Στον κοινωνικό αποκλεισμό των πολιτικών Βορίδη απαντάμε με αλληλεγγύη και ουσιαστική ένταξη

Το δικαίωμα συμμετοχής και ένταξης των μεταναστών στην κοινωνική πολιτική ζωή της χώρας μέσω της κτήσης της ιθαγένειας, αποτελεί ένα χρόνιο αίτημα και προβληματική των μεταναστών. Συγκεκριμένα στο άρθρο 15 του Ο.Η.Ε γίνεται σαφής λόγος για το δικαίωμα του ανθρώπου στην απόκτηση μιας ιθαγένειας η ακόμα και στην αλλαγή της. Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 22 κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Μία δημοκρατική Πολιτεία έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. 

Λέγοντας ιθαγένεια αναφερόμαστε στη απόκτηση της ιδιότητας του πολίτη, που σημαίνει πρακτικά, ότι ένα άτομο είναι ισότιμο σε όλα τα επίπεδα, καθώς μπορεί να ασκήσει τα πολιτικά του καθήκοντα, που είναι η ύψιστη μορφή ένταξης σε μία κοινωνία. Σε αυτή την βάση η ιθαγένεια αναδεικνύεται σε δικαίωμα-μήτρα για την άσκηση ατομικών, οικονομικών ελευθεριών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το 2015 ψηφίστηκε ο νόμος 4332/2015 βάσει του οποίου απλοποιούνταν και ορθολογικοποιούνταν τα κριτήρια τα οποία πρέπει να πληροί ένας νόμιμα διαμένων μετανάστης ανοίγοντας έτσι ένα παράθυρο ελπίδας. Η λογική του συγκεκριμένου νόμου είναι εκείνη της ένταξης των μεταναστών στην Ελλάδα, διότι μιλάμε για ανθρώπους που ζουν δεκαετίες εδώ, πληρώνουν τους φόρους τους εδώ και εν γένει είναι ενταγμένοι σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού βίου. Ο νόμος περί ιθαγένειας του 2015 απελευθέρωσε την συμμετοχή των ανθρώπων μεταναστευτικής καταγωγής στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, δίνοντας μια νέα δυναμική στην ελληνική κοινωνία. Να αποτελέσουν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ως Έλληνες πολίτες που συμβαδίζουν και αγωνιούν για το μέλλον της χώρας τους. 

Τα τελευταία 3 χρόνια γίναμε μάρτυρες της λήψης αυθαίρετων πολιτικών αποφάσεων του κυβερνώντος κόμματος αναφορικά με το δικαίωμα διεκδίκησης της ελληνικής ιθαγένειας των μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς. Η οπισθοδρόμηση που έφερε η τελευταία τροποποίηση σχετικά με τις προϋποθέσεις κτήσης ιθαγένειας καταδεικνύει την απροθυμία, τον φόβο και την προκατάληψη του πολιτικού χώρου της δεξιάς η οποία χωρίς κάποια διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών και τα σωματεία των μεταναστών προέβη σε μια μονομερή ψήφιση, ανακοίνωση και θέσπιση νέων προϋποθέσεων βάζοντας ταφόπλακα στις ελπίδες χιλιάδων μεταναστών. Πλέον, στο ζήτημα της ιθαγένειας ακολουθείται μια πολιτική που έχει στον πυρήνα της, τον αποκλεισμό χιλιάδων μεταναστών από το δικαίωμά τους στην κτήση της ιθαγένειας, καθώς τα νέα κριτήρια και οι εξετάσεις που δίνουν οι μετανάστες, είναι αδιανόητα αυστηρές και δύσκολες. Συγκεκριμένα για να θεωρηθεί μια εξέταση επιτυχής ο εξεταζόμενος πρέπει να συγκεντρώσει ένα ποσοστό της τάξεως του 80% στο σύνολο των ερωτήσεων. 

Συγκεκριμένα, για να θεωρηθεί μια εξέταση επιτυχής ο εξεταζόμενος πρέπει να συγκεντρώσει ένα ποσοστό της τάξεως του 80% στο σύνολο των ερωτήσεων. Επίσης στην διαδικασία της εξέτασης, ο βαθμός δυσκολίας των ερωτήσεων είναι τόσο μεγάλος, όπου είναι σαφές ότι η κατάρτιση των ερωτήσεων έχει γίνει με σκοπό να μην καταφέρουν χιλιάδες μετανάστες να περάσουν με επιτυχία τις εξετάσεις. Επίσης, χιλιάδες μετανάστες που θέλουν να λάβουν την ελληνική υπηκοότητα αποθαρρύνονται, βλέποντας τις δυσκολίες των εξετάσεων. Παράλληλα, η επιλογή των οικονομικών κριτηρίων, ζητώντας από τον φορολογούμενο μετανάστη 11.000 ευρώ ως ετήσιο εισόδημα αποτελεί μια εκτός πραγματικότητας απαίτηση από την στιγμή που στην ελληνική κοινωνία η νεολαία και οι οικογένειές τους βιώνουν μια συνεχομένη συρρίκνωση εισοδήματος και μια άνευ όρων εργασιακή επισφάλεια. 

Ένα σημαντικό εμπόδιο της διαδικασίας κτήσης της ιθαγένειας αποτελεί και η ελληνική γραφειοκρατία η οποία ορίζει ένα χρονικό διάστημα εξέτασης του αιτήματός και επεξεργασίας των δικαιολογητικών της τάξεως 2-4 χρόνια 1ης γενιάς μεταναστών ενώ για την 2η γενιά 8 μηνών με 1 χρόνο. Επίσης, πρέπει να συνυπολογιστεί και η επιβάρυνση του παράβολου για την κατάθεση του αιτήματος.

Η ανορθολογικότητα του νέου νόμου έχει δημιουργήσει υβριδικές καταστάσεις στις οποίες παρατηρούμε μια πορεία δύο ταχυτήτων. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο όπου το παιδί ενός μετανάστη έχει ελληνική ιθαγένεια, παρόλα αυτά, ο γονιός του εξακολουθεί να μην έχει. Ο ίδιος ο γονιός που μεγάλωσε με αξίες και κόπο το παιδί στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας, βρίσκεται αντιμέτωπος με την υποκριτική και κυνική αντιμετώπιση του από την πολιτεία ως κατηγορία δεύτερου πολίτη. Η χαρά του για την κοινωνική και πολιτική ένταξη των παιδιών του, (κτήση ιθαγένειας , πολιτικής ιδιότητας) μετριάζεται από την προκλητική επιβολή παράλογων προϋποθέσεων κτήσης ιθαγένειας που για ιστορικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Σε ένα τέτοιο προβληματισμό θα ήταν εύλογο να αναρωτηθούμε για την κατεύθυνση της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας όσο και της κοινωνικής ένταξης σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται πρόσφυγες και νέοι μετανάστες.

Οι Τισιάνο Μπάλα και Κλοντιάν Φισέκου είναι Μέλη του Δικτύου Νέων Μεταναστευτικής Καταγωγής ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr