Ρόζα Λούξεμπουργκ: Το παν είναι να παραμένει κανείς άνθρωπος

Όπως επισημαίνεται στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης του έργου «Γράμματα από την φυλακή»: «Τα γράμματα από την φυλακή φανερώνουν τον πλούτο της καρδιάς της, εκεί όπου είχε κλεισμένη την ανησυχία για την μοίρα και τα έργα των φίλων, όπως και την συμπόνια για κάθε βασανισμένο πλάσμα».

Ρόζα, γράμμα από την φυλακή 1916

«Κατά βάθος, νιώθω πολύ πιο ευχάριστα στη γωνίτσα ενός κήπου, όπως εδώ, ή σε έναν κάμπο ξαπλωμένη στα χόρτα, παρά σε ένα συνέδριο του κόμματος.

Σε σένα μπορώ να τα λέω αυτά, αφού δεν θα τρέξεις να με υποψιαστείς ότι προδίδω το σοσιαλισμό. Το ξέρεις ότι παρ’ όλα αυτά ελπίζω να πεθάνω στο πόστο μου: σε μια οδομαχία ή σε ένα κρατητήριο.

Ομως, τα φυλλοκάρδια μου το ξέρουν πως ανήκω περισσότερο στα πουλιά παρά στους “συντρόφους” μου.

Κι αυτό όχι επειδή βρίσκω στη φύση καταφύγιο και ξεκούραση.

Αντίθετα μάλιστα, ανταμώνω μέσα στη φύση, όπως και ανάμεσα στους ανθρώπους, τόση σκληράδα σε κάθε μου βήμα που υποφέρω πολύ».

Ρόζα, γράμμα από τη φυλακή 1917

… χόρτασες από πρωτοχρονιάτικες ευχές;

Κοίτα το λοιπόν να μείνεις άνθρωπος.

Το παν είναι να παραμένει κανείς άνθρωπος.

Δηλαδή σταθερός και διαυγής, και χαρούμενος

παρ’ όλα αυτά, γιατί “οι κλάψεις” είναι

κύριο χαρακτηριστικά της αδυναμίας…

… ο κόσμος είναι τόσο ωραίος, μ’ όλη την φρίκη του,

και θάταν σίγουρα πιο ωραίος,

αν δεν τον βάραιναν οι αδύναμοι και δειλοί.

Έλα τώρα, σου χαρίζω ένα ακόμη φιλί,

γιατί είσαι και θα μείνεις

ένα τίμιο μικρό ανθρωπάκι,

στην υγειά σου και καλή χρονιά!