«Ρε Νίκο, το γήπεδο ζέχνει»

Η Εθνική του Γιάννη μάζεψε στο ΟΑΚΑ το ακριβοθώρητο κοινό του «Αθήνα 2004»

EK Antetokounbo

Τις είχα ξαναδεί, τις φατσούλες που αντίκρυσα το περασμένο τριήμερο στο ΟΑΚΑ, αλλά όχι πρόσφατα. Μερικές εμφανίζονταν δειλά και πού τα προηγούμενα καλοκαίρια στο τουρνουά «Ακρόπολις», αλλά τις περισσότερες έκανα χρόνια και ζαμάνια να τις συναντήσω μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός κλειστού γυμναστηρίου.

Τελευταία φορά που τις είδα, ήταν τον Αύγουστο του 2004. Ακριβώς πριν από 15 χρόνια, κάτω από μία αναμμένη Φλόγα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Θυμάστε την εικόνα των αθηναϊκών σταδίων, τις μέρες του «Αθήνα 2004»; Επειδή παριστάνετε ότι ξεχνάτε, θα σας τη θυμίσω εγώ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εξέδρες γέμιζαν, από φιλάθλους που υπό κανονικές συνθήκες αρνούνται να λερώσουν τα παπούτσια τους σε ελληνικό γήπεδο.

Και που δεν σκαμπάζουν πολλά από τζούντο, χάντμπολ, ποδηλασία, πινγκ-πονγκ, τάεκβοντο, στίβο, βόλεϊ, μπάσκετ.

Παιδιά, έφηβοι, ζευγάρια, οικογένειες, κοριτσοπαρέες, ηλικιωμένοι, άνθρωποι που ταξίδεψαν από τις πινέζεις του χάρτη, παραθεριστές που διέκοψαν τις διακοπές τους, άλλοι που τις προσάρμοσαν στο καλεντάρι της Εθνικής. 

Συνέρευσαν αυγουστιάτικα στο ΟΑΚΑ, για να καμαρώσουν τον Γιάννη και την Εθνική μπάσκετ. Την Εθνική του Γιάννη. Τον Γιάννη της Εθνικής Ελλάδας.

Δεν τα γράφω από το μυαλό μου, ούτε υπερβάλλω, έχω παραδείγματα από τον στενό μου κύκλο ων ουκ έστιν αριθμός. Η αδελφή μου πήγε γήπεδο για πρώτη φορά από την Τελετή Λήξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο γαμπρός μου, για πρώτη φορά στη ζωή του.

Τα τρία ανίψια μου, ηλικίας 14-17 ετών ήρθαν Παρασκευή, ενθουσιάστηκαν και ξαναήρθαν Κυριακή με τα τελευταία διαθέσιμα εισιτήρια πριν το sellout. Στα δημοσιογραφικά θεωρεία ήρθε και με αναζήτησε κόσμος με τον οποίο ουδέποτε είχα συναντηθεί σε αγώνα μπάσκετ.

Ο φίλος μου ο Χρήστος, εκπαιδευτικός από την ακριτική γραμμή και ερωτευμένος με τις Εθνικές ομάδες, εκστράτευσε από τη Φλώρινα για να δει ολόκληρο το «Ακρόπολις». Ο έτερος φίλος μου, ο Σπύρος, κατέφτασε οδικώς από τη Θεσσαλονίκη με την τετραμελή οικογένειά του, μόνο και μόνο για το ματς της Παρασκευής.

Για τον κύριο που άφησε την έγκυο γυναίκα του στη Μυτιλήνη για να παρακολουθήσει διά ζώσης τον MVP τα μάθατε, φαντάζομαι. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν αμέτρητα. Στις εξέδρες είδα ακόμη και ξένους τουρίστες, που (όπως και στο Ηράκλειο) έσπευσαν να δουν τον Greek Freak.

Με αντίτιμο 10 ευρώ. Μόλις. Δεν θα άλλαζε κάτι, αν το εισιτήριο κόστιζε 20. Ήταν το καλύτερο value στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Καλοφάγωτα, τα 400 χιλιάρικα που μαζεύτηκαν μέσα σε ένα τριημεράκι!

«Έχει πάρκινγκ το ΟΑΚΑ;» «Θα βάλουν τροχονόμος να ρυθμίζει την κίνηση;» «Είναι μακριά από τον σταθμό του ηλεκτρικού;» «Το κάπνισμα απαγορεύεται, σωστά;» «Μπουτίκ για να αγοράσουμε φανέλες και καπελάκια θυμήθηκαν να στήσουν;»  

Οι αρνητικές απαντήσεις στις ασυνήθιστες απορίες των περιστασιακών θεατών μοιάζουν στα δικά μας αυτιά αυτονόητες, αλλά δεν είναι.

Δικοί μου άνθρωποι πέρασαν υπέροχα παρακολουθώντας τα ματς, αλλά παραπονέθηκαν για την έλλειψη καθαριότητας και τη γενικότερη μπίχλα του σταδίου. «Ρε Νίκο, το γήπεδο ζέχνει. Η βρώμα σε πιάνει από τα μούτρα μόλις μπεις».

Μήπως έχουν άδικο; Σε ελόγου μας φαίνονται ασήμαντες λεπτομέρειες κάτι τέτοια παραπτώματα, αλλά οι Κανονικοί Άνθρωποι απαιτούν σεβασμό στον πελάτη.

Δεν πρόκειται να τους κερδίσει, ο οικοδεσπότης, εάν επιτρέπει το τσιγάρο, την ακαταστασία, τη βρωμιά και το χύμα γαϊδουρινό παρκάρισμα. 

Εγώ ο κοσμογυρισμένος σας διαβεβαιώ ότι τα ελληνικά γήπεδα είναι τα χειρότερα του κόσμου, από την άποψη της φιλοξενίας. Τέτοιο χάλι δεν υπάρχει πια πουθενά. Ας μην ανοίξουμε συζήτηση για τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία των θαμώνων του χειμώνα.

Εδώ που τα λέμε, το κοινό του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Άρη και των άλλων συλλόγων έχει τα γήπεδα που του αξίζει. Με την ανοχή, αν όχι ευλογία, των διοικήσεων.

Μόνο αν απομακρυνθεί η αλητεία υπάρχει η πιθανότητα να επιστρέψουν στα γήπεδα –και ενίοτε να τα γεμίσουν- οι πραγματικοί φίλαθλοι. Υπάρχουν τέτοιοι, ασφαλώς υπάρχουν.

Ωστόσο, αρνούνται να πληρώσουν τον οβολό τους για να περάσουν δύο ώρες σε αχούρι αγκαζέ με το πιο λούμπεν στοιχείο της κοινωνίας (και συχνά κακοποιούς), λερώνοντας τα αυτιά τους με αισχρές βρισιές και τα ρούχα τους με τσιγαρίλα.

Εγώ πάντως δεν θα πήγαινα ούτε τζάμπα. Διορθώνω: δεν πηγαίνω ούτε τζάμπα.

Εύκολα ή δύσκολα, οι περισσότερες χώρες κατόρθωσαν να ξεδιαλέξουν την ήρα από το στάρι και να ξανακάνουν τα γήπεδά τους φιλόξενα για τον αληθινό φίλαθλο. Καταπώς το συνηθίζουμε, εμείς έχουμε μείνει τελευταίοι, εάν μέτρο σύγκρισης είναι η δυτική Ευρώπη.

Στην ανατολική, ναι, εκεί υπάρχουν και μερικοί που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, αν και όχι πολλοί. Μόνο που αυτούς τους θεωρούμε παρακατιανούς και τους αποπαίρνουμε, ως κατώτερους.

«Έλα μωρέ, ποιοι Τούρκοι τώρα;» Οι Τούρκοι που ήδη μας έχουν αφήσει πίσω σε θέματα φίλαθλης συμπεριφοράς, να ποιοι.

Χάρηκα, που πήραν απουσία από το ΟΑΚΑ οι συνήθεις κοκκινοπράσινες Κασσάνδρες του Αυγούστου. Είδαν την Εθνική από το κινητό αραγμένοι σε κάποιο μπιτσόμπαρο του Αιγαίου, ή ίσως καθόλου, και έσπευσαν στα social media να εκτοξεύσουν απίστευτες ποσότητες χολής και αμφισβήτησης.

Δεν τους πτόησε το, αναμφισβήτητα ενθαρρυντικό, δείγμα γραφής της Παρασκευής, του Σαββάτου και -ακόμα περισσότερο- της Κυριακής.

Είναι άλλωστε αγαπημένο σπορ του Έλληνα, το θάψιμο της Εθνικής ομάδας, ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Αυτή είναι που τους ενώνει όλους. Τους ενώνει, στην κακία και στη μικροψυχία.

Ορισμένους, ευτυχώς όχι πολλούς, τους ενώνει και στον υποδόριο ρατσισμό. Είναι λιγοστοί αυτοί, αλλά έχουν στεντόρεια φωνή, για να καλύπτει την αγραμματοσύνη και τη δυστυχία τους.

Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να με πείσει κάποιος, ότι δεν στραβώνουν αρκετοί συνέλληνες βλέποντας τον μαύρο Έλληνα Γιάννη Αντετοκούνμπο στην κορυφή του κόσμου και τα αδέλφια του να φορούν το εθνόσημο στο στήθος.

Στο γήπεδο, δεν τόλμησαν να εμφανιστούν φέτος οι φαιοί πατριδοκάπηλοι που ανέβασαν απαίσια πανό σε προηγούμενα «Ακρόπολις». Ίσως επειδή φοβήθηκαν τις αντιδράσεις. Οι κανονικοί άνθρωποι έχουν χαμηλή φωνή, αλλά έχουν και βαρύ χέρι.

Δυστυχώς για τη φυλή των δοκησίσοφων και των καθ’ έξιν μίζερων, η κατσίκα του Έλληνα γείτονα είναι ολοζώντανη και πέταξε και κοφτερά νύχια.  

Σας το λέω εγώ που είμαι πιο επιφυλακτικός και από τους επιφυλακτικούς, φέτος έχουμε ομαδάρα. Ιδίως όταν είμαστε πλήρεις.

Με τα μειονεκτήματά της βεβαίως, διότι δεν υπάρχει αντίπαλος χωρίς τέτοια, αλλά ομαδάρα. Με επικεφαλής τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα του σημερινού σύμπαντος, ένα σουπερνόβα παγκόσμιου βεληνεκούς.

Δεν ξέρω αν θα πετύχει κάτι μεγάλο στην Κίνα, αλλά ξέρω ότι υπάρχουν οι δυνατότητες. Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, αισθάνομαι αισιόδοξος για την πορεία της Εθνικής.

Το μεγαλύτερο εφόδιό της είναι η αύρα της, η αυτοπεποίθηση, η σιγουριά, η ομοψυχία, η αίσθηση ότι «ήρθαμε να κάνουμε μια δουλειά και είμαστε αποφασισμένοι να την τελειώσουμε». Τα άυλα προσόντα, που συχνά κάνουν τη διαφορά.

Δεν ήταν πάντοτε έτσι και ασφαλώς δεν ήταν έτσι στην προηγούμενη εμφάνιση της Εθνικής. Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος και οι υπόλοιποι 9 «παραμένοντες» της Εθνικής φτύνουν στον κόρφο τους όποτε θυμούνται τον εκφυλισμό του 2017.

Το φετινό γκελ με το κοινό έχει για αφετηρία την εκτυφλωτική παρουσία του αθλητή Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά εδράζεται περισσότερο στον χαρακτήρα του ανδρός (αυτού που θα μπορούσε να περνάει το καλοκαίρι σε καμιά βιλάρα με κουνελάκια του Πλέιμποϊ), καθώς και όσων των περιστοιχίζουν ντυμένοι στα μπλε.

Στο καθαρό βλέμμα όλων των παικτών και προπονητών.

Όποιος προτιμάει να κολυμπήσει στο δηλητήριο αντί να ευλογηθεί με ενέσεις υγείας, ας ξεχυθεί απτόητος στα σόσιαλ και ας αδειάσει τους ιοβόλους αδένες με την άνεσή του, υπό καθεστώς ανωνυμίας ως συνήθως. 

Ο Γιάννης είναι υπερτιμημένος, ο Μπουρούσης συνταξιούχος, ο Πρίντεζης παλαίμαχος, ο Θανάσης άμπαλος, ο Παπανικολάου στάσιμος, ο Παπαπέτρου ξύλινος, ο Καλάθης άσουτος, ο Σκουρτόπουλος προπονητής Α2, η Εθνική μπουρδέλο, οι δημοσιογράφοι τσάτσοι, οι διαιτητές μιλημένοι.

Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε. Απλώς, γυρίστε την τηλεόραση στο Σουρβάηβορ όταν έρθει Σεπτέμβρης και καθίστε στο σπίτι σας όλο τον χειμώνα. Ο ελληνικός αθλητισμός θα είναι πολύ καλύτερος χωρίς εσάς.

Πηγή: gazzetta.gr 

ΣΥΡΙΖΑ: «Οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν υπονομεύουν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις»

mist erdo

ΣΥΡΙΖΑ: «Οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν υπονομεύουν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις»

«Καλούμε την κυβέρνηση, να προβεί άμεσα στις απαραίτητες διπλωματικές ενέργειες απέναντι στη νέα αυτή τουρκική…

Νέα πρόκληση Ερντογάν: Δήλωσε «μετανιωμένος» που η Τουρκία δεν κατέκτησε ολόκληρη την Κύπρο το 1974

8ce56d6d499047e58e6fa1054f091391

Νέα πρόκληση Ερντογάν: Δήλωσε «μετανιωμένος» που η Τουρκία δεν κατέκτησε ολόκληρη την Κύπρο το 1974

«Λάδι στη φωτιά» γύρω από το Κυπριακό έριξε το βράδυ της Δευτέρας (18/3) ο Τούρκος…