Σκόρπιες σκέψεις για μια δίκη που άργησε (ΠΟΛΥ) 

Ενός λαού που πολλές φορές δείχνει επικίνδυνη ανοχή στα τέρατα (…Όποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος πάει να πει ότι του μοιάζει…Μάνος Χατζιδάκις). 

Η Χρυσή Αυγή έδειξε τις ανατριχιαστικές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και επωάστηκε από την κρίση, τη διαφθορά, τα πολιτικά αδιέξοδα, τις άνομες και κατευθυνόμενες κομματικές συνεργασίες και φυσικά την ανεξέλεγκτη είσοδο του ξένου στοιχείου που κανείς δεν έκανε κάτι για να τους εντάξει στην οικονομική έστω δραστηριότητα της χώρας και τις σταθερές (αξίες;;;) της Ελλαδικής Κοινότητας.

Ο φασισμός, οι φασίστες δεν είναι εξωγήινοι που επιβλήθηκαν στη γη ξαφνικά. Ήταν ο προσωπικός τραμπούκος του κάθε βολεμένου που ήθελε να κάνει τη βρώμικη δουλειά για εκείνον χωρίς να σηκωθεί από τον καναπέ του. Του κάθε βολεμένου που μισεί  οτιδήποτε είναι έξω από τα νερά του, έξω από το σπίτι του, έξω από το χρώμα, τη θρησκεία του, έξω από τις ιδέες (;;;) ΤΟΥ. Έξω από τον Δικό του Κόσμο. Που ακούει μόνο τις καμπάνες στις εκκλησιές στα Καλάβρυτα και κάνει ευλαβικά τον σταυρό του όταν ο Αθανάσιος Λενής κηρύττει μίσος …και στα ξεσπάσματα της μισαλλοδοξίας του υμνεί τους βασανιστές της χούντας και βροντοφωνάζει  «Η Χρυσή Αυγή είναι η ελπίδα του Έθνους» αφού πρώτα ρίξει και μια ροχάλα (με χρηστοήθεια πάντα) στους αμαρτωλούς…

Η Ψήφος στη Χρυσή αυγή δεν ήταν ψήφος διαμαρτυρίας (για να διαμαρτυρηθείς χρειάζεται να νογάς). Υπήρχαν πολλοί δημοκρατικοί χώροι για να εκδηλώσει κανείς (νοήμων) την οργή του. Και πολλοί χώροι έτοιμοι να αφομοιώσουν αυτή την οργή (τα κίνητρα είναι υπό εξέταση). Ο Έλληνας με τα ανατριχιαστικά ποσοστά που έδινε σε νονούς της νύχτας και σε μπράβους έδειξε ότι δυστυχώς δεν έχει ακόμη απορρίψει τα μετεμφυλιακά του σύνδρομα και αυτά βγαίνουν πάντα στην επιφάνεια με δυσοσμία έντονη όταν τα πράγματα πολώνονται.

Αυτό είναι που οφείλουμε να δούμε. Όχι αν θα κριθεί η Χρυσή αυγή ως εγκληματική οργάνωση (που έχει αργήσει και πολύ). Ο κίνδυνος είναι να συνηθίσουμε σε αυτό τον συρφετό των νεοναζί νεοπλασμάτων (… Δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται…είναι που συνήθισε να φοβάται …Μάνος Χατζιδάκις). Στα κοινωνικά δίκτυα άρχισαν να εμφανίζονται φωνές διαμαρτυρίας “δεν είναι αθώοι”. Αλλά δεν είμαστε και εμείς…Αν δεν κάνουμε ως κοινωνία μια έντιμη επώδυνη ενδοσκόπηση, το αυγό που κρύφτηκε στη λάσπη των καιρών … θα ξαναεμφανιστεί με την πρώτη βροχή.

Ο φασισμός δεν εξαφανίζεται με μια δικαστική απόφαση, αλλά με παιδεία, υπενθύμιση και ενημέρωση. Και με μηδενική ανοχή στα ζώα που έχουν προβιά ανθρώπου (…η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη Δημόσια ζωή…Μάνος Χατζιδάκις)

Υ.Γ. Συγνώμη για τις συχνές αναφορές στον Χατζιδάκι αλλά η δικιά μου η γενιά δεν τον είχε μόνο ως σπουδαίο μουσικό αλλά και ως δάσκαλο.
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr