Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν

«Ο Υπουργός Υγείας κ. Βασίλης Κικίλιας, έκανε αποδεκτή την παραίτηση του κ. Κωνσταντίνου Πατέρα από τη θέση του Διοικητή του Γ.Ν. Καρδίτσας.»

Ο συνταξιούχος γυμνασιάρχης παραιτήθηκε. “Εξαναγκάστηκε” σε παραίτηση. Πλήρωσε για τις ανορθολογικές επιλογές διοικητών νοσοκομείων. Ο πιο ευάλωτος, έγινε το εξιλαστήριο θύμα. Για να κατευναστεί η κοινή γνώμη. Που βλέπει, απορεί και γελά.

Ποια ήταν η αμαρτία του κυρίου Πατέρα; Μάλλον η ηλικία του! Ο ίδιος μίλησε για ηλικιακό ρατσισμό. Δεν έχει άδικο.

Το επιτελικό κράτος της ΝΔ, ή δεξαμενή των άριστων, περιείχε έναν συνταξιούχο γυμνασιάρχη και κάμποσους απόστρατους στρατηγούς. Και εμείς που νομίζαμε ότι τα νοσοκομεία θα γέμιζαν με RhD και MSc, ειδικευμένους στις αρχές διοίκησης και στρατηγικής των υπηρεσιών υγείας. Αντί γι αυτό προέκυψαν κομματικές τρακατρούκες. Ψηλά στην κομματική επετηρίδα, χαμηλά στην κοινωνική αποδοχή.

Ο υπουργός υγείας, ο «ανθρωπιστής» που έκοψε τον ΑΜΚΑ απ’ τα προσφυγόπουλα, για να τους δυσχεράνει την πρόσβαση στην δημόσια υγεία, τι έχει να ψελλίσει γι αυτές του τις επιλογές;

Κι ο πρωθυπουργός; Αφού ενθάρρυνε τις πελατειακές, κομματικές επιλογές για τους διοικητές των νοσοκομείων, όπως προκύπτει από τα λόγια του παραιτηθέντα κυρίου Πατέρα, τώρα πρέπει να προστατευτεί. Πρέπει, να μείνει ατσαλάκωτος. Αλώβητος. Περικυκλωμένος από την αυλή των δημοσιογράφων αυλικών, δημοσκόπων, επικοινωνιολόγων, γενικώς «παραπλανητών» της κοινής γνώμης. Βρίσκεται μέσα σε ένα ειδικό αμπαλάζ για εύθραυστα αντικείμενα. Τρέμουν μήπως τους σπάσει.

Προς το παρόν αντέχει. Όμως το αμπαλάζ φθείρεται.

Όταν μπούκαραν στην ΑΣΟΕΕ και συμπεριφέρθηκαν σαν πραιτοριανοί, ακούστηκαν πολλά ζήτω. Όταν αποφάσισαν να κάνουν στρατόπεδα-φυλακές, για αυτούς που με το έτσι θέλω ονομάζουν πρόσφυγες κι όχι μετανάστες, ακούστηκαν πολλά εύγε. Το κοινό τους, θέλει νόμο, τάξη και λίγο αίμα.

Όταν όμως τους πλασάρουν, τους απόστρατους στρατηγούς για διοικητές νοσοκομείων παγώνουν.

Η αντισύριζα, αντιαριστερή ανώτερη μεσαία τάξη, που τους ψήφισε στις τελευταίες εκλογές, ονειρεύεται εκσυγχρονισμό, managers και τεχνοκράτες. Στο άκουσμα των στρατηγών ξινίζουν τα μούτρα τους. Δεν πληρούν τα κριτήρια του golden boy, του μοντέρνου καινοτόμου διοικητή νοσοκομείου. Τον φαντάζονται ενδεδυμένο με trendy κοστούμι, σπουδασμένο στο Princeton, ή στο Johns Hopkins. Κάτι σαν Κωνσταντίνο Φρουζή ή Νίκο Μανιαδάκη. Αντ’ αυτού τους προέκυψαν «καραβανάδες».

Η αυλή των παρατρεχάμενων του ηγεμόνα ανησυχεί. Δεν πρέπει να θολώσει το φιλελεύθερο image του. Αλήθεια πόσο φιλελεύθερος είναι κάποιος, που έχει παραδώσει το κόμμα του στην ακροδεξιά και ανέχεται όλο αυτό το δηλητήριο που εκτοξεύουν;

Τα μεγάλα σημαντικά γεγονότα τα διαχειρίζονται αποσιωπώντας τα, ή διαστρεβλώνοντας τα, μέσω του πανίσχυρου επικοινωνιακού επιτελείου που διαθέτουν και των ΜΜΕ που ελέγχουν. Ο πολύς κόσμος, δεν τα αντιλαμβάνεται και δεν τα μαθαίνει.

Αντιλήφθηκε όμως, ποιοι ήταν αυτοί που διορίστηκαν στα δημόσια νοσοκομεία. Κατάλαβε ότι η δεξαμενή των στελεχών με τα περίφημα βιογραφικά ήταν φούμαρα για λαϊκή κατανάλωση. Όπως φούμαρα ήταν και η στάση τους στο Μακεδονικό, όπως φούμαρα ήταν τα λόγια τους για το προσφυγικό.

Όταν υποτιμήσεις την κοινωνία έρχεται η στιγμή που στο ανταποδίδει. Η πρωτοφανής επικοινωνιακή υπεροχή της ΝΔ, σίγουρα θα καθυστερήσει την φθορά της. Όμως μερικά μικρά ασήμαντα συμβάντα ραγίζουν το τείχος προστασίας. Μερικές φορές κάποια δευτερεύοντα γεγονότα που κανείς στην αρχή δεν τους δίνει σημασία μπορούν να αποδειχτούν καθοριστικά. Όπως ο διορισμός ενός πρόεδρου σ’ ένα επαρχιακό νοσοκομείο…

Ασήμαντο γεγονός. Όμως ξεσκέπασε την εξουσία τους. Την απόλυτα πελατειακή, μικροκομματική αντίληψη των επιλογών τους. Το δήθεν επιτελικό κράτος τους.

Ο κύριος Πατέρας διορίστηκε διοικητής στο νοσοκομείο Καρδίτσας, με αδιαφανείς διαδικασίες συναλλαγής, στα πλαίσια ρουσφετολογικών μικροεξυπηρετήσεων. Πιθανώς και πολλοί άλλοι διοικητές νοσοκομείων διορίστηκαν με τις ίδιες διαδικασίες που μάλλον δεν θα γίνουν γνωστές.

Όταν η υπόθεση σκόνταψε και πήρε δημοσιότητα, θέλοντας να μείνουν αλώβητοι, θυσίασαν τον ηλικιωμένο διοικητή του νοσοκομείου Καρδίτσας. Χωρίς αιδώ, χωρίς κανέναν δισταγμό. Με τον απόλυτο κυνισμό που η εξουσία τους αποπνέει.

Το αμπαλάζ για τα εύθραυστα αντικείμενα ακόμα αντέχει. Όμως η ασέβεια απέναντι σ’ έναν ηλικιωμένο συνταξιούχο γυμνασιάρχη που φιλοδοξούσε να γίνει πρόεδρος νοσοκομείου, είναι μια μικρή σταγόνα που σιγά-σιγά γεμίζει το ποτήρι. Ώσπου κάποια στιγμή το ποτήρι να ξεχειλίσει…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr