Στον λάκκο με τις ύαινες…

Δεν έχουν πολλοί την «τύχη» να τους ρίξουν στο λάκκο με τις ύαινες και να βγουν ζωντανοί. Είναι μια μοναδική εμπειρία την οποία είχα την «τύχη» να γνωρίσω για δύο συνεχή 24ωρα, μετά από μια ατυχή από μέρους μου ανάρτηση. Την οποία μάλιστα απέσυρα αμέσως μόλις διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να υποστηρίξω την αξιοπιστία της, καθώς δυστυχώς είχα κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι πριν από εμένα, πέσει θύμα ψευδών ειδήσεων.

Η απόσυρση και αποκατάσταση έγιναν μάλιστα την ίδια μέρα, λίγες μόλις ώρες μετά την ανάρτηση και συνοδεύτηκαν από αναγνώριση του λάθους μου να εμπιστευτώ μια είδηση που κι εμένα μου μεταφέρθηκε. Διαψεύδοντας με τον τρόπο αυτόν την κατηγορία της εκ προθέσεως διασποράς ψευδών ειδήσεων και αποκαθιστώντας την όποια ζημιά μπορούσε να είχε κάνει μια ανάρτηση λίγων μόλις ωρών, η οποία μάλιστα εγκαίρως αποσύρθηκε, συνοδευόμενη και από τις ανάλογες εξηγήσεις.

Επί δύο συνεχείς μέρες όμως, η τιμωρία μου γιατί είχα πέσει κι εγώ θύμα ψευδών ειδήσεων, αλλά και γιατί αναγνώρισα ένα λάθος που θα μπορούσε να έχει συμβεί στον οποιονδήποτε, ήταν να γνωρίσω από κοντά το πρόσωπο του τέρατος. 

Με έριξαν στο λάκκο με τις ύαινες, τις οποίες είχαν αφήσει ατάιστες να «ξεσκίσουν» τις σάρκες ενός πολιτικού αντιπάλου που μάχεται για τις ιδέες του. 

Κάτι που, όπως φάνηκε, τους ενοχλεί πολύ…

Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ αυτή την εμπειρία της γνωριμίας με το πρόσωπο του τέρατος, για διδακτικούς κυρίως λόγους.

Πρώτα τα γεγονότα. Η ιστορία, αληθής ή όχι, κανείς δεν μπορεί να ξέρει, ήταν γνωστή σε όλους, από ό,τι κατάλαβα εκ των υστέρων, εκτός φαίνεται από εμένα. Περιγράφει κάποια κυρία η οποία πήρε διάγνωση θετικού κρούσματος από τον ΕΟΔΥ, χωρίς να έχει κάνει τεστ. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές για τον τρόπο που εγκατέλειψε την ουρά στην οποία περίμενε, που δεν έχουν όμως και ιδιαίτερη σημασία. 

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι την ιστορία την είχαν αναρτήσει, πριν από εμένα, δεκάδες blogs και sites. Και είχε, εκτός από το διαδίκτυο, όπως πληροφορήθηκα, παρουσιαστεί και από… έγκριτους δημοσιογράφους σε συστημικά μέσα, χωρίς να έχει υπάρξει καμία αντίδραση από πουθενά. 
Ήμουν, φαίνεται, η θρυαλλίδα που έκανε το ποτήρι της οργής να ξεχειλίσει… 

Σε μένα η ιστορία έφτασε από φίλη καλόπιστη την οποία και εμπιστεύομαι, η οποία όμως, όπως αντιλήφθηκα στη συνέχεια, είχε κι εκείνη με τη σειρά της πέσει θύμα παραπληροφόρησης από δική της φίλη.

Μετά ήρθαν οι αντιδράσεις. Σχεδόν συγχρόνως με την απόσυρση της ανάρτησης και την αναγνώριση του λάθους μου να δημοσιοποιήσω μια πληροφορία, την αξιοπιστία της οποίας δεν μπορούσα να υποστηρίξω, ήρθαν οι επιθέσεις. 

Η ανάρτηση έγινε το πρωί τα Κυριακής και η απόσυρσή της, με δεύτερη ανάρτηση που αναγνώριζε το λάθος, το απόγευμα. Σχεδόν συγχρόνως, όταν πια η ανάρτηση είχε κατέβει, ήρθε το τσουνάμι των αντιδράσεων. 

Πρώτα από ειδησεογραφικά δίκτυα και μεγάλες εφημερίδες και στη συνέχεια και από… έγκριτους συστημικούς δημοσιογράφους και από γνωστούς και καταξιωμένους τηλεοπτικούς σταρ.

Οι οποίοι, σαν έτοιμοι από καιρό και προφανώς μετά από εμβριθές κοίταγμα στον καθρέφτη, άρχισαν να με κατηγορούν με επιθετικούς χαρακτηρισμούς, υποτιμητικούς για την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα και απαξιωτικούς για τις πολιτικές μου αντιλήψεις για διασπορά ψευδών ειδήσεων και για πολιτικό φανατισμό. Ανακοινώνοντας ήδη από την Κυριακή το βράδυ, οπότε η ανάρτηση είχε ήδη κατέβει, ότι ο ΕΟΔΥ είχε αρχίσει να κινείται νομικά εναντίον μου για να με εξουθενώσει με αγωγές και μηνύσεις.

Μέχρι και μεγαλόσχημοι υπουργοί της κυβέρνησης άφησαν τις σοβαρές ασχολίες τους και μου έκαναν τη χάρη να μπουν στον χορό των επιθέσεων εναντίον μου. 

Κι ακόμη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μια μέρα μετά την απόσυρση της επίμαχης ανάρτησης, ανακοίνωσε με σοβαρό ύφος ότι θα κληθώ να αποδείξω αν αυτό που ήδη είχα αποσύρει από την προηγούμενη ως μη αξιόπιστο, ήταν ή όχι… αληθές. Γιατί αν δεν ήταν, λέει, θα αποδειχθεί ότι συμβάλλω στη διασπορά ψευδών ειδήσεων.

Η επιτομή του θεάτρου του παραλόγου. Πρώτα εσύ αναγνωρίζεις το λάθος σου και στη συνέχεια η κυβέρνηση σε καλεί να αποδείξεις ότι αυτό που αναγνώρισες ως λάθος, ήταν σωστό. Γιατί αλλιώς θα διωχθείς για το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων…

Ορισμένοι από τους αυτεπάγγελτους δημόσιους κατήγορούς μου βέβαια, ούτε καν ανέφεραν ότι επρόκειτο περί λάθους και ότι η ανάρτηση είχε ήδη αποσυρθεί και είχαν ήδη δοθεί εξηγήσεις που αποκαθιστούσαν τα πράγματα. Παρουσιάζοντας μια ψευδή πραγματικότητα, ότι ένας πρώην, (πολλοί μάλιστα με εμφάνιζαν και ως εν ενεργεία, για να καταδείξουν και την απαξία τους εκτός από εμένα και προς την επιστήμη και προς τα πανεπιστήμια), πρύτανης και διοικητής οργανισμού επί ΣΥΡΙΖΑ, διαδίδει… κατ’ επάγγελμα ψευδείς ειδήσεις, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας.

Τα πρόσωπα του τέρατος είχαν όλα ένα κοινό χαρακτηριστικό: Κοινή επωδός όλων ήταν να αδράξουν την ευκαιρία μιας ατυχούς ανάρτησης που κατέβηκε σε λίγες ώρες, για να πλήξουν την αξιοπιστία όλων όσοι… τολμούν να αντιπολιτεύονται μια αψεγάδιαστη κυβέρνηση που τα κάνει πάντα όλα σωστά. 

Επιβεβαιώνοντας τους φόβους μας ότι όλο αυτό το πολιτικό και επικοινωνιακό σύστημα που μας έχει επιβληθεί, είναι ανίκανο να αναγνωρίσει το μεγαλείο που μπορεί να κρύβει καμιά φορά, αλλά και τη χρησιμότητα που πάντοτε έχει για το κοινό καλό, η αναγνώριση και η διόρθωση ενός λάθους…

Άλλοι πάλι, περισσότερο «πολιτικά ορθοί», ανέφεραν την απόσυρση της ανάρτησης και την αναγνώριση του λάθους στο τέλος, με ψιλά γράμματα, στολίζοντάς την όμως με διάφορα ειρωνικά σχόλια που με παρουσίαζαν σαν έναν δειλό που δήθεν πήρε πίσω ό,τι υποστήριζε μόλις τον απείλησαν με διώξεις και άλλα ωραία και ανυπόστατα. Καταλήγοντας και συμφωνώντας πάντως όλοι, ότι η καταδίκη μου είναι ανεξάρτητη από την έγκαιρη αναγνώριση και την αποκατάσταση του λάθους.

Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν μεμονωμένοι οπαδοί της Δεξιάς και οργανωμένα τρολ στο twitter. Αν στα επίσημα sites οι επιθέσεις ήταν σαν σε έναν εγκληματία, στο twitter ο πόλεμος ήταν ανελέητος. Ένας εφιάλτης. Με παρουσίαζαν σαν ξεφτιλισμένο και περίπου σαν ήδη τρόφιμο φυλακών που μου αξίζει, τόσο εγώ, όσο και οι όμοιοί μου, να σαπίσουμε στα μπουντρούμια. Και άλλα τέτοια… χριστιανικά.

Κάποιος μάλιστα αναγνώρισε την αλήθεια, γράφοντας ότι επίτηδες συντηρούν ένα θέμα που έχει κλείσει, για να με γελοιοποιήσουν.

Την ίδια ώρα όμως άρχιζε ένα νέο μαρτύριο. Ξεκίνησαν τα τηλέφωνα από εφημερίδες, τηλεοράσεις ραδιόφωνα κλπ, που είχαν αποδυθεί σε έναν διαγκωνισμό, ποιος πρώτος θα εξασφάλιζε την αποκλειστική δήλωση του… εγκληματία που διέφευγε της σύλληψης. Ο εφιάλτης κράτησε μέχρι αργά το βράδυ της Κυριακής και ξεκίνησε και πάλι νωρίς το πρωί της Δευτέρας για να διαρκέσει ολόκληρη την ημέρα.

Και τέλος, ήρθαν και οι τηλεοπτικές αναφορές για το έγκλημα του αιώνα και για την τιμωρία με την οποία η πολιτεία πρέπει να απαντήσει σε έναν… εγκληματία του κοινού ποινικού. Μέχρι και η δημόσια τηλεόραση, όπως με πληροφόρησαν, έπεσε στην παγίδα της συκοφάντησης και του διασυρμού μου.

Με δυο λόγια, είχα γίνει το πρώτο θέμα και συγχρόνως και το ιδανικό θύμα!

Ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω το αγωνιώδες τηλεφώνημα στενού συγγενικού μου προσώπου που άκουσε στην τηλεόραση τα καθέκαστα και πίστεψε ότι με καταζητούσαν ή ακόμη χειρότερα ότι ήδη με είχαν συλλάβει και βρισκόμουν στη φυλακή…

Και βέβαια, όσο διαρκούσαν αυτές οι αντιδράσεις από όλους αυτούς οι οποίοι, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, με έριχναν στην πυρά, αδιαφορώντας για το κόστος που μπορεί να είχε η δολοφονία του χαρακτήρα μου και η κατασυκοφάντηση που μου επιφύλασσαν, όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι, οι πολίτες και ακόμη και οι πολιτικοί, προκειμένου να αποδείξουν του λόγου τους το αληθές, κάτω από την ανάρτηση ή δίπλα στην τηλεοπτική τους παρουσίαση, αναπαρήγαγαν επί 48 ώρες τη φωτογραφία της δικής μου ανάρτησης, η οποία είχε ήδη προ πολλού αποσυρθεί.

Αναπαράγοντας τώρα οι ίδιοι, προκειμένου να με πλήξουν, τις ψευδείς ειδήσεις που άθελά μου είχα αναρτήσει και πάντως εγκαίρως είχα αποσύρει. 

Υποπίπτοντας εν γνώσει τους τώρα, αυτοί οι ίδιοι, στο αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων, για το οποίο δήθεν με κατηγορούσαν…

Και μόνον αυτό το γεγονός της από μέρους τους συνεχιζόμενης δημοσιοποίησης και αναπαραγωγής μιας ψευδούς είδησης της οποίας κι εγώ έπεσα θύμα, δείχνει πόσο λίγο τους ενδιαφέρει να προστατέψουν την κοινή γνώμη από ψευδείς ειδήσεις, πόσο αδιάφοροι είναι για την προστασία της δημόσιας υγείας και πόσο αδίστακτους μπορεί να τους κάνει η χαρά της διαπόμπευσης ενός πολιτικού αντιπάλου που έκανε ένα λάθος, το οποίο και άμεσα διόρθωσε.

Και τέλος, την τρίτη ημέρα, οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου επαληθεύτηκαν, καθώς ήρθε και η είδηση της προκαταρκτικής έρευνας για διασπορά ψευδών ειδήσεων η οποία διατάχθηκε εναντίον μου.

Πολλά τα μηνύματα και χρήσιμα τα συμπεράσματα της επώδυνης αυτής περιπέτειας των 48 ωρών.

Ίσως τελικά να χρειάζεται η θυσία κάποιου, ο οποίος πέφτοντας στην πυρά, αποκαλύπτει το μέγεθος της υποκρισίας, της χυδαιότητας, της ανηθικότητας και της σκληρότητας ενός αδίστακτου συστήματος που δεν ορρωδεί προ ουδενός, προκειμένου να εξουθενώσεις τους πολιτικούς του αντιπάλους, να προστατέψει τον εαυτό του και να διατηρήσει την εξουσία του.

Και ίσως τελικά να χρειάζεται η θυσία κάποιου, προκειμένου να γίνει αντιληπτό πως στήνονται οι πολιτικές διώξεις.

Αν το ένα συμπέρασμα έχει να κάνει με τις μεσαιωνικής έμπνευσης μεθόδους με τις οποίες η Νεοδεξιά αντιμετωπίζει σήμερα τους πολιτικούς της αντιπάλους και εκπαιδεύει τους οπαδούς της να κάνουν και αυτοί το ίδιο, το άλλο συμπέρασμα σίγουρα έχει να κάνει με το πόσο αδύναμοι είμαστε στ’ αλήθεια απέναντι σε αυτόν τον πολιτικό και επικοινωνιακό οδοστρωτήρα τον οποίο έχουμε απέναντί μας. 

Ο οποίος δε διστάζει να μας συνθλίψει για να πετύχει τους στόχους του.

Εκείνο που δεν μπορεί να συνθλίψει όμως ποτέ κανείς, είναι την ψυχή και τη δύναμή μας να αγωνιζόμαστε με μόνα όπλα τις ιδέες, το ήθος και τις αξίες μας.

* Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής ΑΠΘ 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr