Το σπασμένο κοντέρ της ακροκεντρώας ιδεολογίας

Στην «ανοιχτή επιστολή» του ο Δοξιάδης υβρίζει με πολύ πιο χυδαίους χαρακτηρισμούς τον Μανιάτη από ότι εκείνος έβρισε την Αγαπηδάκη. Λίγους μήνες πριν, στην προσπάθεια του να υπερασπιστεί τη Δόμνα Μιχαηλίδου για το σχόλιο της της περί «ψυχικά νοσούντων αντιστασιακών», ο Δοξιάδης χαρακτήρισε τους επικριτές της «άνανδρους» και τους προκάλεσε «αν είναι άντρες να χτυπήσουν αυτόν που είναι άντρας και όχι μια γυναίκα».

Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μια κραυγαλέα επιτελεστική αντίθεση: στην πρώτη ο Δοξιάδης ζητά την απόλυση ενός δημοσιογράφου για τα υβριστικά σχόλια σε βάρος συνεργάτιδάς του… υβρίζοντάς τον όμως ο ίδιος ακόμη πιο σκληρά. Στη δεύτερη απαντά υποτίθεται σε σεξιστικές επιθέσεις εναντίον της Μιχαηλίδου με καταφανώς πατερναλιστικό και σεξιστικό τρόπο. Ουδείς φυσικά από τους υπερασπιστές του ενοχλήθηκε ή έστω προβληματίστηκε από αυτή την αντίφαση.

Ο λόγος είναι απλός, τέτοιες αντιφάσεις δεν χαρακτηρίζουν μόνο τον Δοξιάδη αλλά το σύνολο σχεδόν των περσόνων του Μετώπου της Λογικής. Η ίδια η Αγαπηδάκη για παράδειγμα, έχει τη φήμη στον συγκεκριμένο χώρο, της σοβαρής, συγκροτημένης και μετριοπαθούς σχολιάστριας. Τι και αν ο λόγος της βρίθει από ψεκασμένα fake news, αστεία βιωματικά ποστ ηθικολογικού διδακτισμού και χυδαίες προσωπικές επιθέσεις που περιλαμβάνουν μέχρι «ψυχιατρικές» διαγνώσεις από το fb.

Μια τέτοια ήταν σε βάρος του Πολάκη ο οποίος έσπευσε να της απαντήσει με τον ίδιο απαράδεκτo τρόπο, βγάζοντας τη από τη δύσκολη θέση. Όχι όμως και πολύ δύσκολη, αφού κανείς πλην των συριζαίων δεν ασχολήθηκε με τις υβριστικές αναρτήσεις της. Τα φιλοκυβερνητικά μέσα και σχολιαστές κατήγγειλαν την επίθεση του Πολάκη, δίχως να αναφέρουν τις δικές της. Έτσι η Αγαπηδάκη συνεχίζει να είναι η σοβαρή και μετρημένη προσωπικότητα που στοχοποιείται από τον μπρουτάλ και άξεστο λαϊκισμό.

Έχουμε λοιπόν έναν χώρο που εδώ και χρόνια σπάει κάθε κοντέρ χυδαιότητας, λαϊκισμού (με την αγοραία έννοια) ψευδολογίας και επιθετικότητας, ο οποίος την ίδια στιγμή, αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ανεκτικό, μετριοπαθή και διαλεκτικό. Δεν πρόκειται όμως για ψευδή, εντελώς αυθαίρετη αυτοεικόνα, αλλά για το αποτέλεσμα της ακροκεντρώας ιδεολογίας, τη φαντασιακή αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο πολιτεύονται.

Το ακραίο κέντρο έχει εξοβελίσει από τον δημοκρατικό πολιτικό χάρτη, τους πάντες πέραν του εαυτού του και των συμμάχων του. Έξω από αυτό το φάσμα που εκκινά από το ΚΙΝΑΛ και φτάνει μέχρι και την ακροδεξιά, ρατσιστική πτέρυγα της ΝΔ, έχουν επιβάλλει ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης όπου επιτρέπεται να κάνουν τα πάντα, να παραβούν κάθε κώδικα και αρχή πολιτισμένης αντιπαράθεσης, δίχως να αλλοιώνεται η πολιτική ταυτότητα και η ηθική τους υπόσταση.

Μπορούν έτσι να χυδαιολογούν σεξιστικά σε βάρος της Μπαζιάνα ή όποιας άλλης πολιτικού από ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα, χωρίς να αισθάνονται σεξιστές. Να συκοφαντούν καθημερινά τον Καρανίκα με φαιδρά ψεύδη δίχως να λογίζονται συκοφάντες. Αυτοί άλλωστε είναι σοβαροί και πολιτισμένοι και ως τέτοιοι δεν μπορούν να είναι ούτε σεξιστές, ούτε συκοφάντες.

Με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο λειτουργούν απέναντι στις δυνάμεις που έχουν κατατάξει στο «δημοκρατικό τόξο». Δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να δικαιολογήσουν τη συμπόρευση της ΝΔ με τους ακροδεξιούς Μακεδονομάχους, τις γονυκλισίες στην ιεραρχία ή τα ρατσιστικά παραληρήματα του Μπογδάνου και του Γεωργιάδη για τους πρόσφυγες. Αυτοί άλλωστε είναι κεντρώοι και μετριοπαθείς και ως τέτοιοι δεν τους αγγίζει η ακροδεξιά και ο ρατσισμός. Απόδειξη: τώρα θα φροντίσουν τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Όσα δηλαδή δεν κλείσει η φιλελεύθερη λαϊκοκτόνος κυβέρνησή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Πηγή: facebook/Dimitris Tsirkas

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr