Στο απώτερο μέλλον ο θάνατος δεν θα είναι πια της μόδας

Ο χρόνος, γεννήθηκε μαζί με το σύμπαν και ο ρόλος του είναι να μετρά την εντροπία. Δηλαδή τη συνεχή φθορά, υποβάθμιση και ομογενοποίηση των πάντων. Το ρολόι του χρόνου, εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, μετρά την συνεχή προσέγγιση του σύμπαντος στο ζοφερό του πεπρωμένο. Τη συντέλεια, όπως λένε οι γραφές πολλών θρησκειών.

Θα έρθει λοιπόν κάποτε η τελική καταστροφή; Ή μήπως αυτό που θα συντελεστεί θα είναι η ολοκλήρωση και η τελική διαμόρφωση της μελλοντικής και εξαιρετικά εξελιγμένης κοινωνικής δομής των ελλόγων όντων του σύμπαντος;  Εάν το ανόργανο σύμπαν έμενε μόνο του, χωρίς να αναπτύσσεται μέσα   σ’ αυτό η συλλογικότητα των ελλόγων όντων (ο φροντιστής) που να ενδιαφέρεται και να εργάζεται με ακάματο ζήλο για την μοίρα του μεγαλειώδους αστρικού οικοδομήματος, το σύμπαν θα έμοιαζε με ένα τεράστιο και αριστουργηματικό δημιούργημα που αφότου χτίστηκε εγκαταλείφθηκε στη τύχη του. Τελικά θα γινόταν έρμαιο  της εντροπίας παραδιδόμενο  σταδιακά στη φθορά και τελικά στην καταστροφή.

Όμως, τα πράγματα δεν φαίνεται να εξελίσσονται μ΄ αυτό τον τρόπο. Κάποια στιγμή, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, μέσα στην απεραντοσύνη του ανόργανου σύμπαντος, σε ένα πλανήτη ενός μικρού ηλιακού συστήματος, τη Γη , εμφανίστηκε η ζωή .(ακόμα τίποτα δε μας λέει ότι η ζωή έχει εμφανίστεί και κάπου αλλού ) .Η ζωή στη Γή ξεκίνησε με τη μορφή ενός κυττάρου και εξελίχθηκε αργότερα σε μια τεράστια ποικιλία κυτταρικών συλλογικοτήτων, τα φυτά και τα ζώα, με κυρίαρχη την ομάδα των θηλαστικών που έχει κορυφαίο είδος(τουλάχιστον μέχρι στιγμής). τον άνθρωπο (homo sapiens). Θα έλεγε κανείς ότι η ζωή γεννήθηκε και αναπτύχθηκε με στόχο της, την δημιουργία και την εξέλιξη του εγκεφάλου σε κορυφαίο όργανο της γνώσης, της ανακάλυψης, της δημιουργικότητας, αλλά και της βαθύτατης επίγνωσης του προβλήματος της σταδιακής φθοράς ,και υποβάθμισης των πάντων που εκφράζεται με τον φόβο του γήρατος και του θανάτου.

Ο ρόλος που θα έχει για υπέρτατο προορισμό ο πανίσχυρος εγκέφαλος των ανθρώπων του μέλλοντος, φαίνεται πως θα είναι ο αγώνας του ενάντια στην υποβάθμιση και τη φθορά των πάντων .Δηλαδή ο αγώνας ενάντια στη λειτουργική – δομική αστοχία και τον εκφυλισμό του μεγαλειώδους οργανικού και ανόργανου συμπαντικού οικοδομήματος. Ο χρόνος που γεννήθηκε μαζί με το σύμπαν , θα παραμένει χρήσιμος αλλά και δυνάστης μας, όσο ο εγκέφαλος των ανθρώπων, που αναπτύσσεται και αναπτύσσει τον πολιτισμό, θα παλεύει να βρει τη λύση του προαιώνιου προβλήματος της εντροπίας που έχει σαν μοιραίο αποτέλεσμα την αστοχία, την ομογενειοποίηση την καταστροφή και τον θάνατο.

Η θεοποίηση του χρόνου (Κρόνος ο πατέρας των θεών) και η εξάρτησή μας από αυτόν, θα συνεχίσει να ισχύει όσο δεν έχει ακόμη λυθεί ριζικά το μέγα πρόβλημα του θανάτου. Όμως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, από τότε που οι Αιγύπτιοι βαλσάμωναν τους Φαραώ, οι καλλιτέχνες δημιουργούσαν τα αγάλματα και τα ζωγραφικά πορτρέτα,  οι εφευρέτες και οι επιστήμονες τη φωτογραφία, τα βίντεο, τα ολογράμματα και οι γιατροί και οι βιολόγοι ανακάλυπταν τις διάφορες θεραπευτικές μεθόδους, ο εγκέφαλος του ανθρώπου συνεχίζει ακατάπαυστα να προσπαθεί να «απαθανατίσει», οραματιζόμενος την τελική νίκη ενάντια στην εντροπία και τον θάνατο.

Με το πέρασμα όμως των αιώνων και την αύξηση του επιπέδου της παγκόσμιας γνώσης, στην αντίληψη όλων μας, θα γίνουν φανερές οι καταστροφικές επιπτώσεις των πολέμων, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και γενικά οι φοβερές συνέπειες του εγωκεντρισμού και της απληστίας που είναι οι μεγάλοι εχθροί της δίκαιας διάχυσης του παγκόσμιου πλούτου στους αποδέκτες του που είναι όλοι οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη μια αξιοπρεπή ζωή. Τότε, ο συλλογικός και παντοδύναμος εγκέφαλος της μεγάλης κοινωνίας των ανθρώπων του μέλλοντος (το Διαδίκτυο είναι ένα μικρό και πρωτόγονο βήμα), σε απόλυτη αντίθεση με τον αδύναμο και υποκείμενο σε πολλούς καταστροφικούς πειρασμούς εγκέφαλο του «εγώ» που κυριαρχεί στην εποχή μας, θα ελέγξει με την εκρηκτική πολιτιστική και επιστημονική εξέλιξη του απώτερου μέλλοντος την εντροπία. Φυσικά, τότε, ο χρόνος θα εκπέσει από τον θρόνο του δυνάστη και προαιώνιου δείκτη της φθοράς και του θανάτου.

Η αληθινή (θεία) κοινωνία των ανθρώπων που θα συντελεστεί με την πάροδο των χιλιετηρίδων στο απώτερο μέλλον, θα δημιουργήσει την άχρονη και κυρίαρχη συλλογική οντότητα του σύμπαντος που θα ελέγχει τη διαχείριση του δομικού, του ενεργειακού και του ποιοτικού επιπέδου όλων των ουράνιων σωμάτων και των οντοτήτων στο αχανές σύμπαν.

Η μεγάλη μελλοντική κοινωνία των ελλόγων όντων που θα κατατροπώσει τελικά το παρωχημένο «εγώ» της ατομικότητας αντικαθιστώντας το με το «εμείς» της απόλυτης συλλογικότητας, θα γίνει ο βασικός συντελεστής της διάχυσης της ζωής μέσα στο σύμπαν και της ολοκλήρωσής της σαν φροντιστή της αιωνιότητάς του.

Αυτή η απόλυτη κοινωνία θα καταργήσει τον χρόνο και θα τον αντικαταστήσει με την ελευθερία, την αιώνια χαρά και την αέναη απόλαυση της ανακάλυψης, της δημιουργικότητας και της γνώσης των άπειρων και υπέροχων συμπαντικών μυστηρίων.

Θα είμαστε τα έλλογα κύτταρα της απέραντης συλλογικότητας των ανθρώπων, που με την αλήθεια, την αγάπη και την πίστη -(αξίες που κήρυξέ ο σταυρωμένος επαναστάτης Ιησούς, που πριν λίγες μέρες θυμόμασταν τη γέννηση του) – και τη δημιουργική προσφορά μας, θα χτίσουμε το μοναδικό, το παντοδύναμο, το αιώνιο, το προϋπάρχον, το Θείο.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr