Σχολεία χωρίς φύλακες -ε και;

του Θανάση Καρτερού

Ο καθένας τους έχει ένα λόχο αστυνομικούς να τον φυλάγουν. Στο δρόμο, στο εστιατόριο, στο σινεμά, στο θέατρο, στο σπίτι του. Χωρίς αστυνομική φύλαξη δεν κάνει βήμα κανένας Σαμαράς, κανένας Βενιζέλος, κανένας υπουργός, κανένας βουλευτής, κανένας μεγαλοεπιχειρηματίας. Ακόμα και κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι, φίλοι της κυβέρνησης -ονόματα δεν λέμε, να μην κατηγορηθούμε ότι τους στοχοποιούμε- διαθέτουν αστυνομική φύλαξη.

Αυτοί λοιπόν, οι οποίοι έχουν αφθονία από φύλακες, ζουν με φύλακες και δεν μπορούν να αντιληφθούν τη ζωή τους χωρίς φύλακες -τους οποίους εμείς βεβαίως πληρώνουμε- αποφάσισαν να αφήσουν τα παιδιά στα σχολεία χωρίς φύλακες. Που πάει να πει να αφήσουν τα παιδιά γυμνά ανάμεσα στους λύκους. Και την περιουσία των σχολείων έκθετη στη διάθεση του κάθε κλέφτη που, όταν του προσφέρεται τέτοια εύκολη λεία, δεν πρόκειται φυσικά να πει όχι.

Αλλά δεν είναι και φυσικό; Πάει το παιδί του Σαμαρά σε δημόσιο του Περιστερίου και δεν το ξέρουμε; Ή το παιδί του Βενιζέλου σε δημόσιο της Βάρνας; Πώς και από ποιον λοιπόν να μάθουν τι γίνεται στα δημόσια σχολεία, τι σημαίνει απογευματινό μάθημα μέχρι τις οχτώ, τι σημαίνει περικύκλωση των σχολείων από κάθε είδους υστερόβουλους, τι σημαίνει για το γονιό να ξέρει ότι το παιδί του είναι ασφαλές, τι σημαίνει ακόμα και για τον δάσκαλο να ξέρει ότι δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με το χειρότερο μέσα στην ίδια του την τάξη;

Λίγο να σκαλίσεις θα βρεις ότι τα παιδιά τους πήγαν ή πηγαίνουν σε “καλά σχολεία”, εδώ ή στο εξωτερικό, τα οποία φυλάγονται καλύτερα κι από το θησαυροφυλάκιο της Tράπεζας της Ελλάδας. Κανένα βαποράκι, κανένας παιδεραστής, κανένας χρήστης, κανένας επιδειξίας, κανένας κλέφτης, καμιά άγρια συμμορία δεν τολμάει να ταράξει τη γαλήνη τέτοιων ακριβών σχολείων στα οποία φοιτούν ακριβοί ή και μονάκριβοι γόνοι ακριβών οικογενειών.
Όσο για τα άλλα παιδιά, τα παιδιά των χιλιάδων και χιλιάδων οικογενειών που η κρίση και τα μνημόνια έχουν καταδικάσει στην ανεργία, στην ανέχεια και στη φτώχεια, ας μάθουν να επιβιώνουν σε συνθήκες ζούγκλας. Σε ένα καθεστώς που όχι μόνο δεν τα προσέχει, δεν τα προστατεύει, δεν επενδύει στη μόρφωση και στα ταλέντα τους, αλλά και τα προσφέρει απροστάτευτα στον κάθε κακοποιό.

Ορισμένοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την απόλυση των σχολικών φυλάκων “νοσηρό” μέτρο. Δυστυχώς έχουν άδικο. Πρόκειται για απολύτως υγιές μέτρο, ή ακόμα χειρότερα, για μέτρο εξυγίανσης. Όταν δεν είναι νοσηρό, αλλά είναι εξυγίανση, να πετάς εκατομμύρια κόσμο στο δρόμο, να καταδικάζεις γέροντες και ανάπηρους στην εξαθλίωση, να στέλνεις ανθρώπους στο θάνατο, να στερείς τα νοσοκομεία από τα στοιχειώδη, να επιβάλλεις κεφαλικούς φόρους και δοσίματα, να προκαλείς εν ολίγοις μια ανθρωπιστική τραγωδία, γιατί είναι νοσηρό να αφήνεις τα δημόσια σχολεία χωρίς φύλακες; Οι φύλακες μας μάραναν.

Εξάλλου το πρόβλημα έχει λύση, που την επιβάλλουν οι άλλες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου τους. Θα αρχίσουν απλούστατα να κλείνουν τα σχολεία -οπότε δεν χρειάζονται ούτε φύλακες, ούτε καθηγητές. Ούτε χρειάζεται να μορφώνονται τα παιδιά του φτωχού -χαμαλίκι με 400 ευρώ και πολύ τους πάει…