Θα κρύβεσαι, θα σκύβεις και θα σιωπάς…

Από μακρυά είδα κάποιον να κάνει ωτοστόπ. Στάθηκα. Ένα νέο παιδί μπήκε στο αυτοκίνητο. Είχε μακρυά καστανόξανθα μαλλιά. Έμενε στο ΠΙΚΠΑ. Το κέντρο φιλοξενίας ευάλωτων ομάδων προσφύγων. Το όνομα του ήταν Άλι και ήταν από το Ιράν. Από την πρώτη στιγμή που μίλησα με τον Άλι, από τις κινήσεις του, κατάλαβα ότι ήταν γκέι. Δεν είπαμε πολλά. Η απόσταση που τον μετέφερα ήταν μικρή. Όταν φτάσαμε στην πόλη κατέβηκε. Δεν τον ξαναείδα. Όμως δεν τον ξεχνώ.

Πάντα όταν ακούω την «αθώα» ερώτηση, «εντάξει οι πρόσφυγες του πολέμου, οι υπόλοιποι γιατί έρχονται», σκέφτομαι τον Άλι τον νεαρό γκέι απ` το Ιράν που βρέθηκε στην Ελλάδα. Άραγε ποια θα ήταν η ζωή του μέσα στο απάνθρωπο, ασφυκτικό πλαίσιο που επιβάλλει ο φονταμενταλισμός στην πατρίδα του; Η ανθρώπινη δυστυχία δεν είναι μόνο ο πόλεμος…

Για κάποιους ανθρώπους δεν ξέρω πολλά. Ξέρω λίγα. Μόνο σκέφτομαι. Προσπαθώ να αισθανθώ και να μαντέψω. Πορείες δύσκολες. Χωρίς χάρτη. Συνήθως δρόμοι μοναχικοί. Με κόπο και οδύνη. Μέχρι να ‘ρθει η ισορροπία. Αν έρθει. Κανείς δεν ήταν έτοιμος γι αυτή την πορεία. Αβοήθητος είσαι. Ξέρεις από την αρχή ότι τα πράγματα για σένα θα είναι διαφορετικά. Άρχισες να το αντιλαμβάνεσαι όταν ήσουν σχεδόν παιδί. Μετά έφηβος. Η επανάσταση του κορμιού και της ψυχής. Με ποιον να το μοιραστείς; Ποιος να σε καταλάβει; Έπρεπε να κατανοήσεις και ν’ αποδεχτείς τον ίδιο τον εαυτό σου και συγχρόνως να «κρύβεσαι». Ο πατέρας σου λίγα καταλαβαίνει. Οι μανάδες πάντα καταλαβαίνουν περισσότερα. Γιατί θέλουν να καταλάβουν. Δεν είναι μόνο η δική σου πορεία. Ειναι και ότι θες να «προστατέψεις» και αυτούς που αγαπάς και δεν αντιλαμβάνονται ή προσποιούνται ότι δεν αντιλαμβάνονται διότι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν.

Είναι δύσκολος ο δρόμος και το ξέρεις. Σπάνια θα πεις «μπαμπά-μαμά, από δω ο σύντροφος μου, η σύντροφος μου». Ξέρεις ότι ποτέ δεν θα παντρευτείς με τον «μεγαλειώδη» τρόπο που παντρεύτηκε η αδελφή σου. Όχι ότι σε νοιάζει, όμως υπάρχει όριο στην ζωή σου και σε σταματά. Δύσκολα θ’ αγκαλιάσεις τον φίλο σου και θα τον φιλήσεις όταν υπάρχει κόσμος. Δεν θα γίνεις το πρότυπο του «πετυχημένου» παιδιού. Κι αν ακόμα σ’ όλα τ’ άλλα είσαι το πρότυπο, πάντα θα υπάρχει το «αλλά».

Όλοι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους την ζωή τους με τα μυστικά της. Κανείς μας δεν ξέρει πίσω από αυτό που φαίνεται τι υπάρχει. Η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση είναι μυστήριο άλυτο χωρίς πολλούς-πολλούς κανόνες.

Η σιωπή τυλίγει τις ζωές πολλών ανθρώπων. Ήρθαν, θα φύγουν και δεν θα μιλήσουν ποτέ! Οι γύρω κάτι αισθάνονται, αλλά κι αυτοί δεν μιλάν. Δεν ξέρουν τι να πουν, τι να ρωτήσουν. Βολεύονται στην σιωπή!

Πάντα σκέφτομαι τον Άλι τον νεαρό γκέι απ’ το Ιράν. Άραγε κατάφερε να βρει έναν φιλόξενο τόπο; Φαντάζομαι κάπου στην δυτική Ευρώπη. Εκεί θα ήταν το όνειρο του. Οι χίλιες και μία νύχτες της Σεχραζάτ, που όλοι φαντασιωνόμαστε είναι για τα παραμύθια!

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr