Του Κώστα Βαξεβάνη
Χρειάστηκαν 12 σελίδες και 44 «σημεία» για να περιγράψουν την προγραμματική συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου. Θα ήταν μάλλον μη ακριβής ο όρος «προγραμματική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ». Γιατί όπως ορθά λέει ο Βενιζέλος «Εγώ και ο Σαμαράς» χαράσουμε την πολιτική. Αλλοίμονο. Ποιός άλλος; Κάτι Κοινοβουλευτικές ομάδες, υπουργοί κλπ εκπαιδεύονται απλώς δίπλα στη σοφία ενός πρωθυπουργού που μιλά με τον Θεό και ενός Ναπολεοντικά εγώπληκτου, που προσπαθεί να αποφύγει το Βατερλώ του. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε στην συνέντευξη τύπου ο Βενιζέλος «γιατί να καλύπτει ο Σαμαράς εμένα και όχι εγώ τον Σαμαρά».
Μεταξύ όλων αυτών των «εγώ» και του Σαμαρά, υπάρχει αναμφισβήτητα και συνενοχή και πολιτικός εκβιασμός και συμφωνίες. Σίγουρα όχι προγραμματική συμφωνία. Αυτό που περιγράφεται ως προγραμματική συμφωνία, είναι ένα αόριστο, ευχολογικό κείμενο, που προσπαθεί να δώσει διάσταση σε κάτι που δεν υπάρχει. Σε μια πολιτική συνεργασία αρχών. Η συνεργασία δεν είναι πολιτική, είναι συνενοχική. Προσπαθεί να αποδώσει πολιτική υπόσταση σε όλο αυτό το «εγώ» του Βενιζέλου, να το εμφανίσει ως κόμμα, για να πει μετά ότι συνεργάζεται με το κόμμα άρα έχει κοινωνική συναίνεση. Ο Σαμαράς έχει μετατρέψει την πολιτική διακυβέρνησης της χώρας σε πολιτική διάσωσης του προστατευόμενου είδους Βενιζέλου. Σαν να προσπαθεί να σώσει το σπάνιο είδος Βενιζέλος Βενιζέλος, κατά το καρέτα καρέτα ή το μονάχους μονάχους.
Ο Σαμαράς ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία και την ατιμία κυβέρνηση. Τόσο απλά. Η προγραμματική συμφωνία είναι ένα τρικ. Πρώτα για να κλείσει τα στόματα των στελεχών του που πολύ απλά αναρωτιούνται «γιατί δεν βάζει τον Βενιζέλο στο Επικρατείας της ΝΔ, να τον σώσει να τελειώνουμε;» Και δεύτερον για να προσφέρει επίσημη κάλυψη προγραμματικού τύπου, γι΄ αυτόν που τις επόμενες μέρες πρέπει να απολογηθεί στη Βουλή για τα υποβρύχια. Έτσι θα θεωρηθεί έως και λογικό να καλύπτει των έτερο συνέταιρο, αφού βρε αδερφέ σε τελευταία ανάλυση η πολιτική φταίει που είναι εταίρα και συνηθίζει να εκδίδεται.
Ο Βενιζέλος, μαζί και ο Σαμαράς που σηκώνει πλέον στις πλάτες του το βάρος του Βενιζέλου, πρέπει να απαντήσουν στη Βουλή για την σύμβαση των υποβρυχίων που όπως είχε υποστηρίξει τότε η ΝΔ ήταν συνέχεια των συμβάσεων Άκη. Αλλά και για τις αποκαλύψεις του HOT DOC, ότι οι Γερμανοί έκλεβαν και ο Βενιζέλος έσβηνε. Πώς θα απαντήσει σε όλα αυτά και μάλιστα στα στελέχη του που έχουν χαρακτηρίσει πριν δύο χρόνια σκάνδαλο τη διαδικασία με τα υποβρύχια;
Ο Σαμαράς λοιπόν επέλεξε να βαθύνει την εικόνα της συνεργασίας με το Βενιζέλο. Να της αποδώσει προγραμματική διάσταση. Έτσι δίνει την πιο επίσημη κάλυψη στον Βενιζέλο ο οποίος μεταφέρει όλο αυτό το διάστημα την νευρικότητά του στην κυβέρνηση. Ο Σαμαράς πιστεύει πως απαντά έτσι και στις γκρίνιες δείχνοντας πως είναι ο συνέταιρος στην πολιτική της σωτηρίας της χώρας. Βέβαια όπως συνηθίζουν, μπερδεύουν τη χώρα με τους εαυτούς τους. Δίνει όμως την πραγματική διάσταση σε αυτούς που την ανταλαμβάνονται εσωκομματικά λόγω των ένστικτου της επιβίωσης: «χωρίς Βενιζέλο δεν υπάρχουμε, και το να υπάρχουμε είναι προτιμότερο απ΄ το να μην υπάρχει αυτός». Ωστόσο η Ιστορία θα απαντήσει αν μπορεί να συμβεί και το αντίθετο,να υπάρχει δηλαδή ο Βενιζέλος, έστω και όπως δεν το θέλει ο ίδιος, αλλά να μην υπάρχει πολιτικά ο Σαμαράς. Και θα είναι η δεύτερη φορά που θα αναγκαστεί να ζήσει τον βαρύ πολιτικό χειμώνα της Πολιτικής Άνοιξης.
