Σήμερα η πρεμιέρα του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ για τον Μίκη Θεοδωράκη

Σήμερα στις 20.00 στον κινηματογράφο ”Studio New Art Cinema” (Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, πλατεία Αμερικής) θα παιχτεί σε α’ προβολή η ταινία «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» του εκ Βερολίνου ορμώμενου σκηνοθέτη και γνωστού μουσικοπαραγωγού Αστέρη Κούτουλα. Όπως γίνεται αντιληπτό από τον τίτλο της ταινίας, πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ για τον σημαντικότερο εν ζωή Έλληνα μουσικοσυνθέτη, φτιαγμένο από έναν άνθρωπο όμως που βρίσκεται επί σειρά ετών στο πλευρό του Μίκη, καθώς και της οικογένειας Θεοδωράκη: Ενδεικτικά αναφέρω το ότι πολλές από τις δισκογραφικές εργασίες του Μίκη, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, κυκλοφόρησαν αποκλειστικά στη Γερμανία και σε διεθνή διανομή με παραγωγό τον Κούτουλα: Μεταξύ τους, ο κύκλος “Poetica” (1997) και ο ”Ήλιος & ο Χρόνος” (2000) με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Γερμανό ρόκερ Rainer Kirchmann. 

Εν προκειμένω, το να κάνεις ακόμη ένα ντοκιμαντέρ για τον Μίκη Θεοδωράκη δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Ναι μεν υπάρχει ένας πακτωλός αρχειακού υλικού, είτε πρόκειται για κινηματογραφημένες στιγμές του σε όλα τα μέρη του κόσμου, είτε για αναρίθμητες συνεντεύξεις του στα τηλεοπτικά δίκτυα πάλι όλου του κόσμου, θα πρέπει όμως να υπάρχει εκείνη η σκηνοθετική ματιά και άποψη που θα κάνει το υλικό να ξεχωρίσει – τουλάχιστον, αν δεν μπορέσει να ”απογειωθεί”. 

Ένα από τα πληρέστερα ντοκιμαντέρ που έγιναν για τον Μίκη Θεοδωράκη και που προβλήθηκε σε πέντε ωριαία μέρη στην τηλεόραση ήταν αυτό του Γιώργου και της Ηρούς Σγουράκη. Οι δύο σημαντικοί ντοκιμαντερίστες ξεκίνησαν να καταγράφουν τις δραστηριότητες του Θεοδωράκη από το 1983 μέχρι και το 2000, οπότε εύκολα συμπεραίνεται πόσο πλούσιο υλικό είχαν στα χέρια τους. Ο τίτλος ήταν «Μίκης Θεοδωράκης – Αυτοβιογραφία». Μπορώ ακόμη να θυμηθώ το ντοκιμαντέρ έξι επεισοδιών, «Μίκης Θεοδωράκης – Το χρώμα της ελευθερίας», που σκηνοθέτησε για την τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο Γιάννης Κατωμερής το 2009. Μιλάμε δηλαδή για ντοκιμαντέρ προς τηλεοπτική κατανάλωση, εν αντιθέσει με το τωρινό εγχείρημα του Κούτουλα, το οποίο διεκδικεί τη θέση του στις κινηματογραφικές αίθουσες. 

Ακόμα δεν την έχω δει την ταινία του Κούτουλα, οσμίζομαι όμως κάτι καλό δεδομένων κάποιων πληροφοριών που διέρρευσαν στα μέσα: Πλάνα αρχείου, διαβάζω, συνυπάρχουν με δραματοποιημένες σκηνές, στοιχείο που φανερώνει πως ο δημιουργός ξεπερνάει τον προβλέψιμο τηλεοπτικό σκόπελο. Το πόσο αδύναμες ή δυνατές τού βγήκαν οι σκηνές αυτές είναι μία άλλη ιστορία για την ώρα. Πάντως το ότι παίζει μέσα ο Στάθης Παπαδόπουλος, γνωστός από τις ταινίες του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και μόνιμος κάτοικος Βερολίνου τα τελευταία χρόνια, είναι καλός οιωνός. Επίσης, δεν υπάρχει ένας στάνταρ χρονικός κορμός, απ’ όπου πιάνεται το νήμα του θεοδωρακικού βίου και έργου, ότι δηλαδή δεν κάνουν τα ντοκιμαντέρ που είναι προορισμένα για την τηλεόραση. Και, κατά τη γνώμη μου, το σημαντικότερο στοιχείο του ντοκιμαντέρ είναι το εξής: Ο Κούτουλας, ως συνδιοργανωτής συναυλιών μεγάλων ξένων καλλιτεχνών (Sting, Mersedes Sosa, Mike Oldfield κ.λπ.), πολύ σωστά θέλησε να δείξει την απήχηση του έργου του Θεοδωράκη και σε άλλα πιο σύγχρονα είδη μουσικής (rap, electronica) – θυμίζω πως τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Νο 1 διάσημο Έλληνα συνθέτη, έχουν τραγουδήσει στο παρελθόν από την Edith Piaf και τους Beatles μέχρι τη Shirley Bassey και τους Walkabouts (οι τελευταίοι διασκεύασαν οργανικά το «Τραίνο φεύγει στις οχτώ»). Τώρα, σε ότι αφορά αυτό το κομμάτι, στην ταινία αποτυπώνονται οι μαρτυρίες και τα live καλλιτεχνών, σαν την Αλέξια, τη νεότερη Μαρία Παπαγεωργίου, τον Zulfu Livaneli, την Dulce Pontes και τους Air Cushion Finish. 

Ευχόμαστε καλή επιτυχία στη σημερινή πρεμιέρα της ταινίας του Αστέρη Κούτουλα. Να έχει μια επιτυχημένη πορεία στις αίθουσες απ’ αύριο κιόλας! Παρεμπιπτόντως, η αφίσα άνετα θα διεκδικούσε το βραβείο πρωτοτυπίας: Μία ταινία για τον Θεοδωράκη χωρίς τον Θεοδωράκη στην αφίσα της, αλλά με τους ήρωες ενωμένους σε ένα δισυπόστατο ανδρόγυνο ον! 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr