Πόσος Νίκος Γεωργιάδης υπάρχει μέσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Και τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά για την υπόθεση Νίκου Γεωργιάδη. Από την ώρα που υπάρχει πρωτόδικη δικαστική απόφαση, μπορούμε να το κάνουμε με σχετική ασφάλεια: δεν τον αδικούμε.

Τα ερωτήματα που αφορούν τον ίδιο, τις πράξεις, τις προτιμήσεις και τις ανομίες του έχουν ήδη τις απαντήσεις τους από το δικαστήριο. Για τα υπόλοιπα όμως πρέπει να συζητήσουμε. Γιατί δεν αφορούν έναν άνθρωπο, για τον οποίο ό,τι και αν έκανε δεν νοείται ο κανιβαλισμός του.

Αφορούν από ό,τι φαίνεται ένα πολιτικό κόμμα, την ηγεσία του και δεδομένου ότι πρόκειται για επίδοξους κυβερνήτες και την κοινωνία. Όποιος έχει μάτια βλέπει: η ΝΔ που διεκδικεί να κυβερνήσει κινήθηκε για να υπερασπιστεί τον εν λόγω Γεωργιάδη, πριν και κατά τη δίκη του και να μετριάσει τις συνέπειες μετά.

Προφανώς θα το κάνει και στον δεύτερο βαθμό. Οι μυημένοι το προεξοφλούν από όσα είπε ο ίδιος ο Γεωργιάδης στο δικαστήριο για τον επικεφαλής του κόμματος. Ότι με τον Κυριάκο Μητσοτακη είναι φίλοι και συνεργάτες, χωρίς από την αφήγησή του να προκύπτει ότι έχει διακοπεί αυτή η σχέση.

Αντίθετα ανέφερε κάτι που εκθέτει τον πρόεδρο της ΝΔ: ότι του συνέστησε να αποσυρθεί για λίγο μέχρι να κοπάσει ο θόρυβος. Δεν τον ένοιαζε δηλαδή ότι αν ήταν ακριβή όσα βάρυναν τον φίλο του, αλλά πώς θα τη σκαπουλάρει.

Με άλλα λόγια ο Γεωργιάδης είπε στο δικαστήριο αυτά ακριβώς που έπρεπε να αποφύγει. Γιατί; Κάνει νιάου στα κεραμίδια: αυτή είναι η ασπίδα του. Και αυτή που είχε και έχει και αυτή που θα χρειαστεί στο μέλλον.

Στοιχεία αυτής της ασπίδας είναι η κομματική και κοινοβουλευτική παρουσία της ΝΔ -και ιδιαίτερα του προεδρικού γραφείου- στη δίκη. Όπως και η εμφανώς προσχεδιασμένη παρέμβαση του Νο 2 του κόμματος για να χαρακτηρίσει ‘σκευωρία” την υπόθεση. Αν έκανε λάθος ο Αυγενάκης θα τον αποδοκίμαζε ο πρόεδρος.

Το μήνυμα είναι σαφές: είμαστε εδώ, δίπλα σου. Προκαλεί εντύπωση ότι ακόμη και η -συνήθως προσεκτική στη δημόσια παρουσία της -σύζυγος του Κυριάκου Μητσοτάκη έσπευσε να προσυπογράψει στο Διαδίκτυο ένα χυδαιογράφημα που ανάρτησε κάποιος του “χώρου”- για να τους κάνει φέτες στη συνέχεια η Έλενα Ακρίτα.

Αυτός ο κάποιος από τη μια αιτιολογεί νομικά την πράξη του Γεωργιάδη και από την άλλη αφήνει να εννοηθεί ότι δεν τρέχει και τίποτε. Αυτά ήταν γνωστά πράγματα.

Ήταν γνωστό τι ακριβώς; Οι προτιμήσεις του Γεωργιάδη; Ή το συγκεκριμένο περιστατικό της Μολδαβίας; Για το οποίο προφανώς δεν μπορεί να σταθεί το αρχικό επιχείρημα ότι όλα γίνονται για να πληγεί ο πρόεδρος της ΝΔ: ο Γεωργιάδης συνελήφθη όπως συνελήφθη το 2010. Ο Μητσοτάκης βγήκε το 2016– ταυτόχρονα σχεδόν με την ελληνική δικαστική παρέμβαση.

Αν ήταν γνωστό το περιστατικό όλα αυτά τα χρόνια γιατί του ανατέθηκε η στρατηγική εκλογής του Μητσοτάκη για την ηγεσία της ΝΔ; Αν δεν ήταν γνωστό γιατί δεν τον καταγγέλλει ο Μητσοτάκης που λίγο έλειψε να τον πάρει στο λαιμό του, αποκρύβοντας ένα τόσο σοβαρό ζήτημα του ιδιωτικού βίου του- που θα τον έστελνε άκλαυτο αν έσκαγε στην προεκλογική περίοδο;

Όχι μόνο δεν υπάρχουν απαντήσεις γι’ αυτά αλλά προκύπτουν και νέα ερωτήματα. Τι ήταν αυτό που έκανε τη ΝΔ να φροντίσει εκτός από την έμμεση στήριξη με κεντρικά στελέχη της, να κάνει και ισχυρή επέμβαση σε ΜΜΕ για να αποκρύψουν, ή να υποβαθμίσουν, το θέμα; Ακόμη και με το ηλίθιο επιχείρημα ότι “το έβγαλε ο Βαξεβάνης”.

Όσοι ξέρουν τον Αλέξη Παπαχελά ως δημοσιογράφο μπορούν να καταλάβουν πόσα μαχαίρια μπήκαν στο λαιμό του για να καταπιεί την είδηση της καταδίκης η “Καθημερινή”.

Γιατί όλη αυτή η κομματική πρεμούρα για να δημιουργηθεί δίχτυ προστασίας για κάποιους που θα έπρεπε απλώς να καταστεί αποδιοπομπαίος -και τα σκυλιά δεμένα;

Αυτό που βαρύνει τη ΝΔ δεν είναι οι πολύ “προχό” θεωρίες που ανέπτυξαν κάποιοι δικοί της για την καταδικασθείσα πράξη του Γεωργιάδη. Είναι η επίσημη άρνηση της να τον καταδικάσει.

Το θέμα δεν είναι ότι ένας φίλος και συνεργάτης του αρχηγού της αποδείχθηκε ό,τι αποδείχθηκε, καθώς μας λέει ως τώρα η Δικαιοσύνη. Όλοι έχουν φίλους που τους απογοητεύουν.

Είναι ότι το πρώτο συλλογικό συναίσθημα δεν ήταν απογοήτευση, αλλά η φροντίδα για προστασία. Η έννοια για ανώδυνη μεταχείριση κάποιου που βαρύνεται με επαίσχυντη πράξη. Έτσι σκέφτεται ο μέσος Νεοδημοκράτης; Χλωμό.

Μόνο μια λογική εξήγηση υπάρχει: η προσωπική σχέση και συνεργασία του Γεωργιάδη με τον Μητσοτάκη παραμένει. Διαψεύσθηκε ότι δεν είναι πλέον σύμβουλός του και δεν έχει σχέση με τη ΝΔ. Αλλά δεν διαψεύσθηκε ότι η προσωπική επαφή παραμένει. Η Μαρία Σπυράκη είπε απλώς: “Ο κ. Γεωργιάδης δεν έχει καμία σχέση με τη ΝΔ, δεν είναι σύμβουλος του Προέδρου της ΝΔ, δεν έχει κανένα κομματικό αξίωμα και δεν παρέχει υπηρεσίες στη ΝΔ” . Και λοιπόν;

Δεν προέκυψε από πουθενά ότι ο Κυριάκος είναι έξαλλος με τα κατορθώματα του δικού του. Ότι μόλις το έμαθε θύμωσε, ντράπηκε, απογοητεύτηκε, έγινε θηρίο, κατέβασε καντήλια, ζήτησε από όλους να μείνουν μακριά. Σε κανένα non paper δεν το είδαμε- αντίθετα άρχισε αμέσως η δικολαβία. Αντίθετα αυτό που προκύπτει είναι νευρικότητα στο Μητσοτακέικο. Γιατί;

Ας μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε: υπάρχει πολύς Νίκος Γεωργιάδης μέσα τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr