Συγκινητικός Γιαννιώτης: "Τερμάτισα με κλειστά μάτια από τον πόνο"

Όλη η Ελλάδα κοιτούσε με αγωνία την τεράστια προσπάθεια του Σπύρου Γιαννιώτη να κερδίσει ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο αθλητής μας έφτασε μια ανάσα από το χρυσό, παίρνοντας στο φώτο φίνις το ασημένιο μετάλλιο. Στις δηλώσεις του ο 36χρονος κολυμβητής ήταν ακόμα πιο συγκλονιστικός καθώς ανέφερε πως τερμάτισε με κλειστά μάτια από τον πόνο, ενώ παραδέχτηκε πως ο Ολλανδός πήρε δίκαια το χρυσό, παρότι και οι δύο είχαν τον ίδιο χρόνο.

Αναλυτικά μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ ο ασημένιος Ολυμπιονίκης ανέφερε: «Σήμερα και κυρίως στα τελευταία μέτρα είπα στον εαυτό μου «Σπύρο δώσε τα πάντα που έχεις».

Για τον τερματισμό του: «Η αλήθεια είναι πως είχα κλείσει τα μάτια από τον πόνο, δεν μου βγήκε η χεριά, αυτό συμβαίνει. Ήταν δύσκολα τα τελευταία χρόνια έχω κουραστεί πολύ και οι κόποι δικαιώθηκαν. Επειδή έχω κουραστεί τόσο πολύ σήμερα ήθελα να το κάνω, ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου στο βάθρο, το φαντάστηκα στα τελευταία εκατό μέτρα. Έσφιξα τα δόντια, προσπάθησα για το καλύτερο και ήρθε το καλύτερο».

Για το τέλος της καριέρας του: «Δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο φινάλε. Σίγουρα θα ήθελα την πρώτη θέση, την ήθελα, αλλά το βάθρο ήταν το απωθημένο μου τόσο χρόνων και δεν περίμενα καλύτερο φινάλε».

Για το αν έπρεπε να δοθεί χρυσό και στους δύο μιας και τερμάτισαν στον ίδιο χρόνο: «Όχι όχι σε καμία περίπτωση. Με κέρδισε δίκαια δεν μου βγήκε η χεριά δεν έπρεπε να μας δώσουν από ένα χρυσό».

Για την κούρσα: «Μετά την Βαρκελώνη και το Παγκόσμιο είχα πει στον εαυτό μου πως θα ξεκινήσω για τους Ολυμπιακούς στο Ρίο από την στιγμή που έγινε γνωστό πως θα γίνουν στην θάλασσα. Γενικά στους αγώνες στη θάλασσα είμαι καλύτερος από ότι σε λίμνες. Είχαμε πως μην φτάσουμε στα τελευταία εκατό με όλους και όμως κατάφερα να ξεφύγω. Εγώ έκανα άνοιγμα λίγο πιο νωρίς ο Ολλανδός κατάφερε να μπει στα νερά μου και με κέρδισε».

Για το που αφιερώνει το μετάλλιο: «Το αφιερώνω στον προπονητή μου που έκανε μια τόσο μεγάλη προσπάθεια τόσα χρόνια, στους γονείς μου στην οικογένειά μου, στην γυναίκα μου φυσικά και σε όλους τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια και με βοήθησαν τους το αφιερώνω».

Για τα δάκρυά του: «Αυτά είναι δάκρυα χαράς».