Σοφιστικές δόξες

Πάνε χρόνια τώρα που εκδόθηκαν και στα ελληνικά Οδηγίες προς Ναυτιλλομένους στο Πέλαγος της Πολιτικής. Κάτι σαν τα μεταφρασάρια και τα λυσάρια που έσωσαν πολλούς μαθητές, χαντακώνοντας την Παιδεία. Υποτίθεται πως οι Οδηγίες αυτές ήταν ο μπούσουλας που θα έστελνε κάθε φιλόδοξο στο ασφαλές λιμάνι της Βουλής ή κάποιας δημαρχίας, δίχως κόπο και έξοδα. Ενα ιδιαίτερο κεφάλαιο, που θα μπορούσε να επιγράφεται «Στρίβειν διά του αρραβώνος», εξηγούσε στους νεοπροσήλυτους της πολιτικής πώς να απαντούν στα πάντα χωρίς να απαντούν σε τίποτε. Η τεχνική της ατάκας, η μέθοδος της αλλαγής θέματος, όλα στο πιάτο.

Περιττό να ειπωθεί πως η εκδοτική αποτυχία υπήρξε παταγώδης, Σιγά τώρα μην περιμέναμε από τους ξένους να μας δείξουν τ’ αμπελοχώραφά μας. Εδώ δεν γεννήθηκε η τέχνη της πολιτικής; Εδώ. Εδώ και η ρητορική και η σοφιστική. Διαθέτουμε λοιπόν εκ γονιδίων την ικανότητα να απαντάμε αποστομωτικά, ακόμα κι όταν το καλύτερο που θα είχαμε να κάνουμε θα ήταν να κρατήσουμε κλειστό το στόμα μας. Τόσοι και τόσοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι το απέδειξαν, όποιο χρώμα κι αν είχε η θηριώδης αυτοπεποίθησή τους. Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας δύσκολα θα ταξινομούνταν στη χορεία των σπουδαίων ρητόρων ή σοφιστών. Αλλα πράγματα επενδύει στη δημόσια εικόνα του. Μολαταύτα, η απάντησή του στο ερώτημα γιατί ο υπουργός παντός καιρού κ. Χρυσοχοΐδης έκλεισε την εθνική Αθηνών – Λαμίας χωρίς να χρησιμοποιηθεί το 112, ήταν ένα ωραίο δείγμα ρητορικής δεξιοτεχνίας. Δεν έπεισε τους οδηγούς που εγκλωβίστηκαν επί ώρες στο γιωταχί ή στο φορτηγό τους, χιονοσκέπαστοι; Πάντα υπάρχουν κακόπιστοι.

«Το 112 δεν είναι εργαλείο ενημέρωσης του γενικού πληθυσμού. Είναι εργαλείο που χρησιμοποιείται όταν κινδυνεύει η ανθρώπινη ζωή και μόνο», είπε ο κ. Νίκος Χαρδαλιάς. Σωστά. Στις 3 Μαρτίου 2020, που ειδοποιηθήκαμε από το 112 ότι απαγορεύεται η κυκλοφορία, κινδύνευε η ζωή μας, όχι το πορτοφόλι μας. Στις 17.8, οπότε οι επανακάμπτοντες παραθεριστές ενημερώθηκαν να φορούν μάσκα, θεωρήθηκε κατεπείγουσα η ανάγκη να διαμηνυθεί το αυτονόητο. Στις 3.9, το 112 μάς είπε να προσέχουμε, γιατί υπήρχε κίνδυνος πυρκαγιάς. Τότε πίστευαν ότι δεν βλέπουμε τηλεόραση, δεν ακούμε ράδιο, δεν διαβάζουμε εφημερίδες ή ιστοσελίδες. Τώρα ο κ. Χαρδαλιάς ξεφεύγει λέγοντας πως «στις 6.02 είχαν ενημερωθεί οι διαπιστευμένοι συντάκτες», άρα τα ραδιόφωνα θα έπαιζαν την είδηση και οι οδηγοί θα μάθαιναν τα νέα. Κι αν άκουγαν κασέτα ή σιντί; Λάθος τους μεγάλο.

Πηγή: Η Καθημερινή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr