Ο Tim Brennan των Dropkick Murphys στο Κουτί της Πανδώρας: «Το hard rock θα ξαναβρεί τη θέση του στη μουσική σκηνή»

«Σε ό,τι αφορά την απεύθυνση στην εργατική τάξη και όλα αυτά, μένουν ίδιες οι αρχές μας». Η συνέντευξη με τον Tim Brennan των Dropkick Murphys - μιας εμβληματικής αμερικάνικης μπάντας από τη Βοστώνη, συνώνυμο της εργατιάς, της μετανάστευσης και του Celtic punk.  

Dropkick Photo Boom Box Band Final Edit 1 1

“The boys are back and they salute you!” – Μόλις τέσσερις μέρες πριν τη συναυλιακή επιστροφή των Dropkick Murphys σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μιλήσαμε στο τηλέφωνο με τον βασικό κιθαρίστα του συγκροτήματος Tim Brennan για το πώς κατέληξε μέλος τους, για τη μουσική σήμερα και την πανδημία covid, για το ‘The Departed’ και για το πάθος τους με την ιρλανδική κουλτούρα.

Οι Dropkick Murphys σχηματίστηκαν το 1996 στο Quincy της Μασαχουσέτης. Με περισσότερα από 25 χρόνια στη δισκογραφική και συναυλιακή πιάτσα, η μπάντα είναι γνωστή για τις έντονες, δυνατές και ενεργητικές ζωντανές εμφανίσεις της. Θεωρούνται από τους εμπνευστές-πρωτεργάτες του celtic punk, έναν όρο που έκαναν γνωστό οι επίσης punkers Ιρλανδοί (με έδρα το Λονδίνο) The Pogues στα ‘80s που αποτελούν και τις βασικές επιρροές του συγκροτήματος, ενώ έγιναν γνωστοί και για την υποστήριξη τους στην εργατική τάξη και τα συνδικάτα. Το “I’m Shipping Up to Boston”, ο εργατικός ύμνος “Worker’s Song”, το αντιπολεμικό τραγούδι/διασκευή “Johnny I hardly Knew Ya”, το “Rose Tattoo”, “Going Out in Style” και “Famous for Nothing” αποτελούν μερικά από τα τραγούδια-σήμα κατατεθέν τους.

Οι Dropkick Murphys επιστρέφουν στην χώρα μας για δύο συναυλίες αυτό το καλοκαίρι: Θα εμφανιστούν στην Αθήνα την Δευτέρα 13 Ιουνίου, στα πλαίσια του Athens Rocks και την επόμενη μέρα, Τρίτη 14 Ιουνίου θα ανηφορίσουν στην Θεσσαλονίκη, για μία συναυλία στην Μονή Λαζαριστών.

«Γειά, είμαι ο Tim Brennan ο κιθαρίστας των Dropkick Murphys καλώ για την προγραμματισμένη μας συνέντευξη!». Κάπως έτσι ξεκίνησε η κουβέντα μέσω τηλεφώνου την Πέμπτη (09/06) με τον βασικό κιθαρίστα της εμβληματικής αμερικάνικης μπάντας.

Που βρισκόσαστε αυτή τη στιγμή και πώς νιώθετε που είσαστε ξανά στο δρόμο;

«Eίμαστε σε ένα φεστιβάλ στη Σουηδία τώρα, στο “Sweden Rock Festival”. Βγαίνουμε να παίξουμε στις 8:30μ.μ. Είμαστε τρελά ενθουσιασμένοι που είμαστε και πάλι στο δρόμο, ξέρεις, δεν έχουμε βγει στο δρόμο από τον Μάρτη του 2020»

Έχετε δύο επερχόμενες συναυλίες στην Ελλάδα, πώς το βλέπετε αυτό το ταξίδι;

«Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που ερχόμαστε Ελλάδα, την τελευταία φορά που είχαμε επισκεφτεί τη χώρα είχαμε περάσει απίστευτα καλά. Οπότε το περιμένουμε πώς και πώς. Πριν από λίγο έδινα μια συνέντευξη σε έναν κύριο που πήρε συνέντευξη και από τους The Rumjacks και από μια άλλη Ελληνική μπάντα που έλεγε ότι είναι πάρα πολύ καλοί, είμαστε σούπερ-χαρούμενοι που θα παίξουμε με όλες αυτές τις μπάντες. Γενικά, έχουμε χαρεί πραγματικά πολύ που είμαστε και πάλι σε περιοδεία. Ξέρεις, ποτέ δεν σταματoύσαμε και ήταν ωραία το πρώτο διάστημα που είχαν κλείσει όλα (με την πανδημία) να κάνουμε ένα διάλειμμα, να είμαστε σπίτι για λίγο. Αλλά πολύ σύντομα είδαμε πολύ καθαρά πως έπρεπε να ξαναβγούμε στο δρόμο (γέλια)»

Γράφετε τα τραγούδια σας στο δρόμο;

«Η αλήθεια είναι πως δεν γράφουμε και πολύ όσο είμαστε στο δρόμο»

Έχετε ετοιμάσει κάτι καινούργιο;

«Μόλις ολοκληρώσαμε στο στούντιο την ηχογράφηση μερικών νέων τραγουδιών και σε κανά δυο εβδομάδες έρχεται μια μεγάλη ανακοίνωση. Οπότε ναι, ολοκληρώσαμε κάμποσα νέα τραγούδια ετοιμάζουμε και ένα ακόμα νέο. Στο φετινό European tour, ο κόσμος θα πάρει ένα μικρό “sneak peek” από το καινούργιο υλικό μας»

Ως ένας multi-instrumentalist από τη στιγμή που έγινες μέλος των Dropkick Murphys το 2003 έφερες μαζί σου μια μεγάλη γκάμα μουσικών οργάνων (μπουζούκι, μαντολίνο, ακορντεόν, πλήκτρα, πιάνο), πώς θεωρείς ότι επηρέασες την εξέλιξη του ήχου σας;

«Μπήκα στην μπάντα ως multi-instrumentalist ουσιαστικά και ενώ πλέον είμαι ο βασικός κιθαρίστας του συγκροτήματος, παίζω ακόμα ακορντεόν. Ειδικά όταν ηχογραφούμε τα πιο παραδοσιακά ιρλανδικά τραγούδια. Σχετικά με το πώς επηρεάστηκε το συγκρότημα με την ένταξή μου τα τελευταία 19 χρόνια, προσωπικά ήμουν τεράστιος φαν των The Pogues. Νομίζω πως όποιος ακούει τέτοιου είδους μουσικής θα είναι τεράστιος φαν και αυτού του συγκροτήματος. Έτσι, όλα αυτά τα χρόνια επιδίωξα να εντάξω στοιχεία των The Pogues στον ήχο μας. Με τα χρόνια γίναμε ολοένα και καλύτεροι στο πώς να εισάγουμε αυτά τα χαρακτηριστικά και να τα αναμειγνύουμε. Το πώς να συνδυάζουμε δηλαδή το ιρλανδικό παραδοσιακό στοιχείο με το punk ή το rock στοιχείο. Ο χρόνος τα αλλάζει όλα είναι αναμενόμενο πως θα αλλάξει και τους ανθρώπους, τους μουσικούς που διαμορφώνουν το συγκρότημα και αυτό εκφράζεται και στον ήχο. Κατά ένα τρόπο πήραμε τις μουσικές μας επιρροές και τις πήγαμε ένα βήμα παραπέρα. Συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο που χάραξε η μπάντα αλλά πιο ώριμοι πλέον»

Τι μουσικά όργανα παίζεις κυρίως αυτή τη στιγμή;

«Αυτή τη στιγμή παίζω κυρίως κιθάρα και ακορντεόν. Κάθε φορά που βγάζουμε ένα από αυτά τα Dropkick κομμάτια με τον πιο ιρλανδικό-τύπου χαρακτήρα θα παίξω συνήθως ακορντεόν. Αυτό μας διευκόλυνε σε πολλά επίπεδα και σε επίπεδο γραψίματος ιδιαίτερα όσον αφορά τη ταυτότητα μας ως ένα σέλτικ συγκρότημα»

Πώς έγινες μέλος των Dropkick Murphys;

«Επί της ουσίας, με ένα από τα μέλη των Dropkick που δεν είναι πλέον στο συγκρότημα, ήμασταν φίλοι από όταν ήμασταν έφηβοι και «τζαμάραμε» συχνά μαζί. Η σύντομη εκδοχή της ιστορίας είναι πως εκείνος είχε γίνει μέλος των Dropkicks και καθώς ήξερε πως παίζω μια ποικιλία ιρλανδικών μουσικών οργάνων, κάποια στιγμή το έφερε στην κουβέντα όπως μιλούσε με τον Ken (Ken Casey). Είχε αναφέρει λοιπόν κάτι του τύπου «έχω έναν φίλο που παίζει ακορντεόν». Στη συνέχεια, με πήραν μαζί τους σε tour για μερικούς μήνες, πουλούσαμε μπλουζάκια του συγκροτήματος και κάναμε live εμφανίσεις από εδώ και από εκεί. Λίγο καιρό μετά μου ζήτησαν να γίνω μέλος των Dropkick. Τα πρώτα χρόνια, είχα αναλάβει  το κομμάτι της παραδοσιακής ιρλανδικής μουσικής επένδυσης, όταν όμως έφυγε ο (τότε) βασικός κιθαρίστας ο Marc (Marc Orell), ανέλαβα εγώ το ρόλο του βασικού κιθαρίστα. Έπειτα μπήκε και άλλο ένα μέλος, ο φίλος μας ο Josh (Josh “Scruffy” Wallace) ο οποίος έφερε το μπάντζο και το μαντολίνο. Κάπως έτσι ήρθαν και έκατσαν τα πράγματα»

Ποιες ήταν οι βασικές μουσικές επιρροές στη μουσική σας;

«Σίγουρα οι The Pogues. Γενικότερα όλο τα μέλη του συγκροτήματος είμαστε μεγάλοι φαν των AC/DC, των RAMONES, Clash…και προσωπικά είμαι φανατικός της παλιάς country μουσικής, της γκάιντας, και όλου αυτού του πιο folk χαρακτήρα μέσα σε ό,τι κάνουμε.Υπάρχει το πιο «ήσυχο» folk μουσικό είδος και έπειτα το πιο άγριο είδος με τις ηλεκτρικές κιθάρες. Είναι ευχάριστο να μπορείς να μεταπηδάς από το ένα στο άλλο. Επίσης, πάντα έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και για καινούργια πράγματα από τα οποία θα αντλήσουμε έμπνευση»

Πώς βλέπεις τη σημερινή μουσική; Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα;

«Είναι κάπως τυπικό το ζήτημα, επηρεάζεται από το τι επικρατεί, τι είναι εμπορικό και τέτοια. Δεν ακούω τόσο pop ή εμπορική μουσική ωστόσο υπάρχουν μπάντες που κάνουν πραγματικά φανταστική δουλειά. Συχνά δηλαδή μπορεί και να μας τραβήξει ένα νέο άκουσμα ακόμη και κάτι που δεν θα φανταζόσουν ποτέ ότι θα μας άρεσε. Γενικότερα, εκτιμάμε όλοι την μουσική ό,τι είδος και να είναι. Θα ήθελα να δω τη σημερινή μουσική όμως να αρχίζει να κινείται λίγο περισσότερο στην προηγούμενη περίοδο όπου υπήρχαν ντραμς και κιθάρα και όλα αυτά. Δεν υπάρχουν πολλές μπάντες σήμερα στην εμπορική σκηνή. Ξέρω ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα επιστρέψουν όμως. Με τη μουσική έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Το hard rock θα ξαναβρεί τη θέση του στη μουσική σκηνή»

Ακούγεσαι αρκετά αισιόδοξος

«Κάποια στιγμή ναι, πιστεύω πως το είδος αυτό θα αναρριχηθεί πίσω στην παλιά του θέση»

Οι Dropkick Murphys έχουν αφήσει το στίγμα τους, ως μια κοινωνικά και πολιτικά ευαισθητοποιημένη μπάντα, με απεύθυνση στην εργατική τάξη και ως τέτοια κατέκτησε το κοινό της. Πιστεύετε ότι η μουσική σας μπορεί να επηρεάσει το ίδιο τη νέα γενιά;

«Αυτή τη στιγμή, μας απασχολεί ιδιαίτερα η γενική κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, μας ενδιαφέρει κυρίως να κάνουμε τον κόσμο να περνάει καλά μετά από μια μεγάλη και δύσκολη περίοδο που διανύσαμε (πανδημία). Ωστόσο, διατηρούμε φυσικά τις ίδιες αρχές με αυτές που είχαν οι Dropkick όταν ξεκίνησαν. Σε ό,τι αφορά δηλαδή την απεύθυνση στην εργατική τάξη και όλα αυτά, μένουν ίδιες οι αρχές μας. Αλλά όσο χάος και να επικρατεί πάντα προτεταιρότητά μας είναι να κάνουμε τον κόσμο να περνάει καλά»

Καταφέρατε να κάνετε «μεγάλο όνομα» και στην πιο “mainstream” κουλτούρα με το τραγούδι “Tessie” που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία “Fever Pitch” και φυσικά με το “The Warrior’s Code” που επένδυσε μουσικά την ταινία “The Departed” (του Martin Scorsese). Πώς σας φάνηκε όλο αυτό;

Όσον αφορά το The Departed, ναι αυτό ήταν πραγματικά τεράστιο. Tο “I’m Shipping Up To Boston”, ήταν ένα κομμάτι που ηχογραφήσαμε και βγάλαμε κάπου ενάμιση με δύο χρόνια πριν το The Departed πάρει σάρκα και οστά γεγονός που δείχνει τη δύναμη των μίντια, της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου στο να αποτελούν σημεία αναφοράς για τους ανθρώπους. Βρίσκουν κάτι με το οποίο μπορούν να συνδεθούν. Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν είχαμε φανταστεί κάτι τέτοιο. Σίγουρα μας χάρισε απίστευτη φήμη, σίγουρα ειδικά στο σπίτι μας πίσω στη Βοστώνη ή στη Νέα Αγγλία. Ακόμη και αν κάποιος δεν ξέρει καν την ύπαρξη μας θα έχει ακούσει το “I’m Shipping Up To Boston”. Έχει πλάκα όταν μπορούμε και το βλέπουμε αυτό (γέλια)»

Ποια τραγούδια σας ξεσηκώνουν τη μεγαλύτερη αντίδραση από το κοινό;

«Το “I’m Shipping Up To Boston” και το άλλο είναι το “Rose Tattoo”»

To άλμπουμ σας “Turn Up That Dial” κυκλοφόρησε στη μέση της πανδημίας και δεν προλάβατε να κάνετε περιοδείες

«Ναι δυστυχώς όταν βγήκε το άλμπουμ ήταν ανέφικτο (εξαιτίας της πανδημίας covid) να το παίξουμε live και το γεγονός ότι τώρα καταφέραμε να παίξουμε για πρώτη φορά κι αυτά τα κομμάτια είναι κρίμα από την άλλη βέβαια χαιρόμαστε που τώρα συνέβη. Είναι ωραίο που επιτέλους παίζουμε νέο μας υλικό για τον κόσμο στο φετινό μας tour στην Ευρώπη. Το αγαπώ αυτό το άλμπουμ, είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουμε εμπνευστεί και δημιουργήσει ποτέ. Το πιο παράξενο πράγμα είναι το να ξέρεις ότι έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τη στιγμή που βγήκε, μεσολάβησε μεγάλο κενό αδράνειας. Τώρα όμως επιτέλους παίζουμε τα κομμάτια!»

Με το “Johnny, I Hardly Knew Ya” το 2007 είχατε περάσει ένα ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα, σκοπέυετε να κάνετε κάτι παρόμοιο και τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία; Πώς τη βλέπετε την κατάσταση;

«Δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο, φυσικά θα δείχνουμε με όποιο τρόπο μπορούμε τη στήριξη μας στην Ουκρανία, αλλά αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να εστιάσουμε στο να περάσει ο κόσμος καλά γιατί το έχει ανάγκη. Δεν ξέρω, υπάρχουν ένα σωρό δυσάρεστα πράγματα που συμβαίνουν παράλληλα αυτή τη στιγμή στον κόσμο δυστυχώς»

Συνεχίζετε κανονικά την παράδοση εορτασμού του St Patrick’s Day στη Βοστώνη;

«Αυτή τη χρονιά ήταν η πρώτη φορά που δεν κάναμε live stream, όπως κάναμε τη τελευταία διετία, οπότε είναι πολύ ωραίο για εμάς να επιστρέφουμε σπίτι. Είναι “hometown” εμφανίσεις που θα κάνουμε κάθε χρόνο και είναι αυτή η στάνταρ περίπτωση που θα παίξουμε σπίτι. Το να παίζουμε στη Βοστώνη, έχει κάτι το μοναδικό εάν κανείς επιθυμεί να δει το πιο τρελό “dropkick” σόου που παίζει, να έρθει στη Βοστώνη για καμιά εβδομάδα για το St Patrick’s Day και να δει τι γίνεται (γέλια)»

Τρέφετε μεγάλο σεβασμό και δίνετε μεγάλη βάση στην ιρλανδική παράδοση. Μοιράζεστε όλοι την αγάπη αυτή από κοινού;

«Υπάρχουν πολλοί Ιρλανδοαμερικάνοι στη Βοστώνη και στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Αγγλίας, οπότε όλοι μεγαλώσαμε με παραδοσιακά ιρλανδικά ακούσματα. Κουβαλάμε αυτή την κουλτούρα στο background και για το οποιονδήποτε λόγο, όλους μας τράβηξε αυτή η μουσική όταν ήμασταν νεότεροι. Είναι ωραίο να μπορείς να το εξερευνείς αυτό ως ενήλικας»

Θα χαρώ πολύ να σας δω τη Δευτέρα λοιπόν στην Αθήνα. Ευχαριστώ για τη συνέντευξη!

«Ανυπομονούμε κι εμείς! Καλη συνέχεια με τη μέρα σου!»

Οι Tim Brennan και James Lynch στέλνουν μέσω βίντεο ένα ξεχωριστό μήνυμα στους Έλληνες φανς:

Πολλοί από εσάς που τους παρακολουθήσατε ζωντανά στις προηγούμενες επισκέψεις τους στην Ελλάδα ξέρετε τι να περιμένετε!

Ο Βαγγέλης Βλάχος αφιέρωσε στον Καραμανλή το βίντεο του Άδωνι με τα τρενάκια – «Αφού δεν καταλαβαίνουν…»

430113696 386032271017011 577611428516139923 n

Ο Βαγγέλης Βλάχος αφιέρωσε στον Καραμανλή το βίντεο του Άδωνι με τα τρενάκια – «Αφού δεν καταλαβαίνουν…»

Με βίντεο του Άδωνι να... παίζει με τρενάκια ανέβασε ο Βαγγέλης Βλάχος θέλοντας να απαντήσει…

Χείμαρρος ο Λαζόπουλος: «H μικρή χούντα των Πλεύρη, Άδωνι και Βορίδη ανέλαβε τον ρόλο της συγκάλυψης» (video)

Λαζόπουλος 1

Χείμαρρος ο Λαζόπουλος: «H μικρή χούντα των Πλεύρη, Άδωνι και Βορίδη ανέλαβε τον ρόλο της συγκάλυψης» (video)

«Μην αφήσετε το τσεκούρι, κρατήστε ακέραιο το επάγγελμα σας του τσεκοροποιού», ανέφερε ο Λάκης Λαζόπουλος…

Στέφανος Κασσελάκης: Έσβησε τούρτα για τα γενέθλια του μετά την ορκωμοσία του – Τι δώρο του έκαναν (εικόνες)

6168234

Στέφανος Κασσελάκης: Έσβησε τούρτα για τα γενέθλια του μετά την ορκωμοσία του – Τι δώρο του έκαναν (εικόνες)

Τούρτα για τα γενέθλια του έσβησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, λίγο μετά την…

Πρώτη δήλωση 12χρονης για Κολωνό: «Θέλω να γίνω εισαγγελέας, να κλείνω στη φυλακή ανθρώπους όπως αυτούς που με βίασαν» (Video)

6168031

Πρώτη δήλωση 12χρονης για Κολωνό: «Θέλω να γίνω εισαγγελέας, να κλείνω στη φυλακή ανθρώπους όπως αυτούς που με βίασαν» (Video)

«Σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου», ήταν η φράση που είπε στη…

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: Οι πρώτες δηλώσεις μετά την περιπέτεια υγείας – «Αν καθυστερούσαμε πέντε λεπτά, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά» (video)

Χατζηπαναγιώτης

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: Οι πρώτες δηλώσεις μετά την περιπέτεια υγείας – «Αν καθυστερούσαμε πέντε λεπτά, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά» (video)

«Αν ήμουν μόνος μου, ίσως το άφηνα να δω αν θα περάσει», ανέφερε στις δηλώσεις…

«Για κοίτα με στα μάτια»… μήπως το κεντρικό άρθρο του in.gr είναι μια απάντηση Μαρινάκη στον Μητσοτάκη;

in.gr

«Για κοίτα με στα μάτια»… μήπως το κεντρικό άρθρο του in.gr είναι μια απάντηση Μαρινάκη στον Μητσοτάκη;

«Πάντως τα "συμφέροντα" που δεν κατονομάζει ο πρωθυπουργός δεν κρύβονται, ούτε χρειάζονται κανέναν πληρεξούσιο», αναφέρεται…