Στη χώρα των εκούσιων Λωτοφάγων

«Η είδηση δολοφονίας ενός δημοσιογράφου δεν είναι σύνηθες φαινόμενο στην Ελλάδα».

Όλα τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ το υπογράμμισαν αυτό. Ένας από τους λόγους που δεν είναι σύνηθες φαινόμενο είναι γιατί τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι σε αυτά, ξέρουν να κάθονται «καλά παιδιά στα αυγά τους». 
Όταν δεν ενοχλείς, δεν θα υπογράψει κανένας συμβόλαιο θανάτου για σένα. Άρα, ας μην μας καθησυχάζει το γεγονός πως «τέτοια πράγματα στην Ελλάδα είναι σπάνια».  Είναι σπάνια γιατί «το λάδωμα και η φίμωση του Τύπου» πάει σύννεφο και όχι γιατί μας λείπει η μαφία και η διαπλοκή.

Παρακολουθώντας την μετάδοση της είδησης για την δολοφονία του Καραιβάζ παρατήρησα πως τα ΜΜΕ δεν έδωσαν τόση βαρύτητα όσο θα αναμενόταν σε τέτοια υπόθεση. Ας πούμε πως τα 3-4 ράμματα του αστυνομικού στην Νέα Σμύρνη μας έγιναν κλύσμα από τις ειδήσεις περισσότερο από την δολοφονία δημοσιογράφου.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο «οι έρευνες βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο» και πρέπει όλοι να κρατήσουμε χαμηλό προφίλ, αλλά θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τα θέματα γύρω από την δολοφονία, τα οποία προκύπτουν αβίαστα. 
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την ελευθερία του Τύπου, για το οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα, για τις δολοφονίες δημοσιογράφων άλλων χωρών και τα εκεί σκάνδαλα, θέματα τα οποία συνδέονται με την δολοφονία αλλά δεν θα εμπόδιζαν στο ελάχιστο τις όποιες έρευνες. Απλά θα αφύπνιζαν τον κόσμο.. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν το θέλουν..
Κανείς δεν είπε σε κανέναν να ψάξει να βρει τους δολοφόνους σε απευθείας σύνδεση ή να βγει να κάνει εικασίες λέγοντας ό,τι του κατέβει γύρω από την υπόθεση ωστόσο το να κάνουμε συγκινητικά αφιερώματα σε εκπομπές λες και ο Καραϊβάζ έφυγε ξαφνικά από μαγουλάδες ή βρογχοπνευμονία είναι παράλογο.

Ο Καραϊβάζ δολοφονήθηκε, μέρα μεσημέρι κοντά στο σπίτι του. Οι ίδιοι, οι συνεργάτες του στο bloko.gr είπαν από την πρώτη στιγμή πως κάποιοι ήθελαν να του κλείσουν για πάντα το στόμα και αντί να δούμε κατάματα το χάος που ανοίγεται μπροστά μας, βλέπουμε στις οθόνες μας το χωριό, τους συγγενείς και τα συγκινητικά λόγια.

Σιωπή για όλα τα σημαντικά.. 

Σιωπή εικάζω πως θα πέσει και στην υπόθεση αυτή..

Δεν θα εξετάσω τι ακούγεται και τι όχι πως συμβαίνει.. Έχω διαβάσει φριχτά πράγματα γύρω από αυτή. Ακόμα και τα μισά να είναι αληθή ζούμε σε μια χώρα οχετό με τεράστια διαπλοκή που φτάνει στα ανώτερα κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας.

Ακόμα και αυτή η δολοφονία να μην υπήρχε και όσα ακούγονται γύρω από αυτήν, ήδη τα όσα έχει παρατηρήσει ο μέσος πολίτης στην καθημερινότητα του είναι αρκετά ώστε να έχει σχηματίσει άποψη για το τι συμβεί στην Ελλάδα και στην λεγόμενη «μαγική της νύχτα» (και μέρα) 

Όλοι μας διαισθανόμαστε τι μέγεθος διαπλοκής υπάρχει τριγύρω μας αλλά κανείς δεν τολμά να βάλει το δάκτυλο στην πληγή. Επιλέγουμε χρόνια να βλέπουμε τα νυχτομάγαζα σαν Παρθενώνες και να κλείνουμε μάτια, στόμα και αυτιά βλέποντας τα κυκλώματα της νύχτας γύρω μας την ώρα της ‘’διασκέδασης’’ μας.

Μεταξωτές κλωστές, θα τους έλεγε ο Τσιφόρος και όπως έχω ξαναγράψει των  περισσότερων τις βιογραφίες της έχω ήδη στα ράφια του σπιτιού μου.. Λέγεται Ποινικός Κώδικας και κάθε άρθρο είναι μέρος της ζωής τους. Αν πάρεις τον φάκελο τους σε φυσικό αρχείο θα είναι σαν την γίγα πίτα γύρο που έφτιαξε ο άλλος για του Αγίου Βαλεντίνου..
Γελάτε μώρε ; Που θα έλεγε και ο Γεωργίου…

Ξέρουμε όλοι πως γεμίζουν τα μπαράκια, τι κρύβεται σε υπόγεια ή ημι-υπόγεια του κέντρου των πόλεων, τι συμβαίνει στις πλατείες μας, στα διπλανά μας διαμερίσματα.

Ξέρουμε πολύ καλά υποθέσεις επιχειρηματιών που εμπλέκονται σε σκάνδαλα και όλοι οι μάρτυρες πεθαίνουν και όλοι οι ανακριτές αποφεύγουν την υπόθεση σαν ο διάολος το λιβάνι και στο φως της ημέρας γράφουν στιχάκια ή στήνουν εκπομπές για να αποχαυνωνόμαστε στους καναπέδες μας. Ανταλλάζουμε memes με πλοία και χασκογελάμε στα κοινωνικά δίκτυα, ενώ παράλληλα το βράδυ θα δούμε και ΄΄μπαλίτσα΄΄, θα ρίξουμε το στοίχημα μας, θα πιούμε την μπίρα μας, θα ονειρευτούμε Μύκονο και πιτσιρίκες..

Συγκινούμαστε με εύπεπτες εκπομπές και προβολή σειρών όπου οι πρωταγωνιστές ντυμένοι με πολυεστέρα από την κορφή ως τα νύχια θρέφουν την «εθνική μας μνήμη για τραγωδίες» ενώ αυτοί που τις σερβίρουν δεν μιλούν καν ελληνικά, όχι γιατί πάντως τους λείπουν τα χρήματα για να προσλάβουν δάσκαλο ελληνικών, και τριγυρνάνε με κουμπούρια..

Χασκογελάτε καθώς τα διαβάζετε αυτά ΑΛΛΑ αυτοί έχουν τα κανάλια και την ενημέρωση μου, σου, του, μας, σας, τους…. Το λες και πρόβλημα..
Γιατί η διαπλόκη τρέφεται από εμάς και μας θρέφει εξίσου βρίσκοντας τρόπους  να μας κάνει ΄΄μέρος της’’.

 Διαισθανόμαστε το πλυντήριο του μαύρου χρήματος.. Ακούμε κάθε ήχος του.. Σχεδόν το κυνηγάμε από πίσω όταν ‘’τρέχει’’ ανεξέλεγκτο τριγύρω μας..
Η διαφορά είναι πως λίγοι από μας ξέρουμε ονόματα, πρόσωπα και καταστάσεις. Λιγότεροι έχουν απτές αποδείξεις. Ελάχιστοι έχουν το θάρρος να αντιπαρατεθούν με τα συμφέροντα και συνήθως όλοι καταλήγουν νεκροί από τους ελάχιστους ‘’ονειροπόλους’’.

Δεν ξέρω που άνηκε ο Καραϊβάζ.. Αν ήταν ένας Γιώργος Θαλάσσης που πήγε να τα βάλει με τα συμφέροντα όπως λένε ή ήταν  χαφιές της αστυνομίας όπως είχε στοχοποιηθεί στο παρελθόν.

Το σίγουρο είναι πως δεν σκοτώνει κάποιος γιατί δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει ή επειδή του περίσσευαν λεφτά να πληρώσει δολοφόνους.

Άρα η όποια αδιαφορία ή εξ απαλών ονύχων παρουσίαση της υπόθεσης απλά είναι ένα ακόμα καπάκι που κλείνει το βόθρο της διαπλοκής.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr