"Στο μυαλό είναι ο στόχος"

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλα αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.

Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς.

Η ποιήτρια με τον οργισμένο στίχο, τους μελαγχολικούς συνειρμούς και τον αντισυμβατικό χαρακτήρα, άφησε το δικό της στίγμα στην ποίηση και σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή ήττας και απογοήτευσης. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από τους σκοτεινούς στίχους της, διαφαίνεται η ομορφιά της αξιοπρέπειας, της αληλλεγγύης, του αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. 

Τα έργα τα οποία εκδόθηκαν εν ζωή είναι:

1) Τρία κλικ αριστερά, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1978

Μεταφράστηκε στα Αγγλικά (“Three clicks left”) από τον Jack Hirschman και κυκλοφόρησε στην Αμερική to 1983, από τις εκδόσεις “Night Horn Books” του San Francisco.

2)Ιδιώνυμο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1980

3)Το ξύλινο παλτό, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1982

4)Απόντες, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1986

5)Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1988

6)Νόστος, Εκδόσεις Λιβάνη, 1η έκδοση 1990 – Εκδόσεις Καστανιώτη, 2η έκδοση 2004

Και οι μεταθανάτιες κυκλοφορίες είναι:

1)Με λένε Οδύσσεια, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 2002

2)Νόστος, Εκδόσεις Καστανιώτη, Επανέκδοση 2004

Επίσης υπήρξε πρωταγωνίστρια στα εξής:1) Το βαρύ πεπόνι (1977) – σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος …. Τούλα

2) Παραγγελιά (1980) – σκηνοθεσία: Παύλος Τάσιος …. Κατερίνα

3) Όστρια, το τέλος του παιχνιδιού (1984) – σκηνοθεσία: Ανδρέας Θωμόπουλος  

Ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα της: 

“Καμμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.

Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.

Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.

Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.

Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και

οι φίλοι μου με φοβούνται. Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες

έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε

φορά που ακούω «Κατερίνα» τρομάζω. Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.

Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε

πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,

γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο Στόχος

το νου σου ε;”

Κατερίνα Γώγου