«Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης, η οποία και αποτελεί τη διεθνώς αναγνωρισμένη νομοθετική αρχή στη χώρα, δεν αναγνωρίζει το εν λόγω μνημόνιο κατανόησης/συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ της κυβέρνησης Εθνικής Συνεννόησης/Συμφωνίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, το κράτος της Λιβύης απαλλάσσεται πλήρως από κάθε είδους απορρέουσες υποχρεώσεις» διαμηνύει ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης στην επιστολή του στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.
Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους είναι άκυρο το μνημόνιο, ο Αγκίλα Σάλεχ Ίσα καλεί τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ να υποβάλει το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, απαιτώντας εκ μέρους της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, μεταξύ άλλων, να το κηρύξει ανυπόστατο και να ανακαλέσει την αναγνώριση της κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης της χώρας.
Ειδικότερα, για το σκέλος του μνημονίου που αφορά στην οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων/ζωνών δικαιοδοσίας μεταξύ των δύο χωρών, ο πρόεδρος της λιβυκής Βουλής τονίζει, πως δείχνει εν πολλοίς άγνοια και επεξηγεί πως είναι άκυρο για τους ακόλουθους λόγους:
«Στόχος του αναφερόμενου μνημονίου κατανόησης είναι η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους της Λιβύης, του εναέριου χώρου, των λιμένων και των χωρικών υδάτων της από τα τουρκικά στρατεύματα», εξηγεί.
Όσον αφορά συγκεκριμένα την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων, ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης υποστηρίζει το εξής: «Το δεύτερο σκέλος του μνημονίου δείχνει εν πολλοίς άγνοια της οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ του κράτους της Λιβύης και της Δημοκρατίας της Τουρκίας».
Στα επιχειρήματά του συγκαταλέγει ότι «η Λιβύη και η Τουρκία δεν έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα. Παρεμβάλλονται αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου, πέραν των αλληλεπικαλυπτόμενων θαλασσίων συνόρων με άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, του Λιβάνου και της Συρίας, όπως προβλέπεται στη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας».
Αναφέρει επίσης ότι «το τουρκικό κράτος δεν έχει υπογράψει ούτε επικυρώσει τη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας αφενός διότι τα χωρικά της ύδατα δεν περιέχουν θαλάσσιες οικονομικές ζώνες , και αφετέρου λόγω της υφιστάμενης μακρόχρονης διαμάχης μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας σχετικά με το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου και της εγγύτητάς της με πολλά κράτη που μοιράζονται τα ίδια χωρικά ύδατα.»
Καταλήγει απευθύνοντας προς τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών τρία αιτήματα:
1. Να ανακληθεί η αναγνώριση της κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης
2. Να αναγνωρίζονται μόνο τα έγγραφα «που προέρχονται από το μοναδικό νόμιμο
σώμα, τη λιβυκή βουλή των αντιπροσώπων»
3. Να μην αναγνωριστεί «το προαναφερθέν μνημόνιο κατανόησης» και να κηρυχτεί ως «ανυπόστατο».
