier 
Ενορχηστρώσεις η ομάδα μουσικών
Στον ήχο οι Δημήτρης Γιάλας, Θοδωρής Τζωρτζίνης
Σχεδιασμός φωτισμού o Κώστας Μπλουγουράς
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Φωτογραφία αφίσας Σταμάτη Κραουνάκη: Παναγής Χρυσοβέργης
Artwork : Proweb
Υπεύθυνη προβολής + δημοσιότητας: Δέσποινα Κραουνάκη

Πληροφορίες:

Ημερομηνίες: Από 3 Νοεμβρίου 2018

Ημέρες και ώρες: Κάθε Σάββατο 22.00, Κυριακή 19.00 και Δευτέρα 21.00

Τιμή εισιτηρίου:

Τιμές στο μπαρ : 15€ με ποτό, φοιτητικό και ανεργίας 10€ με ποτό 
Τιμές στο τραπέζι : Φιάλη κρασιού 70 € – 2 άτομα 
Φιάλη ποτού (απλή) 130€ – 4 άτομα
Φιάλη ποτού (special) 150€ – 4 άτομα

Κυριακή για όλη την οικογένεια – Family Time 
Tα συνοδευόμενα παιδιά κάτω των 15 ετών 5€ με αναψυκτικό ή χυμό 
Γονείς-συνοδοί 10 ευρώ για όποιο ποτό επιθυμούν

Μητσοτάκης: Σε πανικό στη Βουλή – Αντί για απαντήσεις, επίθεση και «δεν ντρέπεστε» στην αντιπολίτευση (video)

6167665

Μητσοτάκης: Σε πανικό στη Βουλή – Αντί για απαντήσεις, επίθεση και «δεν ντρέπεστε» στην αντιπολίτευση (video)

«Ουδέποτε, δόθηκε καμία εντολή για συγκάλυψη», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοιτώντας τους συγγενείς των θυμάτων

Βουλή: Ο λόγος για τα άδεια έδρανα του ΚΚΕ και της Νέας Αριστεράς στην ομιλία της Κωνσταντοπούλου

6167422

Βουλή: Ο λόγος για τα άδεια έδρανα του ΚΚΕ και της Νέας Αριστεράς στην ομιλία της Κωνσταντοπούλου

Μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οι βουλευτές των δύο κομμάτων επέστρεψαν στις…

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

InCollage 20240328 205245331

Μητσοτάκης: Όλο το παρασκήνιο για τις εκκαθαρίσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου

O Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως «παραίτησε» τους δύο στενούς του συνεργάτες προκειμένου να μην απολογηθεί…

«Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες» – Μαζικό συλλαλητήριο για τη ΛΑΡΚΟ στο κέντρο της Αθήνας

6167427

«Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες» – Μαζικό συλλαλητήριο για τη ΛΑΡΚΟ στο κέντρο της Αθήνας

Στο μαζικό συλλαλητήριο για την ΛΑΡΚΟ συμμετέχουν και άλλα σωματεία, φορείς, συνδικάτα αλλά και φοιτητικοί…