Εικοσιεπτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το τραγικό δυστύχημα του Τσέρνομπιλ. Ένα δυστύχημα που προκάλεσε σοκ σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και το φάντασμα του οποίου εξακολουθεί να στοιχειώνει ακόμη και σήμερα τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ήταν 26 Απριλίου 1986, όταν κατά τη διάρκεια ενός τεστ λειτουργίας ο αντιδραστήρας νο 4 του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειεας στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας κατέρρευσε έπειτα από απανωτές εκρήξεις. Στην περιοχή σήμανε συναγερμός. Τόνοι ραδιενέργειας εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα, μολύνοντας τα πάντα: το έδαφος, τα νερά, τον αέρα, ακόμη και τους ανθρώπους.
Η τότε πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός. Δεν ενημέρωσε κανέναν παρά μόνο τρεις μέρες μετά. Όταν οι εργαζόμενοι σε ένα σουηδικό πυρηνικό εργοστάσιο αντιλήφθησαν την ακτινοβολία που ταξίδευε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα λάθη ήταν τραγικά από την πρώτη στιγμή. Για δεκατρεις μέρες η φωτιά στον πυρηνικό αντιδραστήρα που είχε σημειωθεί η έκρηξη έκαιγε ακατάπαυστα. Σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωπι επιστρατεύθηκαν προκειμένου να περιορίσουν τη μόλυνη. Πυροσβέστες, στρατιώτες, ακόμη και απλοί πολίτες οι οποίοι δυστυχώς δε γνώριζαν με τι είχαν να κάνουν.
Μαρτυρίες κάνουν λόγο για ανθρώπους που το χρώμα των ματιών τους άλλαξε από τη ραδιενέργεια. Πτώματα ενταφιάστηκαν σε φέρετρα απο μόλυβδο για να μην μολύνουν το έδαφος. Κάποιοι άλλοι αντιμετώπισαν σοβαρα παθολογικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα καρδιακά, παράλυση ή ακόμη και διάφορες μορφές καρκίνου. Ασθένειες που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να στοιχειώνουν τις ζωές τω ίδιων αλλά και των συγγενών τους.
Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, τα απομεινάρια του ατυχήματος εξακολουθούν να υφίστανται. Μία ζώνη ασφαλείας 30 χιλιομέτρων γύρω από το Τσέρνομπιλ προειδοποιεί για τους επίδοξους επισκέπτες. Ότι, δεν έκανε το καθεστώς εκείνης της εποχής για να προστατέψει εκατομμύρια πολίτες όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και τις γύρω χώρες.
Τις επιπτώσεις στις ζωές όλων μας, από το πυρηνικο ατύχημ είναι κάτι που κανείς δεν έχει μάθει σήμερα με ακρίβεια. Ίσως κάποια μέρα να βγουν όλα στην επιφάνεια, όταν οι μνήμες δεν θα είναι ακόμη τόσο νωπές. Μέχρι τότε το φάντασμα του Τσέρνομπιλ θα εξακολουθεί να στοιχειώνει τις ζωές μας.
