Σκληρό ροκ στο Μεταξουργείο

Βρέχει τόσο πολύ στην Αθήνα που θα χρειαστώ βάρκα, αλλά δεν με έφτιαξαν από ζάχαρη και παραείμαι βρεγμένος για να φοβηθώ τη βροχή. Μόλις βραδιάσει αυτή η υγρή Παρασκευή, θα πεταχτώ στην παρουσίαση του βιβλίο του ομόσταυλου Θοδωρή Χονδρόγιαννου «Στη χώρα του Χωσέ» εδώ παραδίπλα στο BIOS και αμέσως μετά θα ξαμολυθώ στα μπαρ του Μεταξουργείου για τα περαιτέρω, με μία ενδιάμεση στάση στον «Έλβις» της οδού Πλαταιών για σουβλάκια, «καλαμάκια» που λέμε οι Αθηνέζοι.

Θα τον βρώ όμως στη θέση του τον «Έλβις», που συνήθως με σταματάει (ο ιδιοκτήτης) και μου λέει τον καημό του για τον ΣυΡιζΑ, την Αριστερά και το μπάσκετ; Ή θα τον έχουν ξηλώσει μέχρι να το βράδυ της Παρασκευής; «Δείτε το πριν τον κατεβάσουν», όπως λένε τα σκανδαλοθηρικά σάιτ στο ίντερνετ. Φάτε τα, τα καλαμάκια, πριν τα κατεβάσουν. Διότι ο κίνδυνος της εξαφάνισης είναι υπαρκτός .

Και δεν αναφέρομαι μόνο στον «Έλβις». Τη σχετική αφίσα, άλλωστε, την είδα σε περισσότερα από ένα γειτονικά ευαγή ιδρύματα του μεζέ και του αλκοόλ. Ο τίτλος ήταν: «Ο Έλβις έχει παράπονο και έχει δίκιο». Παίρνω βαθιά ανάσα και πληκτρολογώ verbatim το κείμενο που συνόδευε τη φωτογραφία που φαντάζεστε, αφού copy/paste από πόστερ δεν έχει εφευρεθεί ακόμη:

«Το σουβλατζίδικό μας μετά από 12 χρόνια ονειρικά συνεχίζει να τιμά την προτίμηση του αθηναϊκού κοινού με μεράκι, συνεχή αναζήτηση κορυφαίας ποιότητας, πρωτοτυπία, αισθητική vintage και τρέλα! Και έτσι κατάφερε να έχει δύο αδερφάκια σε Νέα Σμύρνη και Παγκράτι. Και σαν μαγαζί πυλώνας της γειτονιάς μας συνέβαλε καθοριστικά να μπει στον χάρτη και να αναβαθμιστεί η περιοχή, με την πληθώρα των καταστημάτων που ήρθαν μετά από εμάς. Πίσω είχε η αχλάδα την ουρά, όμως…

Η εταιρία “Πλαταιών Α.Ε.”, με επενδύσεις “σκούπα”, αγόρασε όλη τη γειτονιά, όπως και το ακίνητο που στεγαζόμαστε μαζί με 25 οικογένειες που ζουν εδώ, και στον βωμό του κέρδους εννοείται, σχεδιάζει να αλλάξει τα πάντα, να “αστικοποιήσει” την περιοχή και τα λοιπά γνωστά. Η ρομαντική εποχή του Κεραμεικού παρήλθε δυστυχώς.

Ο υπεύθυνος της εταιρίας, με ύφος καρδιναλίων, διαδίδει ότι θα μας βγάλει έξω εδώ και έναν χρόνο, αδιαφορώντας για την ψυχολογία των ανθρώπων μας. Και ενώ προφορικά συμφώνησε για παράταση της μίσθωσης ώστε να γίνει μεταστέγαση στη γειτονιά, βρήκε αφορμή τη διαφημιστική προσθήκη της φωτιζόμενης προσθήκη της φωτιζόμενης κούκλας του βασιλιά της ροκ, που μπήκε με πρωτοτυπία και μεράκι για την τόνωση και προβολή του καταστήματος, καθώς και για ασφάλεια χάρη στον φωτισμό της, αφού ακόμη το βράδυ είναι λίγο σκοτεινά. DANGEROUS!

Εκβιάζει με καταχρηστικά εξώδικα (όπως αποδείξαμε με μηχανικούς και βεβαιώσεις), αρνείται να παρατείνει τη μίσθωση για το μικρό διάστημα που είχε ζητηθεί, αδιαφορώντας για τις 25 οικογένειες, απαξιώνοντας με φεουδαρχικές πρακτικές ένα κατάστημα με ιστορία, το οποίο “σήκωσε τη γειτονιά” και τους έκανε να επενδύσουν τα “αθώα” χρήματά τους.

Δεν θα υποχωρήσουμε ώσπου να μεταστεγαστούμε στη γειτονιά! Έχουμε 25 οικογένειες να προστατεύσουμε και το δίκιο μας είναι πασιφανές. Είθε η Δικαιοσύνη και η κοινωνία να μας δικαιώσει. Σας ευχαριστούμε όλους που μας τιμάτε τόσα χρόνια, αμήν».

Δύο μέρες αργότερα, πέρασα έξω από το –τρίτο- μεζεδοπωλείο που φιλοξενούσε στα τζάμια του την αφίσα, από τα δημοφιλέστατα της περιοχής, και το βρήκα κλειδαμπαρωμένο, ώρα αιχμής. «Κλειστό για 15 μέρες λόγω φορολογικών παραβάσεων», έγραφε με πηχυαία στοιχεία προς γνώση και συμμόρφωση το πικέτο της ΑΑΔΕ στην είσοδο. Δοκίμασα να κλείσω τραπέζι σε ένα άλλο, τρεις πόρτες παραπέρα. «Από αύριο θα είμαστε κλειστά για λίγες μέρες εξαιτίας μίας ανακαίνισης», μου είπαν αινιγματικά. Είδα κι άλλα περίεργα λουκέτα πριν φτάσει στο γραφείο, ακόμα και σε οίκους ανοχής.

Πρεμούρα ξαφνική για ελέγχους στη χώρα της απόλυτης ασυδοσίας. Καταλάβατε; Καταλάβατε. Τίποτε δεν γίνεται στην τύχη. Με τον ίδιο τρόπο «αστικοποιήθηκε» ο Κεραμεικός πέραν της Ιεράς Οδού και γύρω από τον σταθμό του Μετρό, με τον ίδιο τρόπο θα επιχειρηθεί και η ….κάθαρση των Εξαρχείων από το γκουβέρνο και από τους πολύφερνους υμέτερους  που αγοράζουν σωρηδόν ακίνητα στα πέριξ της πολύπαθης πλατείας. Το κόλπο είναι παλαιό και δοκιμασμένο σε μεγαλουπόλεις του εξωτερικού, ακόμα και σε τόπους όπου οι θεσμοί λειτουργούν.

Στην ψωροκώσταινα, όλα είναι πιο εύκολα, όταν έχεις στο πλευρό σου τη λάιτ δικτατορία της αυτοδύναμης Νέας Δημοπρασίας και στη γειτονιά σου την προσωπική κατοικία της Προέδρου της ταλαίπωρης Δημοκρατίας μας. Κάτι μου λέει, ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου τρώει σπάνια τα καλαμάκια του «Έλβις» και περνάει ακόμα σπανιότερα από το «Αλφαβίλ» για να χαϊδέψει τη μουσούδα του φίλου μου του Αντωνάκη.

Η αντίσταση στους δρόμους και καλή ώρα στις πλατείες είναι η μοναδική λύση. Αλλά τι λέω, εδώ δεν σκοτιζόμαστε για τους νεκρούς των Τεμπών, οι 200 γραφικοί των Εξαρχείων και του Μεταξουργείων θα μας νοιάξουν; Στην περιοχή άλλωστε ζουν και επιχειρούν εκατοντάδες μετανάστες και εμείς δεν πρόκειται να αφήσουμε την Ευρώπη να γίνει σκουρόχρωμη.