Πώς η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών γύρισε μπούμερανγκ στην αντιπολίτευση

Είναι γεγονός πως από την πρώτη κιόλας στιγμή που η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προχωρήσει σε διαγωνισμό για τις άδειες και ταυτόχρονα σε περιορισμό των πανελλαδικής εμβέλειας σταθμών, τόσο η ΝΔ, όσο και τα υπόλοιπα κόμμα και πάντοτε σε πλήρη σύμπνοια με τα κραταιά μέσα ενημέρωσης, κατηγόρησαν την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό για προσπάθεια ελέγχου της ενημέρωσης, για καταστρατήγηση της ελευθερίας του Τύπου, μίλησαν για λύτρα που πρέπει να πληρώσουν οι μιντιάρχες, είδαν να στήνονται «Σοβιετίες» και άλλα πολλά.

Η σημερινή απόφαση του ΕΣΡ έρχεται ουσιαστικά να βάλει τέλος στη φλυαρία σχετικά με τον αριθμό των αδειών και ταυτόχρονα να καταδείξει τον λαϊκισμό και την προσπάθεια που έγινε από την αντιπολίτευση ώστε να στηριχθούν συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι ανενόχλητοι εδώ και δεκαετίες χρησιμοποιούσαν τις δημόσιες συχνότητες χωρίς να έχουν πληρώσει. Στην πραγματικότητα η απόφαση του ΕΣΡ επιβεβαιώνει ότι ο χώρος του τηλεοπτικού φάσματος είναι περιορισμένος και δίνει το έναυσμα ώστε να επαναληφθεί ο διαγωνισμός για τις άδειες όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος Παππά.

Το ΕΣΡ με την απόφασή του, αυξάνει μεν τον αριθμό των αδειών που θα δοθούν από τέσσερις σε επτά, διατηρεί όμως ένα συγκεκριμένο όριο. Κρίνει δηλαδή ότι το τηλεοπτικό τοπίο δεν μπορεί να έχει περισσότερα από επτά πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια. Από μόνη της η απόφαση αυτή, γυρίζει μπούμερανγκ στην αντιπολίτευση η οποία σε κάθε ευκαιρία ζητούσε να παραμείνει η κατάσταση ανεξέλεγκτη και εξέφραζε την άποψη ότι η αρμοδιότητα για τις άδειες ανήκει αποκλειστικά στο ΕΣΡ. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Μάρτιο του 2016, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητούσε αφ’ ενός να επιστραφεί στο ΕΣΡ η αρμοδιότητα για τις άδειες και αφ’ ετέρου να είναι απεριόριστος ο αριθμός των αδειών.

Έλεγε χαρακτηριστικά: «Επιστρέψτε την αρμοδιότητα στο ΕΣΡ, πάρτε την αρμοδιότητα από τον υπουργό και σταματήστε να θέλετε να δώσετε μόνο τέσσερις άδειες. Δεν βλέπετε πως αυτό το σχέδιο αναζωογονεί τη διαφθορά; Δώστε απεριόριστο αριθμό αδειών γιατί μόνο έτσι είναι δυνατό να θωρακιστεί η ελευθερία του λόγου, των μέσων και της δημοκρατίας».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνταν βεβαίως και τα λοιπά μεγαλοστελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο Κωστής Χατζηδάκης για παράδειγμα σημείωνε επίσης το 2016 ότι «έχουμε περάσει από την αναλογική στην ψηφιακή τεχνολογία, η οποία επιτρέπει ακόμα και απεριόριστο αριθμό αδειών», ο Άδωνις Γεωργιάδης έλεγε πως «όπως η κυβέρνηση αποφασίζει πόσα ιδιωτικά κανάλια χωρούν στην αγορά, μπορεί να κάνει το ίδιο και με τα σούπερ-μάρκετ, ακόμα και τα περίπτερα», ενώ η Φώφη Γεννηματά υποστήριζε ότι «το νομοσχέδιο σας παραβλέπει τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις. Οι ψηφιακές πλατφόρμες ανατρέπουν τους ως τώρα περιορισμούς στον αριθμό των χορηγούμενων αδειών. Βρισκόμαστε στην ψηφιακή εποχή κι εσείς κινείστε ακόμα με τη λογική των αναλογικών συχνοτήτων, όπου εκ των πραγμάτων οι άδειες ήταν μετρημένες».

Από τον δημόσιο διαλόγο δεν έλειπαν φυσικά και οι τοποθετήσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, σύμφωνα με τον οποίο «η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει απεριόριστο αριθμό εκπομπών τηλεοπτικού μηνύματος», της Σοφίας Βούλτεψη η οποία ισχυριζόταν επίσης ότι «με την ψηφιακή τεχνολογία μετάδοσης δεν υφίσταται ο περιορισμός» και του Λευτέρη Αυγενάκη ο οποίος επίσης έλεγε εμφατικά από το βήμα της Βουλής ότι «ο περιορισμός ίσχυε παλιά που είχαμε συχνότητες περιορισμένες και οι συχνότητες ήταν όντως ένας σπάνιος πόρος. Πλέον όμως με την ψηφιακή τεχνολογία δεν υπάρχει θέμα. Μπορεί να εκπέμπει απεριόριστος αριθμός».

Η σημερινή απόφαση του ΕΣΡ εκτός από τον καθορισμό του αριθμού των αδειών ο οποίος με τη βούλα πλέον της αρμόδιας Ανεξάρτητης Αρχής είναι συγκεκριμένος σε αντίθεση με ό,τι ήθελαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, συνεπάγεται και τη διενέργεια του διαγωνισμού το συντομότερο δυνατόν. Αυτός θα γίνει όπως προέβλεπε ο νόμος του Νίκου Παππά, του οποίου μόνο το άρθρο 2Α κρίθηκε αντισυνταγματικό. Το άρθρο δηλαδή που ουσιαστικά μετέφερε τις αρμοδιότητες για τη διενέργεια και την ολοκλήρωση της διαδικασίας αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών από το ΕΣΡ στον εκάστοτε υπουργό Υπουργό.

Αυτό σημαίνει ότι οι υποψήφιοι καναλάρχες, πρώτον θα υποχρεωθούν για πρώτη φορά να πληρώσουν ώστε να εξασφαλίσουν μια τηλεοπτική άδεια και ότι δεύτερον ακριβώς όπως προβλέπει ο νόμος θα πρέπει να εξασφαλίσουν πως θα απασχολούν τουλάχιστον 400 εργαζομένους έκαστος, δηλαδή συνολικά 2.800 ανθρώπους. Με απλά λόγια, οι διαδικασίες που θα ακολουθηθούν στο εξής είναι ακριβώς αυτές που προβλέπει ο νόμος 4339 του 2015, ώστε να μπει τάξη στο άναρχο εδώ και πολλά χρόνια τηλεοπτικό τοπίο.