Σκοπιμότητες και συμφέροντα πίσω από την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας

Πέρσι τέτοια εποχή βρισκόμασταν σε αυστηρό lockdown χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.
Ή μάλλον «για να μην γίνουμε σαν την Β. Ιταλία», όπως μας έλεγαν. Φέτος που πράγματι γίναμε Μπέργκαμο, με χιλιάδες κρούσματα καθημερινά, με 75 θανάτους σε ημερήσια βάση και με περίπου 9.000 ανθρώπους να έχουν χάσει συνολικά μέχρι τώρα τη ζωή τους από την πανδημία και επιπλέον με τις ΜΕΘ υπερπλήρεις και με εκατοντάδες διασωληνωμένους σε κοινές κλίνες, τα αδικαιολόγητα αυστηρά μέτρα που τηρήθηκαν ανεπιτυχώς όλο τον χειμώνα χαλαρώνουν.

Στέλνοντας το λάθος μήνυμα ότι ο συναγερμός τελείωσε. Σε αντίθεση με ό,τι προειδοποιούν οι επιστήμονες, οι οποίοι βλέπουν την κορύφωση του τρίτου κύματος της πανδημίας να αργεί ακόμη και πάντως να καθυστερεί, εξ αιτίας της χαλάρωσης των απαγορευτικών μέτρων.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η χώρα μας μπήκε για τα καλά στο παιχνίδι της πανδημίας το καλοκαίρι, μέσω του ολέθριου ανοίγματος των συνόρων και του τουρισμού, προς όφελος μεγάλων διεθνών τουριστικών συμφερόντων, καθώς και συμφερόντων αεροπορικών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Μια επιλογή που κόστισε ακριβά στη δημόσια υγεία, αλλά και στον τουρισμό.

Γιατί η είσοδος χιλιάδων κρουσμάτων το καλοκαίρι από τα σύνορα της χώρας οδήγησε στο δεύτερο κύμα της πανδημίας το φθινόπωρο του 2020. Κάτω από αυτή την απειλή, αρχές Νοεμβρίου η χώρα μπήκε σε αυστηρό lockdown, με την αγορά και τα σχολεία κλειστά, να ανοιγοκλείνουν κατά διαστήματα τον χειμώνα σαν ακορντεόν.

Στην Ελλάδα εφαρμόστηκε το πιο αυστηρό lockdown στην Ευρώπη, αλλά όπως εκ του αποτελέσματος σήμερα κρίνεται, χωρίς να αποδώσει τα αναμενόμενα. Αφού οδήγησε στο τρίτο και ακόμη σφοδρότερο κύμα της πανδημίας, που διαρκεί μέχρι σήμερα.

Η αποτυχία της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης οφείλεται στο γεγονός ότι τα απαγορευτικά μέτρα μπορεί να ήταν πράγματι αυστηρά, αλλά δεν ήταν καθόλου αποτελεσματικά.

Με πρώτο το διεθνώς πρωτότυπο (μόνο εδώ και στην Κύπρο εφαρμόστηκε), αστυνομικό μέτρο των υποχρεωτικών sms. Το οποίο μπορεί να απέδωσε εισπρακτικά, λόγω των ακριβών προστίμων που υποχρεώθηκαν να πληρώσουν όσοι δεν είχαν το σωστό sms, πιθανόν να απέδωσε και σε κέρδη στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, αφού κανείς δεν κατάλαβε ποιος πληρώνει και ποιος ωφελείται από τα εκατομμύρια άχρηστα μηνύματα που εστάλησαν όλο αυτό το διάστημα. Μπορεί ακόμη οι χιλιάδες αστυνομικοί που έκαναν ελέγχους στους δρόμους να έδωσαν την εσφαλμένη εντύπωση ότι υπάρχει κράτος που μεριμνά. Την πανδημία όμως, που ήταν και ο κεντρικός στόχος, το μέτρο των sms δεν την περιόρισε ούτε στο ελάχιστο.

Οικονομικά ήταν και όχι υγειονομικά τα οφέλη του μέτρου.

Δεύτερο αναποτελεσματικό, αστυνομικό κι αυτό μέτρο, ήταν αναμφίβολα η γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας τα απογεύματα και τα βράδια. Το οποίο αφενός ενίσχυσε τους συνωστισμούς σε δρόμους, πλατείες και ΜΜΜ κατά το υπόλοιπο διάστημα της ημέρας, επιδεινώνοντας τη μετάδοση της νόσου, αφετέρου εκνεύρισε και έφερε στα όριά τους τους πολίτες, που κλείνονταν στα σπίτια τους από τις 6 το απόγευμα τα Σαββατοκύριακα. Η αποτυχία του μέτρου κρίνεται και από την εμπειρία των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών, όπως της Γερμανίας και της Αγγλίας, οι οποίες κατάφεραν να βγουν από το τούνελ της πανδημίας, χωρίς να έχουν εφαρμόσει τέτοια απαγορευτικά μέτρα.

Τρίτο αποτυχημένο μέτρο ήταν η… μη λήψη μέτρων στις εστίες υπερμετάδοσης της νόσου. Ενώ δηλαδή η κυβερνητική διαχείριση προέβλεπε αυστηρούς αστυνομικούς ελέγχους σε δρόμους και πλατείες, σε ανοικτούς δηλαδή χώρους, στους οποίους η κυκλοφορία στην Ευρώπη αφέθηκε ελεύθερη και μάλιστα και χωρίς μάσκες, καθώς κρίθηκε ότι η μετάδοση του ιού σε ανοικτούς χώρους ήταν χαμηλή, στους κλειστούς χώρους όπου συνωστίζονταν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά, όπως στα λεωφορεία και το Μετρό, αλλά και στους κλειστούς εργασιακούς χώρους, βιοτεχνίες και βιομηχανίες, καθώς και στις σχολικές αίθουσες, όπου η μετάδοση του ιού έκανε… πάρτι, η πολιτεία ήταν απούσα.

Πως να επενδύσει, άλλωστε, η κυβέρνηση της ΝΔ στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όταν σύμφωνα με το κυβερνητικό της πρόγραμμα αυτά προβλέπεται να ιδιωτικοποιηθούν μετά το πέρας της πανδημίας;

Η τέταρτη κατά σειράν αποτυχημένη δράση αφορά στον τυφλό, καθολικό και γενικευμένο χαρακτήρα των μέτρων που λαμβάνονταν, που δεν συνέβαλε καθόλου στο κτύπημα του κακού στη ρίζα του. Αιτία ήταν η κακή διαχείριση του πλέγματος των ελέγχων, των τεστ και των επιδημιολογικών μελετών, όλων αυτών των δράσεων δηλαδή που βοηθούν την καλή παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου. Οι οποίες με τη σειρά τους συμβάλλουν στη λήψη στοχευμένων μέτρων εκεί όπου χρειάζεται.

Το αρνητικό γεγονός ότι στην Ελλάδα έγιναν ελάχιστα τεστ σε σχέση με την εξάπλωση του ιού, αποδεικνύεται από τα διεθνή στατιστικά στοιχεία, στα οποία η χώρα μας εμφανίζεται να είναι πρωταγωνίστρια στην υποκαταγραφή της νόσου.

Χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος υγειονομικής κρίσης και χιλιάδες νεκροί για να γίνει αντιληπτή από την κυβέρνηση η χρησιμότητα των συχνών τεστ στον πληθυσμό. Και πάλι όμως, το μέτρο εφαρμόζεται χωρίς συνταγογράφηση μοριακών τεστ και με ένα μόλις εβδομαδιαίο self-test να αναλογεί στον καθένα, με χρήση μάλιστα από τους ίδιους τους πολίτες, κάτι που μειώνει περαιτέρω την ήδη χαμηλή τους αξιοπιστία, που είναι της τάξης μόλις του 50%.

Πίσω από τη διανομή των εξαγγελθέντων ατομικών self test, τα οποία στην πορεία έγιναν ομαδικά rapid test, με τις τύπου «σκόιλ ελικικού» οδηγίες, κρύβεται κάποια νεοϊδρυθείσα εταιρεία, μόλις 7μηνης διάρκειας ζωής, χωρίς εμπειρία, με υπόγειες σχέσεις με φιλοκυβερνητικό στέλεχος της show biz που πρόσφατα απασχολεί την επικαιρότητα με διάφορα σκανδαλιστικά περιστατικά.

Φτάσαμε λοιπόν σήμερα σε μια κατάσταση όπου οι πολίτες, κουρασμένοι από την αναποτελεσματικότητα των αυστηρών αστυνομικών μέτρων που τους επιβλήθηκαν επί σχεδόν εξάμηνο, αντιδρούν και να δεν υπακούνε πια στην πολιτεία. Με τη θετική στάση της περσινής χρονιάς να έχει πλήρως αντιστραφεί, αφού το 63% των πολιτών σήμερα δηλώνουν δυσαρέσκεια για την κυβερνητική διαχείριση.

Κι ακόμη η κυβέρνηση, λειτουργώντας και πάλι προς όφελος οικονομικών συμφερόντων και σε βάρος της δημόσιας υγείας, ανοίγει την αγορά και τα σχολεία εντελώς αδικαιολόγητα και στη χειρότερη στιγμή, ενώ δηλαδή η πανδημία βρίσκεται ακόμη σε ανοδική πορεία και δεν έχει φτάσει ούτε καν στην κορύφωσή της. Μεταδίδοντας το λάθος μήνυμα για την πορεία της πανδημίας και προκαλώντας τάσεις χαλαρότητας στη λάθος στιγμή.

Το χειρότερο από όλα, που σφραγίζει μια όχι απλώς αποτυχημένη, αλλά εγκληματική πια διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, είναι η συνεχιζόμενη άρνηση της κυβέρνησης να θωρακίσει επαρκώς το ΕΣΥ.

Μια άρνηση που ευθύνεται για την πληρότητα των ΜΕΘ ήδη εδώ και βδομάδες. Που σημαίνει ότι υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες διασωληνωμένοι, βαριά άρρωστοι δηλαδή, που δεν έχουν την τύχη της φροντίδας σε περιβάλλον εντατικής θεραπείας. Με πολύ δυσοίωνη την εξέλιξη της ζωής τους.

Κι όλα αυτά με μια βολική για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, όσο και αντιεπιστημονική ρητορική από υψηλά ιστάμενους, για δήθεν πεταμένα λεφτά και για δήθεν συσχέτιση της αύξησης των θανάτων με την αύξηση των ΜΕΘ.

Αιτία της επίμονης άρνησης της κυβέρνησης να επενδύσει σε ΜΕΘ και σε υγειονομικό προσωπικό είναι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ μέσω ΣΔΙΤ, όπως προβλέπεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα.

Με το κοινωνικά ανάλγητο ερώτημα: «και τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι εξοπλισμοί όταν τελειώσει η πανδημία» να πλανάται στον τηλεοπτικό αέρα. Ενώ από την άλλη, με το όφελος από τη σωτηρία χιλιάδων ανθρώπινων ζωών να μην προσμετράται στους υπολογισμούς. Κι ακόμη χειρότερα, με εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ να μοιράζονται δεξιά κι αριστερά από την κυβέρνηση σε επιλεγμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Κι ακόμη, η κυβέρνηση παρά την πληρότητα των ΜΕΘ στα νοσοκομεία αρνείται να επιτάξει ιδιωτικές κλινικές, προστατεύοντας τα σχετικά οικονομικά συμφέροντα.

Η περίφημη θεωρία της ατομικής ευθύνης στην οποία στηρίχθηκαν τα αποτυχημένα μέτρα της διαχείρισης της πανδημίας, έκρυβε τελικά από πίσω της σκοπιμότητες και συμφέροντα.

Το πρόβλημα της χώρας σήμερα δεν είναι η πανδημία αυτή καθ’ εαυτή, αλλά η κυβέρνηση που τη διαχειρίζεται σε βάρος της δημόσιας υγείας και με σταθερό γνώμονα την εξυπηρέτηση  επιλεγμένων οικονομικών συμφερόντων.
 

*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 

Πηγή: Tvxs 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr