Α ρε ζωάρα που κάνουμε

Μπήκε μέσα, μύρισε τα μελομακάρονα που μόλις είχαν βγει από τον φούρνο (δοκίμασε μάλιστα και από αυτά) κι ύστερα άκουσε τους υπαλλήλους για όλα αυτά που ζουν εξαιτίας του κορονοϊού στην πόλη…»*

Αυτό που τρομάζει με τον Μητσοτάκη δεν είναι μόνο οι πολιτικές που εφαρμόζει, αλλά και  ο ακατανόητος τρόπος που σκέπτεται. Ένας τρόπος σκέψης που παρεκκλίνει από την κοινή λογική. Με τον Μητσοτάκη μπερδεύεσαι. Βρίσκεσαι σε λογικό αδιέξοδο. Σε λογικό κενό. Σε λογικό χάσμα. Αδυνατείς να τον παρακολουθήσεις. Τι αισθάνεται, πως το αισθάνεται, πότε το αισθάνεται, αν το αισθάνεται. Λες και είναι ένα προϊόν εργαστηρίου και οι επιστήμονες που τον κατασκεύασαν έκαναν ένα αστείο και αποφάσισαν να συνδέσουν τα καλώδια των συναισθημάτων στην τύχη ή και κάποια από αυτά δεν τα σύνδεσαν καθόλου. Είναι αδύνατο να αποκωδικοποιήσεις τις συμπεριφορές του, τις αξίες και τις ευαισθησίες του. Τα σημαντικά μπερδεύονται με τα ασήμαντα και δεν μπορείς να κατανοήσεις εάν αυτό που η κοινωνία θεωρεί σημαντικό για τον Μητσοτάκη είναι ασήμαντο. Και εάν αυτό που η κοινωνία θεωρεί δευτερεύον, για τον Μητσοτάκη είναι πολύ σημαντικό.   

Η ζωή κι ο θάνατος που ανταμώνουν στις ΜΕΘ, η αγωνία, η σωματική εξάντληση και  ο καθημερινός κίνδυνος για την υγεία  των υγειονομικών, μπερδεύονται με τα τσουρέκια με σοκολάτα και με μια βόλτα μ’ένα mountain bike  στην Πάρνηθα. Αδυνατείς να καταλάβεις πως τα προσλαμβάνει και πως τα ερμηνεύει όλα αυτά. Ποιό είναι πιο σημαντικό γι αυτόν; Οι ΜΕΘ που δίνεται η μάχη της ζωής, ή ένα τσουρέκι για την Μαρέβα;  Ή και τα δύο εξίσου; Ή μια βόλτα στην Πάρνηθα;

Ο Μητσοτάκης πέρασε από την Θεσσαλονίκη. Σαν κουρντισμένη μηχανή επισκέφτηκε τα νοσοκομεία Ιπποκράτειο και Παπανικολάου. Έκανε τα τυπικά, είπε τα τυπικά, αρνήθηκε να συναντήσει αυτούς που δίνουν τις καθημερινές μάχες στις ΜΕΘ. Αυτούς που ήθελε τον Απρίλιο να τους χειροκροτούμε στα μπαλκόνια. Δεν ήθελε να ακούσει τα καθημερινά τους βιώματα, για τις ΜΕΘ που δεν επαρκούν, για το ΕΣΥ που ο ίδιος και η κυβέρνηση του εγκατέλειψαν αβοήθητο. Δεν ήθελε να ακούσει για το κοιμητήριο Αναστάσεως του Κυρίου στην περιοχή της Θέρμης που επεκτείνεται για να χωρέσουν τα θύματα του κορονοϊού. Τι θα ωφελούσε άλλωστε εάν τα άκουγε όλα αυτά; Από το καλοκαίρι ήξερε για το δεύτερο κύμα που ερχόταν. Το ανέφερε κι ο ίδιος στο Πασχαλινό του μήνυμα. Παρόλα αυτά  δεν έκανε το παραμικρό για να προλάβει και να ανακουφίσει την σημερινή κατάσταση. Πεταμένα χρήματα. Πεταμένες ζωές.

«… Απογοήτευση και άγχος για το αύριο ήταν το ρεζουμέ αυτών που άκουσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι αφού πικράθηκε από αυτά που άκουσε, είπε να γλυκαθεί με ένα τσουρεκάκι. Το περίφημο τσουρέκι σοκολάτα του «Τερκενλή» μάλιστα ήταν η παραγγελιά της συζύγου που πήρε μαζί του για την επιστροφή…»*

Η ζωή θέλει καλοπέραση. Ποιος κορονοϊός, ποιες ΜΕΘ, ποιοι νεκροί, ποια νεκροταφεία;

Η ζωή είναι  ωραία. Έρχεται και το Σαββατοκύριακο. Ένα τσουρεκάκι με σοκολάτα και μια βόλτα με ένα  mountainbike και μια  enduro μηχανή.

Α ρε ζωάρα που κάνουμε!  

*Από το ρεπορτάζ της Βίβιαν Μπενέκου στην εφημερίδα Espresso

*Φωτογραφία αρχείου

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr